اولیا علی‌بیگی با انتقاد از معیار تعریف فرد شاغل در ارائه آمار گفت: طبق تعریف سازمان جهانی کار، یک ساعت کار در هفته فرد شاغل محسوب می‌شود اما واقعیت این است که باید با نگاه به واقعیات جامعه خودمان در مورد مبنای سنجش و استخراج آمار تصمیم بگیریم.

رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران، با تاکید بر اینکه قاعدتا در تصمیم‌گیری‌ها باید به تناسب شرایط جغرافیایی، سیاسی و اقتصادی داخلی تصمیم‌گیری شود گفت: اگر قرار است بر اساس معیارهای بین المللی آمار را ارائه دهیم باید خدمات مساوی و هم تراز باجامعه بین‌المللی  به نیروی کار ایرانی ارائه شود.

وی با یادآوری اینکه حداقل دستمزد سال ۹۵ به میزان ۸۱۲ هزار تومان گفت: با احتساب این میزان دستمزد ماهانه،  دستمزد یک ساعت کار معادل ۳۷۶۰ تومان است؛ گفت: آیا این نرخ دستمزد با دستمزد یک کشور توسعه یافته برابر است؟

نماینده ایران در سازمان جهانی کار گفت: علاوه بر این، خدمات تامین اجتماعی ایران همانند کشورهای توسعه یافته نیست بنابراین مبنای محاسبه آمار نرخ بیکاری نباید بر اساس معیار بین‌المللی باشد.

رئیس مرکز آمار ایران هفته قبل گفت که نرخ بیکاری در ایران بر اساس معیار بین المللی تعیین می‌شود؛ به این صورت که بر اساس تعریف جهانی، هر فردی که یک ساعت در هفته کار کند، بعنوان فرد شاغل محسوب می‌شود و جزو آمار بیکاران محسوب نمی‌گردد.

علی‌بیگی گفت: برای تعریف فرد شاغل باید این سوال مد نظر مسئولان باشد که «آیا فردی با یک ساعت کار در هفته می‌تواند نیازهای حداقلی خود را تامین کند؟»؛ کارگری که حقوق یک ماه وی بعضا با شب کاری و اضافه کاری حتی به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هم نمی‌رسد چطور می‌تواند با یک ساعت کار در هفته، نیازهای حداقلی خانواده خود را تامین کند،  که مسئولان مرکز آمار، اینگونه افراد را جزو بیکاران محسوب نمی‌کنند؟

رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران افزود: بنابراین مقایسه دستمزد فرد شاغل در ایران با دستمزد فرد شاغل در سایر کشورها یک قیاس مع‌الفارغ است و نحوه محاسبه نرخ بیکاری نیز باید بین این دو کشور متفاوت باشد.

وی ارائه آمار شاغلان با معیار «حداقل یک ساعت کار در هفته» را خودگول‌زنی عنوان کرد و گفت: محاسبه معیار نرخ بیکاری به دولت خاصی برنمی گردد و متاسفانه در دولت های مختلف با همین روش، آمار شاغلان ارائه شده است اما قرار نیست آمارسازی کنیم بلکه باید بر اساس واقعیات، آمار ارائه شود.

نماینده ایران در سازمان جهانی کار گفت: فردی که با اشتغال ۳۰ روز در ماه نمی‌تواند حداقل معیشت خانوار را تامین کند به طریق اولی با یک ساعت کار در هفته نیز نمی‌تواند حداقل نیازها را تامین کند. ضمن اینکه حقوق یک ماه یک کارگر فقط هزینه ۸ تا ۱۰ روز زندگی وی را پوشش می‌دهد.

رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران اظهار کرد: در کشورهای توسعه یافته یک فرد بیکار تا زمان اشتغال به کار تحت پوشش تامین اجتماعی قرار می‌گیرد و دولت حداقل‌های لازم را تا زمان اشتغال دوباره فرد تامین می‌کند اما در جامعه ما هیچ منبعی نسبت به تامین ضرورت‌های زندگی فرد بیکار پاسخگو نیست.

وی تاکید کرد: معیار محاسبه نرخ بیکاری در ایران باید متناسب با واقعیات جامعه ما تغییر کند و تبعیت از معیارهای بین المللی زمانی توجیه دارد که با دستمزد یک ساعت کار در هفته معیشت خانوار تامین شود.

طبق تعریف سازمان بین المللی کار هر فرد با سن ۱۰ سال و بیشتر که در هفته حداقل یک ساعت کار کرده باشند فرد شاغل محسوب می‌شود که در ایران نرخ شاغلان و بیکاران نیز بر اساس همین معیار محاسبه می‌شود.

کارشناسان معتقدند محاسبه نرخ بیکاری و اشتغال کشور با این معیار موجب می شود واقعیات بازار کار کشور آنگونه که هست، نزد دستگاههای سیاست گذار و تصمیم گیر بازنمایی نشود و برنامه ریزیها و سیاست گذاری ها در این حوزه  دچار انحراف شود.

 خبرگزاری مهر