چگونه می توان رفاه، کیفیت زندگی، و پتانسیل تاب آوری در مقابل آسیب پذیری شهرها را در بافت جوامع دیگر مانند کشورها، استان های اطراف – و وابسته به – شهرها و گروه بندی های اجتماعی-اقتصادی در داخل شهرها توصیف کرد؟ با توجه به پیشرفت های قابل توجه در اندازه گیری های کمی و سایر شاخص ها، در ابعاد مختلف وضعیت انسانی در سطح ملی و فراملی، آیا می توان در کمی سازی این گونه مسائل پیشرفت کرد؟ اگر چنین است، ممکن است بتوانیم در درک خود از علل، تأثیرات و پیشرفت در رفاه – در سطوح ملی تا محلی، پیشرفت کنیم.

شاخص امنیت انسانی برای کمک به رسیدگی به چنین مسائلی طراحی شده است. HSI جهانی (Hastings, 2008, Hastings, 2009b, Hastings, 2011a, Hastings, 2013a) برای بحث در مورد مفهوم و اندازه گیری امنیت انسانی و به عنوان چارچوبی برای ارزیابی رفاه در برابر آسیب پذیری جوامع در سراسر جهان استفاده شده است. . نمونه اولیه HSI در سطح شهرستان برای ایالات متحده آمریکا (Hastings, 2011b) برای اهداف مشابه در سطح محلی برای کشوری که عموماً بسیار توسعه یافته در نظر گرفته می شود استفاده می شود، اما برخی استدلال کرده اند (و به نظر می رسد HSI جهانی آن را درک نکرده است) در حال حاضر بسیار توسعه یافته باشد. HSI جهانی و نمونه اولیه برای تایلند برای بررسی سناریوهایی برای حمایت از جوامع در برابر استرس های احتمالی استفاده شده است، زیرا ASEAN یکپارچگی جهانی بیشتر را دنبال می کند (آسه آن، 2008، آسه آن، 2009). این مقاله بر این تلاش استوار است – بیشتر بر وضعیت جوامع در آسه آن و تایلند تمرکز دارد تا ادغام ASEAN. به لطف بهبود تنوع و درک داده ها و شاخص ها در قطعنامه های ملی و محلی و همچنین بهره مندی از پیشرفت ها در ابزارهای تحلیلی مکانی و موضوعی، می توان موقعیت های جامعه را بهتر تشخیص داد.

علاوه بر تلاش تحقیق و توسعه در فرمول‌بندی شاخص (به هاستینگز، 2013a – این موضوع مراجعه کنید)، HSI یک تعامل مداوم در طراحی، فرمول‌بندی، اصلاح، آگاهی و استفاده از چنین شاخص توسعه است. تعاملات شامل افراد، کارگاه های ویدئویی، کنفرانس ها، انتشارات و روش های وب ( HumanSecurityIndex.org ، ResilienceSystem.org و جاهای دیگر) بوده است. مسائل در حال تحول عبارتند از:

• •چگونه نسبت به بسیاری از شاخص‌های میراثی فهیم‌تر و در عین حال جامع‌تر از نظر جغرافیایی باشیم؟
• •چگونه می‌توان از داده‌ها، شاخص‌ها و سایر مشارکت‌های بین‌دولتی، جامعه مدنی، و سازمان‌های دانشگاهی-دولتی-خصوصی – و در عین حال کاهش حساسیت نسبت به نقص در داده‌ها یا فرآیندها، بهره برد و از آنها حمایت کرد؟
• •چگونه می توان با موفقیت حساسیت های سیاسی-اجتماعی-فرهنگی چپ-راست، شرق-غرب و شمال-جنوب را هماهنگ کرد تا بر تحویل های اجتماعی و حکومتی و نتایج ملموس تمرکز کنیم؟
• •چگونه می توان شاخص را ادراکی و جامع و در عین حال قابل فهم و استفاده کرد؟
• •چگونه مدیریت داده‌ها، نتایج و مستندات را برای تسهیل افزودن داده‌های بیشتر، حذف انتخابی مؤلفه‌ها، تغییر مقیاس و وزن‌دهی مجدد ورودی‌ها برای ایجاد HSI محلی‌سازی شده ساختار دهیم؟
• •چگونه می توان از انواع مختلف داده های زیرملی و جهانی برای درک موقعیت های اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در میان جوامع استفاده کرد؟
• •چگونه می توان چنین فرآیندهایی را با ترکیب متدولوژی های معاصر مانند کنفرانس ویدئویی، ابزارهای تحلیل موضوعی (صفحات گسترده و غیره)، ابزارهای تحلیل فضایی (سیستم های اطلاعات جغرافیایی و غیره)، طراحی وب و ابزار تقویت کرد؟ چگونه می توان استفاده از ابزارهای منبع باز را بهینه کرد تا پذیرش و استفاده توسط هر کسی تسهیل شود؟

HSI تعهدات متنوعی دریافت کرده است، از جمله در استفاده از آن به عنوان ابزاری برای بهبود ارزیابی موقعیت‌های اجتماعی-اقتصادی و محیطی، تقویت استراتژی‌ها و برنامه‌های توسعه، و تقویت نظارت بر آن. یکی از نمونه‌هایی که در رسانه‌های منتشر شده به‌طور ناکافی توضیح داده شده است، Exercise24 (Giasson, 2010, Wired, 2010) پاسخ‌های اولیه به یک زلزله شبیه‌سازی شده در نزدیکی سن دیگو را ارائه کرد که یک داشبورد شامل شاخص‌های HSI برای مکزیک و شهرستان‌های کالیفرنیای جنوبی، جمع‌سپاری و سایر رویکردهای مدیریت دانش را ادغام کرد. در دیگری (سالیناس، شاه، عبدالبری، گی و ساکستون، 2012) از HSI برای ارزیابی بار خطر تجمعی سلامت در ایالت تگزاس ایالات متحده، در سطح شهرستان استفاده شده است. آن مطالعه در نظر گرفت که استفاده از HSI در ارزیابی “درکی کاملتر و دقیق تر از شرایط اجتماعی-اقتصادی و محیطی ارائه می دهد و آگاهی از نقش عوامل محیطی، اقتصادی و اجتماعی در نابرابری های بهداشتی مشاهده شده بر اساس نژاد/قومیت و جغرافیا را افزایش می دهد. منطقه» (سالیناس و همکاران، 2012، ص1831).

HSI تعهدات متنوعی دریافت کرده است، از جمله در استفاده از آن به عنوان ابزاری برای بهبود ارزیابی موقعیت‌های اجتماعی-اقتصادی و محیطی، تقویت استراتژی‌ها و برنامه‌های توسعه، و تقویت نظارت بر آن. یکی از نمونه‌هایی که در رسانه‌های منتشر شده به‌طور ناکافی توضیح داده شده است، Exercise24 (Giasson, 2010, Wired, 2010) پاسخ‌های اولیه به یک زلزله شبیه‌سازی شده در نزدیکی سن دیگو را ارائه کرد که یک داشبورد شامل شاخص‌های HSI برای مکزیک و شهرستان‌های کالیفرنیای جنوبی، جمع‌سپاری و سایر رویکردهای مدیریت دانش را ادغام کرد. در دیگری (سالیناس، شاه، عبدالبری، گی و ساکستون، 2012) از HSI برای ارزیابی بار خطر تجمعی سلامت در ایالت تگزاس ایالات متحده، در سطح شهرستان استفاده شده است. آن مطالعه در نظر گرفت که استفاده از HSI در ارزیابی “درکی کاملتر و دقیق تر از شرایط اجتماعی-اقتصادی و محیطی ارائه می دهد و آگاهی از نقش عوامل محیطی، اقتصادی و اجتماعی در نابرابری های بهداشتی مشاهده شده بر اساس نژاد/قومیت و جغرافیا را افزایش می دهد. منطقه» (سالیناس و همکاران، 2012، ص1831).

• •

  منابع ذاتی و محیط،

• •

  پیامدهای به ارث رسیده از موقعیت های اجتماعی گذشته و حکومت،

• •

  پیامدهای ناشی از موقعیت‌های اجتماعی و حکمرانی و/یا

• •

  نتایج حاصل از افکار، (نا)اقدامات و عدم اطمینان در مورد آینده.

تصور می شود که موقعیت های امنیت انسانی ناشی از هر ترکیبی از موارد زیر است:

• 1.

  کشورهای در حال پیشرفت و نسبتاً ثروتمند: از جمله نروژ، استرالیا و کانادا.

• 2.

  کشورهای در حال پیشرفت و با درآمد متوسط: از جمله اندونزی، مالزی، تایلند و ویتنام.

• 3.

  کشورهای در حال پیشرفت و کم درآمد: از جمله کامبوج، PDR لائوس، و فیلیپین.

• 4.

  مازاد تجاری بالا یا صندوق های ثروت دولتی: از جمله برونئی دارالسلام و سنگاپور.

• 5.

  کشورهای دارای تجارت، رقابت پذیری یا آسیب پذیری بدهی: از جمله یونان و ایالات متحده آمریکا.

• 6.

  کشورهایی که مانند سایرین پیشرفت نکرده اند: از جمله کره شمالی، هائیتی و سودان.

به نظر می رسد کشورهای گروه 1 تا 3 آینده نسبتاً روشنی دارند، به ویژه اگر آنها مشارکت ملی و منطقه ای را در جهت بهبود رقابت جهانی که مناسب موقعیت های بهینه برای همه مردمانشان است، تقویت کنند. کشورهای گروه 4 ممکن است پتانسیل های خوش بینانه تری داشته باشند، اما بسته به نحوه استفاده و محل قرار دادن وجوه دولتی خود، آسیب پذیری های احتمالی نیز دارند. کشورهای گروه 5 بسیار آسیب پذیر هستند، همانطور که در حال حاضر توسط برخی عقب مانده های منطقه یورو نشان داده شده است، و با چندین دهه افت ارز، طولانی شدن “رکود بزرگ” و کاهش نسبی (که اغلب مورد بحث قرار می گیرد) نشان داده شده است (مثلاً). NIC، 2012). ساکنان کشورهای گروه 6 در برابر تنوع زیادی از چالش های اجتماعی-اقتصادی آسیب پذیر هستند.