پاندومی کوید ۱۹ در کنار ایجاد چالش جهانی در حوزه سلامت، یک بحران عظیم اقتصادی اجتماعی هم ایجاد کرده است. تخمین زده می شود که کرونا باعث ایجاد کسری ۲ تریلیون دلاری در درآمد جهانی و ازبین رفتن ۲۵ میلیون شغل شود.

بررسی که اخیر برخی نهادهای معتبر بین المللی از ارزیابی ۹۷ اقدام حمایت اجتماعی در ۴۶ کشور دنیا انجام داده اند نشان می‌دهد از لحاظ کارکردی این اقدامات  ۱۹ درصد به حوزه سلامت، ۱۸ درصد به حوزه بیکاری، ۱۸ درصد به حوزه انتقال و پرداخت‌های اجتماعی به افراد کم درامد و ۸ درصد هم به تعدیل در حقوق بازنشستگی مرتبط بوده است.  

مطابق این گزارش، ۱۰ اقدام سیاستی برتر در مجموعه اقدامات حمایت اجتماعی انجام شده به شرح ذیل بوده است: ۲۳ درصد افزایش سطح مزایا، ۲۲ درصد گسترش پوشش، ۱۱/۵ درصد بهبود دسترسی، ۸/۵ درصد معرفی برنامه‌ها یا مزایای جدید، ۷/۵ درصد کاهش یا حذف حق‌بیمه‌ها (کسورات) اجتماعی، ۵/۳ درصد آسان کردن شرایط برخورداری از مزایا، ۴/۲درصد معرفی یا افزایش یارانه بر مزایا، ۳/۲ درصد بهبود خدمات، ۳/۲درصد  افزایش یارانه بر حق‌بیمه‌ها، ۲ درصد افزایش تخصیص‌های بودجه‌ای/اعتباری (به طرح‌ها).

با توجه به اینکه  دولت‌ها، از یکسو باید با پاندمی ایجاد شده در حوزه سلامت دست و پنجه نرم کنند و از سوی دیگر باید نسبت به تاثیرات اقتصادی اجتماعی واکنش‌های سیاستی داشته باشند، ارائه پیشنهادهای سیاستی در خصوص امکان پذیری و کارآمدی اجرای این سیاست های حمایتی در ایران نیز می تواند یک موضوع مهم در حوزه گفتمان سیاست عمومی باشد.

*رئیس موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی