با بررسی تجربیات گذشته و سرعت در حال تغییر دنیای امروز، نمی توان به تمایل بشر به نادیده گرفتن پتانسیل حافظه اشاره نکرد. اگر آن را صرفاً در محدوده ذهن خود قرار دهیم، متوجه نمی شویم که تاریخ، با همه غنای خود، پژواک های بسیاری از گذشته را نه تنها در افکار ما، بلکه در درون اشیا و فرآیندهایی که ما را احاطه کرده اند، در خود دارد.

به طرز جالبی، حافظه در زمینه های متنوع و گاهی به ظاهر متضاد مانند طراحی و علم، هنر و معماری، طبیعی و مصنوعی قرار دارد. اما آیا این حوزه های متضاد انواع مکملی از خاطرات را در خود جای می دهند؟ آیا باید مرزها را مشخص کنیم و “برچسب” اضافه کنیم تا بتوانیم رشته هایی را که به طور بالقوه خاطرات به همان اندازه عمیق را در خود ذخیره می کنند، متمایز کنیم؟

مایا لین، رویایی که آثارش دائماً مرزهای هنر و معماری را برای داستان سرایی نوسان می‌کند، پاسخی قاطع به این سؤالات ارائه می‌کند.

“گاهی اوقات من بر روی رودخانه یا بدنه آبی برای اهمیت زیست محیطی تمرکز می کنم. در مواقع دیگر، من به خود فرم کشیده می شوم.»

مایا لین

مایا لین متولد آتن، اوهایو، در خانواده‌ای که عمیقاً درگیر هنر و دانشگاه بود، در میان فضای فکری دانشگاه اوهایو بزرگ شد. با توجه به اینکه مادرش شاعر و استاد ادبیات و پدرش هنرمند سرامیک و رئیس هنرهای زیبا بود، سفر لین تحت تأثیر ملیله‌ای غنی شکل گرفت. در نهایت این عوامل زمینه مساعدی را برای تلاش های خلاقانه او فراهم کرده است.

حرفه لین به راحتی می تواند با رودخانه ای روان مقایسه شود که به طور پیوسته از محدودیت های مختلف سرپیچی می کند. در دوران دانشگاه در دانشگاه ییل، اساتیدش به او گفتند که بین معماری و هنر یکی را انتخاب کند. ترکیب این دو، حتی امروزه، غیرقابل تصور تلقی می‌شود و تصور می‌شود که در مسیرهای متفاوتی قرار داشته باشیم، که هر یک مسیر زیبایی‌شناختی خاص خود را دارند.

علیرغم تضاد(های) مورد بحث، مطالعات مایا لین در معماری و مجسمه سازی به او کمک کرده است تا پایه ای محکم برای عملی ایجاد کند که دائماً در تلاقی هنر و معماری حرکت می کند. همانطور که خود لین به درستی بیان می کند، «… ساختن معماری مانند نوشتن یک رمان است. ساختن یک اثر هنری مانند نوشتن یک شعر است.» (نیویورک تایمز، 2008)

بنابراین، در این کاوش، به مجموعه آثار قابل توجه لین می پردازیم که احتمالاً با یک رمان ماجراجویی هیجان انگیز، گیرا و غوطه ور قابل مقایسه است. در درون این رمان، عناصر به ظاهر متفاوت هماهنگی پیدا می‌کنند و تلفیق شرق و غرب، گذشته و حال، هنر و علم را تجسم می‌دهند.

یادبود کهنه سربازان ویتنام

فلسفه لین همیشه با حافظه و گذشته مرتبط بوده است. اعتقاد او به اینکه تنها راه یافتن مسیرهایی به سوی آینده بهتر، مواجهه با گذشته و تصدیق آن است، در پیشنهاد برنده او برای یادبود کهنه سربازان جنگ ویتنام تجلی واضحی یافته است. مفهوم مینیمالیستی که در سال آخر او در دانشگاه ییل ایجاد شد، نشان دهنده انحراف از قالب‌های یادبود سنتی است که عمدتاً «مجسمه‌های تجسمی و قهرمانانه» داشتند.

با این وجود، و علی‌رغم جنجال‌های اولیه، دیوار V شکل گرانیتی مشکی صیقلی که نام تقریباً 58000 نفری را که در جنگ ویتنام در عملیات کشته یا مفقود شده‌اند، حک شده است، بعداً به نمونه‌ای برای یادبودهای جنگ آمریکایی تبدیل شد. در مستند برنده جایزه اسکار «مایا لین: دید واضح قوی»، لین این بنای یادبود را نه به عنوان یک جسم قرار داده شده بر روی زمین، بلکه به عنوان یک بریدگی در خود زمین توصیف می کند که به عنوان آینه ای بین قلمروها عمل می کند و قدرت پایدار را تجسم می بخشد. حافظه و یادآوری در یک حرکت عمیق و واحد.

جنگل ارواح

با درک دقیق مایا لین که خاطرات فقط از طریق مردم منتقل نمی شوند، بلکه از طریق طبیعت نیز منتقل می شوند، پروژه او “جنگل ارواح” نمادی از همگرایی تکان دهنده هنر و طبیعت است که عنصر اساسی آن حمایت از محیط زیست است. آثار لین هوشمندانه از طبیعت به‌عنوان الهام‌بخش استفاده می‌کند، ایده‌ی مرسوم آن را به‌عنوان زمینه‌ای برای تسخیر در هم می‌شکند و بینندگان را به مکث و تأمل در زیبایی‌های عمیق دنیای طبیعی دعوت می‌کند. او با قرار دادن مردم در کنار یک سری درختان در حال مرگ (قربانیان بالا آمدن سطح آب دریاها و طوفان ها) بر ضرورت رسیدگی به تغییرات آب و هوایی روشن می کند.

این چیدمان متشکل از 49 درخت شبح‌دار را می‌توان به عنوان روشی برای آوردن «جنگل ارواح» به منهتن دانست تا نه تنها آگاهی ساکنان شهری را افزایش دهد، بلکه زیبایی‌های ترسناک طبیعت را نیز در معرض دید قرار دهد و یاد بگیرد که از آنها قدردانی کنند. همانطور که خود لین بیان می کند، انتظار می رود چنین روش شناسی پاسخی عاطفی را برانگیزد که به اندازه کافی قدرتمند باشد تا افراد را وادار به انجام عمل کند. در مجموع، از طریق «جنگل ارواح»، این رویا بینندگان را به چالش می‌کشد تا زیبایی را در زوال و هماهنگی در مرگ مشاهده و درک کنند، با ناپایداری زندگی مقابله کنند و قبل از اینکه خیلی دیر شود به دنبال تعادل و هماهنگی در دنیای طبیعی باشند.

میدان موج طوفان پادشاه

“Storm King Wavefield” یک اثر هنری به یاد ماندنی است که در شمال ایالت نیویورک قرار دارد و شامل هفت ردیف تپه به شکل امواج اقیانوس است. این بخشی از مجموعه آثار لین به نام “میدان های موج” است. این قطعه صریح به‌عنوان بزرگ‌ترین چیدمان ویژه هنری او در نظر گرفته می‌شود و نقطه اوج کاوش او در شکل‌های موج آب است که به کارهای خاکی در مقیاس بزرگ ترجمه شده است.

طراحی این تاسیسات دارای منحنی های پیچیده و مرکب است که یک خوانش فضایی پویا و ظریف ایجاد می کند. با انعکاس مقیاس امواج واقعی اقیانوس (22300 متر مربع)، به بینندگان این امکان را می دهد تا احساسی مشابه با بودن در دریا را تجربه کنند و امواج مجاور را از دست بدهند. و کشیدن آنها به منظره برای حس غوطه وری کامل. سایه‌های دراماتیکی که از امواج چمن به ارتفاع 3-4.5 متر بیرون می‌آیند، دره‌های تاریکی را در سراسر مناظر تشکیل می‌دهند و بازی پویا نور و سایه روی آب را تقلید می‌کنند.

لین با تبدیل یک منظره در مقیاس بزرگ به فضایی تعاملی و پویا، هنر را با محیط ترکیب می‌کند و درک عمیق‌تری از زیبایی و تطبیق‌پذیری طبیعت را تشویق می‌کند و روابط جدید بین مردم و جهان طبیعی را تقویت می‌کند.

یک چین در میدان

پروژه ای با الهام از رفتار آب و تشکیل امواج، با هدفی مشابه یادآوری خاطراتی که پدیده های طبیعی باید ارائه کنند و معرفی مجدد رابطه بیننده با منظره، به نام “یک چین در میدان”، رویکردی هندسی و ظریف تر را به نمایش می گذارد. پنج موج زمین مواج طراحی شده که به طور هماهنگ با چشم انداز نیوزلند ادغام می شوند، از طریق نظم دهی سیستماتیک زمین به سایت موجود پاسخ می دهند. چنین رویکردی به وضوح جنبه حساس‌تری از فلسفه لین را در مقایسه با مداخلات انسانی معمولی نشان می‌دهد که تمایل به ایجاد نابرابری مطلق با طبیعت دارند.

این نصب که در ابتدا بر روی یک کاغذ ساده طراحی شده بود، امواجی را که توسط آب و هوای غربی خط ساحلی و لغزش گرانشی زمین به سمت دریا شکل گرفته است، منعکس می کند. این چین‌ها عنصری از رسمیت انتزاعی را به منظره وارد می‌کنند و همچنین با برهم زدن دشت هموار میدان، حس حرکت و دگرگونی ایجاد می‌کنند. کیفیت پویایی اثر با تأثیر متقابل نور و باد تقویت می‌شود و تپه‌های مجسمه‌سازی شده را زنده می‌کند و ارتباط عمیق‌تری با محیط ایجاد می‌کند.

بدنه های آبی

آثار لین اغلب اشیاء طبیعی را بازتفسیر می‌کنند و مجموعه‌های آب نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در سنت او در به یاد ماندن مسائل مهم، این اثر با تمرکز بر حفظ محیط زیست و ویژگی های طبیعی در حال ناپدید شدن زمین طراحی شده است. سه مجسمه در مقیاس بزرگ که با استفاده از لایه های تخته سه لا ساخته شده اند، توپوگرافی زیر آب دریاهای سرخ، سیاه و خزر را نشان می دهند. دریاها که به صورت توده‌های سه‌بعدی ارائه می‌شوند، از طریق نمایش حجم پیچیده‌شان و زیبایی که به ندرت برای یک چشم معمولی قابل مشاهده است، آشکار می‌شوند.

با این حال، رویکرد لین دوباره این آب‌ها را به شکلی بدیع ارائه می‌کند، و بینندگان را تشویق می‌کند تا دیدگاه خود را در مورد ویژگی‌های طبیعی آشنا با در هم آمیختن زیبایی دو طرف متضاد: جذابیت زیبایی‌شناختی و تهدیدهای زیست‌محیطی که با آن روبرو هستند، دوباره ارزیابی کنند. چنین رویکردی باعث می شود که هر مجسمه و شیء هم افزایی بین هنر و علم باشد، بدون شک فضاهای گالری را به محیط های غوطه ور تبدیل می کند، اما همچنین طیفی از احساسات نسبتاً متنوع را برمی انگیزد – وارونگی، سردرگمی، وضوح و الهام.

رمزگشایی درخت زندگی

مایا لین با توانایی مایا لین در ایجاد افکار ناآشنا با نمایش اشیاء آشنا، سعی می کند خاطرات نه تنها چیزهای موقتی (وقوع، رویدادهای یکبار، سناریوهای ناپدید شدن و غیره) را به ما یادآوری کند. که هستند، و همیشه وجود خواهند داشت.
همانطور که در مورد “رمزگشایی درخت زندگی” که در غرفه Penn Medicine ارائه شد، مایا لین همچنین توانایی خود را در روشن کردن ادغام هنر با حفاظت از محیط زیست و ترکیب علم نشان می دهد. این نصب پیچیده که در دهلیز پاویلیون معلق است، با ساختاری متشکل از صدها هزار مهره شیشه ای بازتابنده به بیماران خوش آمد می گوید.

این ساختار با الهام از شکل DNA، شاخه‌های یک درخت و رودخانه شویل‌کیل، کاوشی از عناصری را ارائه می‌کند که در یک وحدت هماهنگ با یکدیگر پیوند خورده‌اند، و بر پیوستگی و تنوع حیات روی زمین و پیوندهای ژنتیکی که همه موجودات زنده را به هم متصل می‌کنند، تأکید می‌کند. . با نشان دادن یک تفسیر از تقاطع مجموعه بین طبیعت، علم و بیان هنری، ساختار دو طبقه به طور اساسی محیط بیمارستان را بهبود می بخشد. این قطعه از طریق انتزاع و سادگی، پیامی چند لایه در مورد دوگانگی حکاکی شده – زیبایی و پیچیدگی زندگی – یک ویژگی که در بسیاری از آثار لین معرفی شده است، منتقل می کند.

نمازخانه بین ادیان ریجیو-لینچ

با پیروی از ایده هنر و معماری به عنوان ابزاری برای ایجاد پل بین مردم و جوامع و تقویت حس وحدت و انعکاس، نمازخانه بین ادیان Riggio-Lynch که با همکاری Bialosky و Partners طراحی شده است، به بازدیدکنندگان خود پیشنهاد می دهد تا ایده های کاربردی و کاربردی را مشاهده کنند. فضاهای عمیقا معنی دار این کلیسای کوچک برای صندوق دفاع از کودکان (CDF)، یک موسسه خیریه برجسته حقوق مدنی که توسط ماریان رایت ادلمن با هدف محافظت و پرورش کودکان محروم تأسیس شده است، ساخته شده است. به گفته گلنسی (2020)، این مکان به عنوان یک پناهگاه و جماعت برای افراد با هر عقیده ای عمل می کند. در نهایت، ساختار، که هیچ نشانه‌ای از نمادگرایی مذهبی متعارف را نشان نمی‌دهد، آن را به فضایی فراگیر برای تعمق و ارتباط معنوی تبدیل می‌کند.

این اثر هنری دست‌ساز که در کنار برکه‌ای در یک باغ قرار دارد، شبیه یک کشتی است که به‌طور هماهنگ با مناظر روستایی (عمدتاً جنگل‌ها و تپه‌های کم ارتفاع) ترکیب می‌شود. این شامل یک قالب کشتی چوبی با یک تیغه نوک تیز است که با یک غرفه و یک ساختمان بتنی کوچک شامل دفتر کشیش، آشپزخانه، سرویس‌های بهداشتی و یک ناقوس کوچک تکمیل می‌شود. نکته جالب این است که این سازه از سرو محلی پوشیده شده است که انتظار می رود با گذشت زمان به رنگ خاکستری نقره ای تبدیل شود و به طور یکپارچه با ساختمان های مزرعه سنتی در این منطقه ادغام شود. کلیسای کوچک ترکیبی عالی از فرم‌های ظریف و در عین حال به یاد ماندنی است که همراه با مدیریت متفکرانه نور طبیعی، فضایی معنوی ایجاد می‌کند که بازدیدکنندگان را با برقراری ارتباط مجدد با محیط اطراف به بهبودی دعوت می‌کند.

خواندن یک باغ

“Reading a Garden” که در باغ ریدینگ ایستمن کتابخانه عمومی کلیولند واقع شده است، یک اینستالیشن هنری است که توسط مایا لین طراحی شده است که هنر، معماری، طبیعت و شعر را در هم می آمیزد و فضایی از نظر فکری محرک و زیبایی شناختی را به نمایش می گذارد. این نصب در اطراف یک فواره گرانیتی سیاه رنگ L شکل است که به طور پیچیده با حروف فولادی ضد زنگ حک شده است که بخش هایی از یک شعر انتزاعی از برادر لین، تان لین را نشان می دهد.

باغ مطالعه که در ابتدا توسط کتابدار لیندا ایستمن در سال 1937 پس از برپایی شعبه اصلی کتابخانه عمومی کلیولند در سال 1925 ایجاد شد، با کار لین احیا شد و اهمیت تاریخی را با بیان هنری مدرن ترکیب کرد. (کتابخانه عمومی کلیولند Eastman Reading Garden | TCLF، 2023) این پروژه که بخشی از سه گانه اوهایو است، به عنوان یک مجموعه بازتابی در مورد ارتباط شخصی لین با ایالت خود عمل می کند. این شامل دو تخت سنگریزه با درختان در مرکز آنها است – یکی با یک پلاک برنزی که با حروف برجسته حکاکی شده است، و دیگری با حلقه ای برنزی احاطه شده است که متنی حکاکی شده دارد. مسیرها و پله‌های اطراف، روایت شاعرانه را گسترش می‌دهند و بازدیدکنندگان را دعوت می‌کند تا در حین کاوش در فضا، عمیقاً با متن درگیر شوند.

علاوه بر این، یک نیمکت بتنی و میز قهوه با حروف برجسته فولاد ضد زنگ نصب را تکمیل می کند و دسترسی کامل را تضمین می کند. در نهایت، ادغام شعر در محیط فیزیکی، عمل خواندن را به تجربه ای غوطه ور و چند جهته تبدیل می کند و نصب لین را هم از نظر فکری و هم از نظر احساسی غنی می کند.

در پایان، مجموعه آثار مایا لین مخاطبان را دعوت می کند تا عمیقاً با حافظه و طبیعت درگیر شوند. پروژه‌های او از طریق روایت‌های ساخته‌شده که به طرز استادانه‌ای بر قلمروهای هنر، معماری و حمایت از محیط‌زیست پل می‌زند، تعهدی تزلزل ناپذیر به حفظ گذشته و پرداختن به مسائل معاصر مرتبط با محیط‌زیست را نشان می‌دهد. بنابراین، آثار او گواهی بر دیدگاه او از هنر به عنوان رسانه ای برای تأمل، آموزش و الهام است که بشریت را ترغیب می کند تا در رابطه ما با تاریخ، طبیعت و یکدیگر تجدید نظر کند.