در مواجهه با مشکلات فوق در عمل مسئولیت برای احیای محیط زیست در چین، بسیاری از اقدامات خارجی می تواند تجربه ارزشمندی را برای ما فراهم کند. هدف این مقاله در بکارگیری روش تحقیق تطبیقی نیز همین است. در آینده، ما نیاز فوری به بهبود مسئولیت بازسازی محیط زیست اکولوژیکی چین داریم و کاربرد قضایی خاص ماده 1234 قانون مدنی را از جنبه‌های زیر روشن می‌کنیم.
احیای محیط زیست در گذشته توسط دولت انجام و رهبری می‌شد و در دهه اخیر با افزایش پرونده‌های حقوقی منفعت عمومی زیست‌محیطی، شکل راه حل حقوقی احیای محیط زیست وارد حوزه تصمیمات قضایی در دادگاه‌ها شده است. ” [ 46 ] این نشان می دهد که سیستم مقررات چین در مورد احیای محیط زیست محیطی هنوز بسیار نابالغ است و باید هم از نظر قانون اساسی و هم از نظر قوانین تخصصی بهبود یابد.
از یک سو، قوانین اساسی برای احیای محیط زیست باید بهبود یابد. برخی از محققان از تدوین یک قانون اساسی اکولوژیکی برای هدایت ساخت تمدن بوم شناختی حمایت می کنند [ 47 ]. اگرچه قانون حفاظت از محیط زیست نقش فراگیر خاصی دارد، اما بسیاری از مقررات قانونی عقب مانده است. «به منظور ارتقای جایگاه قوانین مربوط به ساخت تمدن اکولوژیکی، پرداختن به رابطه بین قوانین فردی مختلف و پی بردن به ارتباط ارگانیک بین قوانین مختلف، مهم‌ترین اقدام، تدوین یک قانون اساسی اکولوژیکی است که در آن، باید ایده کلی، اصول اساسی، مطالب اصلی، زمینه های مورد توجه و اقدامات اصلی برای ساخت تمدن اکولوژیکی ایجاد شود و مسئولیت های قانونی برای احیای محیط زیست تعیین شود و شرایط و استثنائات خاص به تفصیل مشخص شود [ 48 ]. . برخی از محققان همچنین مدافع این هستند که ما باید به وضعیت فعلی قانونگذاری احترام بگذاریم و قانون حفاظت از محیط زیست چین را بازنگری کنیم یا برای رفع نیازهای جامعه تفاسیر قضایی خاصی صادر کنیم.
از سوی دیگر، قانونگذاری تخصصی برای حفاظت از محیط زیست باید انجام شود. حقوق اختصاصی در قوانین تخصصی مبتنی بر حقوق اساسی قانون اساسی است. [ 49 ] ماده 32 قانون حفاظت از محیط زیست می گوید: «دولت حفاظت از جو، آب، خاک و غیره را تقویت می کند و سیستم مربوطه بررسی، پایش، ارزیابی و احیاء را ایجاد و بهبود می بخشد.» این سیستم در قانون پیشگیری و کنترل آلودگی آب چین و قانون پیشگیری و کنترل آلودگی خاک پیش بینی شده است، اما سیستم احیای محیط زیست محیطی هنوز به صراحت در زمینه های پیشگیری و کنترل آلودگی هوا، حفاظت از پوشش گیاهی جنگل و غیره پیش بینی نشده است. اگرچه در تفسیر دیوان عالی خلق در مورد چند موضوع در مورد اعمال قانون در رسیدگی به دعاوی حقوقی مدنی زیست محیطی، اجرای مسئولیت زیست محیطی، سیستم شناسایی اکولوژیکی و زیست محیطی و هزینه های محیط زیست پیش بینی شده است. بازگرداندن، این اشکال مسئولیت توسط یک سیستم مسئولیت مستقل پشتیبانی نمی شود. بنابراین، چین باید مسئولیت احیای محیط زیست محیطی را در زمینه پیشگیری و کنترل آلودگی هوا فراهم کند و مفهوم اساسی، روش‌های خاص، شرایط اجرا و محاسبه هزینه را با جزئیات مشخص کند. در عین حال، چین همچنین باید از تجربه اتحادیه اروپا، ژاپن و سایر کشورها برای بررسی فرمول یک قانون جبران خسارت زیست محیطی ویژه برای بهبود فعالانه اقدامات اصلاحی منابع طبیعی و سلامت عمومی با مجازات استفاده کند.
توانایی عمل به عنوان یک موضوع واجد شرایط یک عامل مرتبط مهم در مسئولیت احیای محیط زیست است. از منظر رویه قضایی فعلی زیست محیطی و زیست محیطی چین، دامنه ادعاهای مسئولیت، چه به عنوان شاکی و چه به عنوان متهم، نیاز به تعدیل دارد. علاوه بر این، این تعدیل هم در دعاوی مربوط به منافع عمومی و هم در دعاوی عمومی مدنی وجود دارد.
اول، ما موضوع درخواست دعوی قضایی را برای مسئولیت بازسازی محیط زیست تنظیم خواهیم کرد. مطابق شکل 4 شاکیان دعوای احیای محیط زیست، اکثراً دادستانی هستند که نه تنها بار دادگستری را افزایش می دهد، بلکه منجر به عدم تطابق موضوع اصلاح با موضوع دعوا می شود. به منظور بهبود اثربخشی قضایی، وظیفه اصلی در چین امروز گسترش صلاحیت افراد برای دعاوی حقوقی منافع عمومی محیطی است. مدیریت دقیق دادسراها باید از بین برود و سازمانهای مردمی و خودگردان مانند کمیته‌های روستایی و سازمانهای اجتماعی واجد شرایط دعاوی منفعت عمومی باشند و اشخاص حقوقی و اشخاص حقیقی ذی‌نفع به‌عنوان شاکی مشترک در نظر گرفته شوند. در دعاوی مدنی عمومی، پیمانکاران و بهره برداران زمین، به عنوان استفاده کنندگان واقعی یا ذینفعان نزدیک، باید حق درخواست «بازگرداندن به حالت اولیه» را نیز داشته باشند.
دوم، ما موضوع تعهد را برای بازسازی محیط زیست تنظیم خواهیم کرد. در عملکرد طولانی مدت خود در حفاظت از محیط زیست، چین مدل منحصر به فردی از “تدوین قوانین اداری – تنظیم مجوزهای اداری – نظارت و بررسی انطباق – پیگیری مسئولیت قانونی” ایجاد کرده است ( شکل 11 را ببینید ). بر اساس این مدل، مسئولیت زیست محیطی معمولاً بر عهده بخش حفاظت از محیط زیست و محیط زیست و آسیب سازان مستقیم است. چین نارسایی این ماده را به رسمیت می شناسد، به عنوان مثال، در ماده 1229 قانون مدنی، اصطلاح “آلوده کننده” در قانون اصلی مسئولیت خسارت به “خطاکننده” تغییر یافت. در عین حال، شرکت های آلاینده، آژانس های ارزیابی زیست محیطی، ادارات دولتی مربوطه و سایر موضوعات نیز در قبال مسئولیت اداری یا مدنی مربوطه در مورد آلودگی محیط زیست، شناسایی نادرست یا بی توجهی به وظایف مسئول هستند. این سیستم “مسئولیت مضاعف” برای اولین بار توسط قانون مسئولیت زیست محیطی آلمان معرفی شد و موضوع تعهدات مسئولیت را از تنها موضوع “مستقیم” به موضوعاتی که “ارتباط” با آلودگی و آسیب به محیط زیست دارند گسترش داد.
شکل 11 . سیستم اجرای قانون اداری محیط زیست چین [ 50 ].
در چین، تعیین مسئولیت زیست محیطی به شدت به شناسایی و ارزیابی متکی است. مکانیسم‌های شناسایی ناکافی و دسترسی ضعیف به ارزیابی به موانعی حیاتی برای اجرای احیای محیط زیست تبدیل شده‌اند. همراه با اکتشاف رویه‌های شناسایی زیست‌محیطی در سوئد و سایر کشورها، شناسایی و ارزیابی آسیب‌های زیست‌محیطی زیست‌محیطی چین باید بر جنبه‌های زیر به طور عمیق تمرکز کند: اول، شفاف‌سازی شرایط صلاحیت برای موسسات و کارشناسان شناسایی، گسترش مجموعه کارشناسان، و یکپارچه‌سازی سازمانهای اداری که بر موسسات شناسایی نظارت دارند. دوم، ساده‌سازی فرآیند شناسایی، تضعیف نقش دادگاه در پیشنهاد شناسایی، شفاف‌سازی اعتبار کمیسیون یکجانبه شاکی برای شناسایی، و اطمینان از انجام سریع شناسایی. در نهایت، به دلیل توسعه نامتوازن منطقه ای در چین، مقامات منطقه ای باید بر روی استانداردهای هزینه خود برای شناسایی آسیب های زیست محیطی منطقه ای بر اساس صورتجلسه مربوطه برای هزینه شناسایی از وزارت حفاظت محیط زیست شورای دولتی، خطرات و آسیب های زیست محیطی کار کنند. مرکز تحقیقات شناسایی و سنجش و سایر بخش ها. علاوه بر این، ما همچنین می‌توانیم از تجربیات کشورهای خارجی در احیای پوشش گیاهی استفاده کنیم و از فناوری‌هایی مانند عکاسی با پهپاد و سنجش از دور برای بازیابی شرایط واقعی قبل و بعد از احیای محیطی کمک بگیریم تا به کارشناسان در شناسایی و ارزیابی کمک کنیم [ 51 ] .
در عین حال، در پاسخ به مشکل «موارد بسیار زیاد»، چین همچنین می‌تواند یک روش شناسایی منعطف را اتخاذ کند که در آن کارشناسان موسسات شناسایی گزارش‌های شناسایی را به نام شخصی خود صادر می‌کنند و مسئولیت‌های مربوطه را برای جلوگیری از شناسایی نادرست تعیین می‌کنند [ 52]. ]. همچنین باید توجه داشت که گزارش شناسایی تنها مرجع صدور حکم نیست، باید نظر کارشناس و نظر سازمان حفاظت محیط زیست نیز مورد توجه قرار گیرد تا روند رسیدگی به خسارت های زیست محیطی تسریع شود.
در احیای محیط زیست دو موضوع وجود دارد که باید جدی گرفته شود: اول اینکه «احیای محیط زیست» با «بازیابی محیط زیست» یکی نیست و تنها در حد امکان قابل اجراست. ثانیاً، احیای محیط زیست اغلب مستلزم زمان و منابع مالی قابل توجهی برای آسیب‌کنندگان است. تعیین وضعیت هدف ترمیم و روش مناسب ترمیم بسیار مهم است. با در نظر گرفتن اهداف احیای محیط زیست اکولوژیکی انگلستان و ایرلند، و «رویکرد مرحله‌ای، تجربی» یا «ترمیم تطبیقی» جوی بی. زدلر و سایر محققان از دیدگاه اقتصاد اجتماعی [ 53 ]، احیای محیط زیست اکولوژیکی چین باید به دو جنبه زیر توجه ویژه داشته باشید:
اول، با توجه به این واقعیت که محیط معمولاً برگشت ناپذیر است، احیای محیط زیست محیطی باید “ارزش مطلوبیت” را هدف قرار دهد [ 54 ]. در عمل، ارزش مطلوبیت بر اساس الزامات اجباری استانداردهای کیفیت محیطی، استفاده برنامه ریزی شده در آینده از محیط آسیب دیده، تقاضای عمومی در منطقه آسیب دیده و شرایط فنی و هزینه های فعلی اجرا است [ 55 ]. در عین حال، به منظور «قابل اندازه‌گیری» کردن فعالیت‌های مرمتی، اهداف مرمت باید در زمان قضاوت به وضوح تعریف شوند و/یا اهداف عملکردی یا استانداردهای محیط بازسازی‌شده باید در آماده‌سازی محیط زیست محیطی روشن شوند. طرح مرمت به عنوان مثال، در احیای آلودگی آب، می توان مشخص کرد که به کدام استاندارد کیفیت محیطی، اعم از «استاندارد آب سطحی V، استاندارد خاک III» یا «دستیابی به استاندارد آب شرب». این استاندارد به ویژه در دعاوی حقوقی منافع عمومی باید تقویت شود تا آلاینده ها از زیر بار مسئولیت شانه خالی نکنند.
دوم، با توجه به اهداف مختلف بازسازی، انجام احیای محیط زیست محیطی باید شامل دو نوع بازسازی حالت اولیه و بازسازی جایگزین باشد [ 56 ]. احیای حالت اولیه مستقیم ترین و مؤثرترین درمان برای محیط زیست آسیب دیده است و انجام مسئولیت بازسازی باید بر اساس بازسازی حالت اولیه باشد. اما در صورتی که شاکی توانایی بازیابی را نداشته باشد، بازیابی مستقیم امکان پذیر نباشد یا سود موجود برای بازیابی بیشتر از هزینه بازیابی باشد، می توان از بازیابی جایگزین استفاده کرد. با ترکیب مفهوم تعادل اکولوژیکی، عملکرد حفاظت از محیط زیست چین و تجربه احیای کشورهایی مانند برزیل و چین، چین باید به طور فعال روش‌های بازسازی جایگزین مانند کاشت مجدد در خارج از محل در تخریب منابع معدنی، ذخیره ماهی در کنترل آلودگی آب را اتخاذ کند. 57 ]، و روش‌های ترمیم جایگزین مانند نیروی کار به‌جای جبران خسارت در اکثر بازسازی‌های محیط زیستی.
