ما می توانیم از راه های مختلفی به دانش شهر نزدیک شویم. ما فکر می کنیم که تایپوگرافی شهری یک عنصر بسیار جذاب برای شناخت شهرها است. در این مقاله تایپوگرافی را به عنوان یک ارزش آموزشی تأیید می کند که امکان شناخت بهتر فرهنگ شهری را نیز فراهم می کند. حروف به عنوان یک طرح عنصر بصری تعیین کننده در محیط شهری است . هدف این مقاله نگاهی نو به شهر است و در عین حال فضاهای غیرعادی مرتبط با عرصه فرهنگی و جغرافیای مناسب را برای ایجاد فضاهای آموزشی باز می کند. شهر مملو از پیام‌ها، عناصر پدر و مادری به ما ارائه می‌شود که اگر آنها را از دیدگاه‌های جدید، میان رشته‌ای، پیشنهادی یا خلاقانه مشاهده کنیم، می‌توانند بسیار جذاب باشند. مربیان هنرهای تجسمی دارای یک منبع گرافیکی قدرتمند هستند که با آن شبکه ارتباطی پیچیده خیابان ها را بیان می کنند. ما پیاده‌روی را به‌عنوان یک عمل زیبایی‌شناختی، قدم زدن در شهر به‌عنوان یک وسیله فرهنگی بسیار مناسب برای ایجاد انگیزه در دانشجویان خود تأیید می‌کنیم. با دنبال کردن ردپای نامه‌ها، مسیرهایی را می‌یابیم که ما را به هنر، میراث، ادبیات، عکاسی و به‌ویژه به بافت آموزشی هدایت می‌کنند. ما در شهرهایمان یک موزه اصیل با نخ های الفبا در اختیار داریم.
◄ شهروندان باید امکانات گرافیکی و فرهنگی حروف شهری را بدانند. ◄ آموزش هنرهای تجسمی به ما نگاه انتقادی به صحنه شهری را ارائه می دهد. ◄ نامه ها به عنوان نقطه پشتیبانی برای کشف مجدد میراث بصری شهر خدمت می کنند. ◄ اطلاعاتی در مورد خط و تایپوگرافی به مربیان داده نمی شود. ◄ با مشاهده تایپوگرافی های او می توان فضاهای شهری را بسیار بهتر کاوش کرد.
ما به عنوان متخصصان آموزش هنر، مسئولیت انتقال ارزش‌ها، مراجع و پارامترهای مناسب را داریم تا در بین دانش‌آموزان فضایی از اطمینان و ضرورت ایجاد کنیم، همزمان با ارائه اطلاعات در مورد مصنوعات بصری متعدد. مسلماً، ما باید در هنگام توسعه راهبردهای یادگیری، نیازهای دانش آموزان خود را در نظر بگیریم. برخی از جنبه های فرهنگی مربوط به اعمال روزمره، مانند تایپوگرافی یا خوشنویسی (حتی طراحی حروف)، باید
وقتی در امتداد شهر مملو از حروف قدم می زنیم، یک سری همدستی با نشانه های مشهود او برقرار می کنیم. نشانه‌ها را می‌شناسیم و آنها را می‌گیریم، با نامه‌ها داستان‌ها و گردش‌هایی می‌سازیم، ویژگی‌های او را بررسی می‌کنیم، بخشی از پیام‌هایش را می‌گیریم. نامه ها به ما کمک می کند تا به فضایی که در آن هستند فکر کنیم، موقعیت ممتاز او را در حوزه بینایی اعلام می کنند، بازی های تداعی و لذت خاصی را ارائه می دهند. نیروی تاثیری که حروف در حافظه ما ایجاد می کنند
حروف الفبا حاوی یک تاریخ شگفت انگیز هزار ساله است. دلبستگی او به تمدن آنها را به گواهی زنده فرهنگ غرب و همچنین خوانش های بصری متعددی که می توانستیم از آنها انجام دهیم تبدیل می کند. از نقطه نظر آموزش هنر، نامه ها میدان عمل باشکوهی را برای هماهنگ کردن بیانیه ها، روایت های خود از هنرهای تجسمی ارائه می دهند. ما به جنبه او علاقه مندیم، اما همچنین می خواهیم سیر تکامل او، تماسی که با آنها برقرار می کنیم، اطلاعات آموزنده او را بدانیم.
جایی که این علاقه دوباره به تایپوگرافی شهری باید شروع شود، کلاس درس دانشگاه است، جایی که معلمان آینده آموزش های خود و همچنین دوره های توسعه حرفه ای را برای معلمان بازیگری دریافت می کنند. زمانی که آموزش هایی در این زمینه به معلمان متخصص داده شد، نتایج بسیار خوبی به دست آوردیم. ما متوجه شدیم که آنها در انجام تحقیقات در مورد نامه ها یا شهرها احساس راحتی بیشتری می کنند، زیرا اینها زمینه هایی هستند که باعث ناراحتی یا طرد آنها نمی شوند. این معلمان بودند
حروف، از خوشنویسی تا تایپوگرافی، باید به عنوان یک منبع گرافیکی مهم در نظر گرفته شوند، که معلمان برای آموزش شهروندان آینده آن را می شناسند و از آن استفاده می کنند. برای اینکه این علاقه به نسل‌های جدید برسد، تربیت مربیان را گامی مهم در پلکانی می‌دانیم. به این ترتیب، نوشتن به عنوان طراحی و بازنمایی، تمرین فعالیت‌های هنری را تسهیل می‌کند – نقطه‌ای که از آن‌جا آوردن هنر به دانشجویان بسیار آسان‌تر است. تجربه شهر در نظر گرفته شده است
ریکارد هوئرتا در دپارتمان آموزش هنر در دانشگاه والنسیا سخنرانی می کند. او محقق مؤسسه خلاقیت و نوآوری آموزش است. او مدیر موزه دانشگاه ایکوم ( www.uv.es/pmg ) و مدیر مشترک (همراه با رومان د لا کاله) دوره کارشناسی ارشد “آموزش هنر و موزه ها” بود. او برنده جایزه تحقیقات بین المللی در زمینه ارتباطات جمعی توسط Generalitat de Catalunya شده است و عضو گروه اروپایی “Euromedia” است.
