دو گروه قیمتی در بازار آپارتمان‌های ۱۵ تا ۳۰ سال ساخت در فایل‌های ملکی موجود نزد بنگاه‌ها و موتورهای جست‌وجو قابل شناسایی است. گروه اول آپارتمان‌های قیمت‌ مناسبی هستند که به واسطه سال ساخت بالا و فقدان امکانات ضروری همچون آسانسور و پارکینگ و احیانا نیاز به تعمیرات در داخل واحد یا مشاعات با قیمت‌های ۲۰ تا ۳۰ درصد زیر قیمت آپارتمان نوساز فایل شده‌اند. به‌عنوان مثال آپارتمان ۱۹ سال ساخت در ولنجک، خیابان نوزدهم به مساحت ۱۵۵ مترمربع در حالی به قیمت مترمربعی ۵۹ میلیون تومان برای فروش عرضه شده که قیمت آپارتمان نوساز در این خیابان عموما حدود ۷۵ میلیون تومان است. به این ترتیب قیمت آپارتمان نزدیک ۲۰‌ساله در این منطقه ۲۰‌درصد زیر قیمت واحد نوساز است. البته این وضعیت فقط مختص واحدهای لوکس‌متراژ در مناطق لوکس شهر نیست، بلکه در مورد مناطق مصرفی نیز این قاعده صدق می‌کند. بنابراین خرید از گروه اول قیمتی آپارتمان‌های قدیمی‌ساز می‌تواند یک خرید هوشمندانه برای وام‌دارها محسوب شود؛ به‌ویژه با توجه به اینکه شرط سن بنا برای وام‌های اوراق ۲۵ سال ساخت و برای وام خانه‌اولی‌ها نیز ۲۰ سال از تاریخ صدور پروانه است.

اما دسته دوم قیمتی در بازار آپارتمان‌های قدیمی‌ساز مربوط به املاکی است که چشم‌اندازی از تخریب و نوسازی در سال‌های آتی برای آنها وجود دارد و بعضا حتی توافقی برای نوسازی میان همسایه‌ها صورت گرفته است. این املاک با قیمت‌های به‌مراتب بیشتر از قیمت آپارتمان قدیمی و با قیمتی بین آپارتمان و زمین برای فروش عرضه شده‌اند. در واقع قیمت اعلامی این املاک به میزانی است که گویی قدرالسهم ملک (که از متراژ فعلی آن در صورت آپارتمان قطعا کمتر است) به قیمت روز زمین در آن منطقه معامله می‌شود. این گروه از املاک اغلب بیش از ۲۵ سال دارند و طبعا وام‌دارها به خرید آنها تمایل نشان نخواهند داد و حتی اگر مایل به خرید آنها باشند نیز اغلب استطاعت کافی برای تملک این املاک را ندارند.