اگرچه مساوی نیست، اما اصطلاحات: غیر رسمی شهری، ناامنی مسکن، و محرومیت اجتماعی (UHS) ممکن است بر اساس رابطه و ارتباط آنها با توسعه شهری به جای یکدیگر استفاده شوند. این مطالعه تهدید UHS را بر اساس توصیف و معیارهای تعیین شده توسط مطالعات قبلی و گزارش UN-Habitat، 2015 مفهوم سازی می کند (Habitat, 2013؛ Hernández, Kellett, & Allen, 2010؛ Rufina & Canham, 2009؛ UN-Habitat, 2015; سازمان ملل). ظاهراً یکی به دیگری منتهی می‌شود و در بسیاری از مواقع با ناامنی مسکن شروع می‌شود که در مواردی نابرابری مسکن نیز نامیده می‌شود و به عنوان پارامتری که نشان‌دهنده کمبود و تامین ناکافی خانه‌های مسکونی با کیفیت است، شناسایی شده است. معیارهای اصلی برای تعریف ناامنی/نابرابری مسکن اساساً به عوامل اقتصادی نسبت داده می شود. این امر می تواند مربوط به تهیه یا در دسترس بودن مسکن عمومی توسط دولت و/یا توانایی اجتماعی-اقتصادی افراد برای تهیه چنین آپارتمان هایی در صورت وجود باشد. بنابراین بیشترین استفاده از تکنیک اندازه گیری ناامنی مسکن در دسترس بودن (یعنی تفاوت مسکن عرضه شده و تقاضای آن) و استطاعت است. آنجاست که مسکن در دسترس است و اگر هزینه آن بالا باشد و/یا برای اکثر مردم مقرون به صرفه نباشد، ناامنی مسکن وجود دارد زیرا بیشتر مردم تمایل به بی خانمان شدن دارند. این آشکارا برای نرخ بالای نیروی کار فقیر و بیکار شهری آزاردهنده است.

در تلاش برای بقا، گزینه توسعه غیرقانونی و مهاجرت به مناطق شهری یا حومه‌های غیرقانونی اجتناب‌ناپذیر است، که منجر به چیزی می‌شود که عموماً به عنوان غیررسمی شهری شناخته می‌شود (سکونتگاه غیررسمی، اسکان ساکنان) که مرحله دوم فرآیند UHS در این مطالعه است. و در شکل 1 نشان داده شده است. UN-Habitat (2015)، آن را به عنوان مناطق مسکونی با یک یا چند ویژگی زیر توصیف کرد: 1) ناامنی مالکیت در مقابل کاربری زمین و/یا ساختارهای مسکونی. ساکنان ساکنان ساکن در آلونک/ساختارهای غیررسمی اجاره ای یا مالکیتی زندگی می کنند. 2) نبود امکانات اولیه، خدمات و زیرساخت های شهری. و 3) عدم رعایت مقررات، استانداردهای شهرسازی ساختمان و اغلب در یک منطقه خطرناک جغرافیایی واقع شده است. این معیارها کل محیط زندگی را در بر می گیرد که شامل شرایط اجتماعی، اقتصادی و فیزیکی فرد یا کل جمعیت در یک منطقه جغرافیایی معین می شود. این تعریف توسط چندین مطالعه قبلی دیگر مانند (Inam, 2015; Lai, 2015; Nwokoro et al., 2015) نیز پذیرفته شده است. در این مطالعات، معیارهای مفهوم‌سازی غیررسمی شهری بر اساس 1) ویژگی‌های فیزیکی یا ماهیت سازه، 2) کیفیت زندگی و وضعیت زندگی یک منطقه جغرافیایی خاص، و 3) کاربری فعلی منطقه به صراحت بیشتر شناسایی شده است. به عنوان منطقه مسکونی، تجاری و/یا صنعتی برخلاف کاربری تعیین شده، تایید شده و/یا منطقه بندی شده منطقه.

علاوه بر این، گونه‌شناسی اروپایی بی‌خانمانی و محرومیت از مسکن (ETHOS) غیررسمی شهری را توصیف می‌کند که شامل شرایط زیر بی سقفی، بی‌خانمانی و مسکن ناامن است (Kennett & Mizuuchi, 2010). این دیدگاه مشابه دیدگاه ادگار (2004، 2009) است. ادگار، دوهرتی و میرت (2004) با وجود اینکه زمینه استفاده متفاوت است، معیارهای شناسایی شده به «حوزه های فیزیکی، اجتماعی، قانونی، اقتصادی، سیاستی و غیرقانونی» تقسیم شدند . حوزه کالبدی غیر رسمی شهری را نسبت به ویژگی های فیزیکی ناکافی آن توصیف می کند. این ارزیابی فضای مسکونی قابل مشاهده یک فرد یا خانواده در رابطه با کیفیت مصالح ساختمانی و محیط زندگی است. معیار حوزه اجتماعی توانایی یک فرد یا خانواده برای برقراری ارتباط و حفظ روابط خود در یک جامعه است. ظرفیت اجتماعی یک فرد یا خانواده برای اقامت و حفظ حداقل کیفیت استاندارد زندگی اجتماعی مورد نیاز در یک فضای جغرافیایی. معیارهای حوزه حقوقی شامل تصرف یا تصرف قانونی یک واحد مسکونی و محل استقرار واحد مسکونی است. این حق انحصاری اقامت است. خط مشی و/یا حوزه غیرقانونی مربوط به تأثیر دولت و سیاست بر واحدهای مسکونی یا سکونتگاهی به عنوان سکونتگاه غیررسمی شهری است.

در نهایت، پیامدهای ناامنی مسکن و غیررسمی شهری سومین مرحله در این طیف است که به عنوان خوشه ای از افراد محروم در معرض طرد اجتماعی با همه یا یکی از معیارهای توصیف شده در بالا شناسایی می شود (جیانفا، 2005؛ روی، 2012، صص 691-705). متأسفانه، این گروه‌ها اغلب توسط طبقه سیاسی نادیده گرفته می‌شوند، فاقد نمایندگی در حکومت و سیاست‌گذاری در منطقه خود هستند. لاوانسون و فادار (2015) از دیدگاه نابرابری‌های بهداشت محیطی بیان می‌کنند که «تحقیق وضعیت اجتماعی-اقتصادی را به عنوان یک علت اساسی نابرابری‌های مشاهده شده در سلامت شناسایی کرده است. بیان می‌کند که شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد شکاف بین افراد غنی و فقیر به نابرابری‌های سلامتی در جوامع کم‌درآمد کمک می‌کند (Lawanson & Fadare 2015, p. 46). شکل 1 بیشتر مفهوم سازی ادبیات غیر رسمی شهری، ناامنی مسکن و طرد اجتماعی را بر اساس ادبیات قبلی برای بررسی، تحلیل و توصیه بیشتر در این مطالعه نشان می دهد.

هو: بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی زندگی ساکنین و وضعیت مسکن رابطه معناداری وجود ندارد.

سلام: بین وضعیت اقتصادی-اجتماعی زندگی ساکنین و وضعیت مسکن رابطه معناداری وجود دارد.

متغیرهای قابل اندازه گیری اتخاذ شده برای آزمون این فرضیه شامل متغیرهای اجتماعی-اقتصادی مانند سطح تحصیلات، شغل، درآمد، اندازه خانوار و اتاق انحصاری در دسترس برای استفاده خانگی است. متغیرهای محیطی شامل انواع مصالح ساختمانی و وضعیت سکونت هستند. این متغیرها به ارزیابی و عملیاتی شدن این موضوعات در مناطق مورد مطالعه کمک می کنند. همچنین به توصیف یافته های منطقه در چارچوب UHS برای توصیه های کافی کمک می کند. چارچوب تحقیق بر اساس این تهدید جهانی شناسایی شده، شکاف پژوهشی، اهداف تحقیق و فرضیه آزمایش شده در این مطالعه است. چارچوبی که در شکل 2 اتخاذ و نشان داده شده است، دیدگاه‌های این مطالعه را برای بررسی دو حوزه مطالعه، شناسایی شکاف‌های استراتژی و توصیه استراتژی‌های توسعه پایدار جامع برای توسعه پایدار نشان می‌دهد.