4.1.1 . تاثیر فعالیت های گردشگری در مقاصد مختلف گردشگری بر محیط زیست

4.1.2 . روش های ارزیابی اثرات زیست محیطی گردشگری

با شتاب فزاینده صنعت گردشگری، محققان توجه فزاینده ای را به روش هایی برای ارزیابی اثرات فعالیت های گردشگری بر محیط زیست از جمله روش های اندازه گیری انتشار کربن گردشگری ، روش های پایش تغییرات محیطی بر اساس فناوری اطلاعات جغرافیایی و سایر روش های کمی و روش تحقیق ترکیبی

اکنون، انتشار کربن مستقیم و غیرمستقیم تولید شده توسط گردشگری 8 درصد از کل جهانی را تشکیل می دهد [ 49 ]. کاهش انتشار کربن به یک هدف مهم در پاسخ به تغییرات آب و هوایی جهانی، تحولات اقتصادی و اجتماعی و تحول و ارتقاء ساختار اقتصادی تبدیل شده است. اگرچه اندازه‌گیری انتشار کربن در گردشگری دشوار است، دو روش عمده وجود دارد: «بالا به پایین» [ 49 ] و «از پایین به بالا» [ 33 ]. نظریه تحقیق مربوط به رویکرد “بالا به پایین” نظریه ورودی – ستانده است که ایده اصلی آن محاسبه کل انتشار کربن گردشگری بر اساس پایانه های انرژی و داده های آمار حساب های ماهواره ای است . دو محدودیت برای این روش وجود دارد. اول اینکه حساب های ماهواره ای به طور کامل پوشش داده نمی شوند و این روش برای همه کشورها یا مناطق قابل اجرا نیست. دوم، فعالیت‌های گردشگری شامل غذا، مسکن، حمل‌ونقل، گردشگری، خرید و سرگرمی است و تفکیک انتشار کربن تولید شده توسط گردشگری از انتشار کربن تولید شده توسط پذیرایی، حمل‌ونقل و سایر صنایع دشوار است . نظریه تحقیق منطبق با روش «از پایین به بالا» نظریه چرخه حیات است . ایده اصلی این است که مصرف گردشگران را بر اساس پایانه مصرف طبقه بندی کنیم، انتشار کربن را محاسبه کنیم و در نهایت مجموع انتشار کربن صنعت گردشگری را خلاصه کنیم. اگرچه LCA یک ابزار نسبتاً قابل اعتماد برای ارزیابی تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر گردشگری است [ 27 ، 32 ] و به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است [ 28 ، 50 ]، دارای چهار نقص است. 1) در تنظیم مرزهای سیستم، انتخاب کانال های جمع آوری داده ها و انواع تأثیرات ذهنی است و نمی تواند به طور دقیق انتشار کربن غیرمستقیم گردشگری را اندازه گیری کند. 2) نتایج ارزیابی جهانی و منطقه ای است و ممکن است برای مناطق محلی قابل اجرا نباشد . 3) حجم زیادی از داده های تحقیقات میدانی مورد نیاز است که جمع آوری آن دشوار است. 4) گران است. با توجه به گزارش‌های ماهواره‌ای ناسالم در بسیاری از کشورها، روش مبتنی بر ارزیابی چرخه حیات بیشترین استفاده را در تحقیقات واقعی داشته است. در حال حاضر، محققان در حال بهبود روش شناسی و استانداردسازی اطلاعات هستند [ 26 ، 51 ].

GIS یک فناوری با چشم انداز کاربردی گسترده است. استفاده از فناوری اطلاعات جغرافیایی برای TEIA می تواند به ارزیابی تأثیر گردشگری بر محیط زیست کمک کند [ 52 ، 53 ]. Gis می تواند مشکلات و پدیده های موجود در فضا را بیان کند. به عنوان مثال، به نظارت و ثبت پدیده و فرآیند تغییر زیستگاه ناشی از گسترش گردشگری، رشد جمعیت و صید بی رویه از طریق داده های چندمنبعی در طول زمان و مکان کمک می کند [ 54 ، 55 ]. باروس و همکاران [ 36 ] داده‌های بازدیدکننده را با داده‌های محیطی ترکیب کرد تا تأثیر فعالیت‌های گردشگری بر محیط‌زیست را با توجه به انواع فعالیت‌های گردشگری، شاخص‌های تأثیر کلیدی فعالیت‌های مختلف، مناطق کاربری و ارتفاع تعیین کند.

علاوه بر روش های فوق، محققان مدل ها و شاخص های دیگری نیز ساخته اند. گاسلینگ و پیترز [ 56 ] یک مدل ترافیک گردشگری برای ارزیابی استفاده از منابع و انتشار کربن در گردشگری جهانی ساختند. ژانگ و همکاران [ 57 ] یک شاخص جامع حساسیت اکولوژیکی برای ارزیابی تأثیر فعالیت‌های گردشگری بر روی مناظر گیاهی ایجاد کرد. کانتیرو و همکاران [ 6 ] مدلی برای ارزیابی تأثیر فعالیت‌های مختلف گردشگری بر مناطق حفاظت‌شده، مانند تنوع زیستی، بدنه‌های آبی ، پوشش گیاهی و خاک ساخته است. لی و همکاران [ 58 ] از مدل چارچوب فشار-وضعیت-پاسخ (PSR) برای اندازه گیری تأثیر زیست محیطی گردشگری با محاسبه امتیازات پایداری استفاده کرد. ما و همکاران [ 59 ] تاثیر کلی فعالیت های گردشگری را با ساخت یک مدل درجه هماهنگی جفت ارزیابی کرد. وانگ و همکاران [ 60 ] تأثیر فعالیت های گردشگری بر محیط زیست بوم را با نظارت بر تراکم موجودات زنده اندازه گیری کرد. علاوه بر این، برخی از روش‌های تحقیق ترکیبی وجود دارد که داده‌های کمی و کیفی را با پرسشنامه و مصاحبه ترکیب می‌کند [ 61] ، [62] ، [63] .

4.1.3 . راهکارهایی برای کاهش اثرات منفی گردشگری بر محیط زیست

جامعه بین المللی اهمیت زیادی برای کاهش اثرات منفی گردشگری بر محیط زیست قائل است. در مقایسه با صنایعی مانند صنعت تولید ، گردشگری صنعت پاک تری است، اما همچنان اثرات منفی خاصی بر محیط زیست دارد. به عنوان مثال، فعالیت‌های گردشگری ممکن است باعث تراکم خاک [ 64 ]، کاهش پوشش گیاهی [ 65 ]، تخریب محیط زیست گیاهان و حیوانات [ 46 ]، آب آلوده [ 66 ]، افزایش انتشار کربن [ 67 ]، گونه‌های بیگانه مهاجم، آلودگی صوتی شود. و آلودگی نوری [ 39 ]. ایجاد تعادل در رابطه بین توسعه گردشگری و حفاظت از محیط زیست مستلزم آموزش بهتر مردم در مورد اثرات زیست محیطی گردشگری و نظارت بهتر بر TEIA است [ 39 ]. از آنجایی که ذینفعان درگیر در گردشگری شامل شرکت‌های گردشگری ، بخش‌های مدیریت گردشگری ، گردشگران، متخصصان گردشگری و ساکنان محلی هستند، این گروه‌های ذینفع باید برای کاهش تأثیر گردشگری بر محیط‌زیست در نظر گرفته شوند. شرکت های گردشگری بخش بزرگی از مسئولیت حفاظت از مقاصد گردشگری را بر عهده دارند. شرکت های گردشگری ممکن است با تخریب و آلودگی زیستگاه ها و بهره برداری بیش از حد از منابع طبیعی، تأثیر منفی بر حیات وحش، گیاهان و اکوسیستم های طبیعی داشته باشند [ 68 ]. برای مقابله با این تهدیدات، هنس و همکاران. [ 69 ]. مدافع “تولید پاک” (2018). به طور خاص، دولت آموزش های حرفه ای را برای شرکت ها ارائه می دهد و معیارهایی را برای ارزیابی «تولید و مدیریت سبز» شرکت ها تدوین می کند [ 68 ، 70 ]. شرکت ها همچنین می توانند شهرت خود را بهبود بخشند در حالی که به محیط زیست کمک می کنند [ 71 ]. ادارات مدیریت گردشگری باید اقدامات هدفمندی را برای کنترل تعداد گردشگران و تقویت سازگاری سیستم های گردشگری اجرا کنند [ 53 ، 72 ]. رسانه های اجتماعی همچنین می توانند گردشگران را به اتخاذ رفتارهای دوستدار محیط زیست تشویق کنند [ 73 ]. نگرش ها و دانش محیطی گردشگران بر رفتار آنها تأثیر می گذارد [ 13 ]. متخصصان گردشگری و ساکنان محلی تأثیر زیادی بر پذیرش ERB توسط گردشگران دارند. تفسیر مؤثر می‌تواند آگاهی گردشگران و حمایت از سیاست‌های مدیریتی را بهبود بخشد ، در نتیجه اتخاذ نگرش‌ها و رفتارهای زیست‌محیطی مسئولانه را ارتقاء می‌دهد [ 74].]. بهبود شور و شوق ساکنان جامعه برای توسعه گردشگری، گردشگران را تشویق می کند تا رفتارهای مسئولانه زیست محیطی را اتخاذ کنند و به طور غیرمستقیم تأثیر منفی توسعه گردشگری بر محیط زیست را کاهش دهد [ 75 ].