ایو میتلتون-کلی (2003) در مقاله معروف خود در مورد پیچیدگی و زیرساخت‌های اجتماعی توانمند، ده اصل کلی سیستم‌های در حال تکامل پیچیده (CES) را پیشنهاد کرد [که نشان می‌دهد] چگونه با سیستم‌ها و سازمان‌های اجتماعی مرتبط می‌شوند… این دلیل اساسی را برای ما فراهم می‌کند. مطالعه پیچیدگی توضیح می‌دهد و بنابراین به ما کمک می‌کند تا ماهیت جهان – و سازمان‌هایی را که در آن زندگی می‌کنیم، درک کنیم . در میان چنین سیستم‌ها و سازمان‌های اجتماعی، محیط انسانی و رژیم‌های فرهنگی-اجتماعی وجود دارد که برای بازتولید ساختارهای ذهنی که در واقع تا حد زیادی بر شیوه‌های زندگی ما حکومت می‌کنند، تکامل می‌یابند. این شامل قاب‌های زیبایی‌شناختی است که حاکمان از طراحان استفاده می‌کنند تا از آنها به‌عنوان تجلی قدرت و تأثیر، تفاوت و برتری نسبت به دیگران در جامعه استفاده کنند یا خلق کنند. یکی از گویاترین بینش‌های نظریه پیچیدگی، همانطور که توسط کافمن، 2008، آرتور، 2009 و لین (2009) توسعه یافت این است که سیستم‌های در حال تکامل پیچیده (یا سیستم‌های انطباقی پیچیده، همانطور که به آنها اشاره می‌کنند) در واقع هیچ “کنترل کننده جهانی” ندارند، اما بلکه به شیوه ای “خود سازماندهی” تکامل یابد. خودسازماندهی در رفتار یا عملکردهای «ظهور» توسط عوامل اجتماعی بیان می‌شود که درگیر «انحراف آگاهانه» از هنجارهای ادراک شده توسط «کنترل‌کنندگان جهانی» یا حاکمان بالقوه اعلام شده‌اند (گارود و کارنو، 2001). این مظهر حس «تخریب خلاقانه» است که در قلب انگیزه‌های بیشتر هنرهای بزرگ قرار دارد. پس از مارس (1991) ما این مرحله را مرحله «کاوش» زیبایی‌شناختی خلاقیت می‌نامیم، که همیشه با مرحله «استثمار» زیبایی‌شناختی آن به‌عنوان مقلدها و شبیه‌سازان ارزش در طول زمان از بینش اقلیت خلاق استخراج می‌شود (همچنین رجوع کنید به Lehrer، 2012). . خلاقیت از این نوع همیشه جمعی است و از مبادله اطلاعات، دانش، ایده‌ها و مصنوعات در میان «جامعه‌های عمل» زیبایی‌شناختی ناشی می‌شود (Seeley-Brown & Duguid, 2001) مانند امپرسیونیست‌ها، کوبیست‌ها، باهاوس و Jugendstijl یا جنبش‌های زیبایی‌شناختی آرت دکو. ، به نام چند مورد.

در این مقاله، ما یکی از این نقاط عطف “تخریب خلاق” را بررسی می کنیم. این به افزایش احساسات “سبز” مرتبط با الزامات اجتماعی-محیطی برای کربن زدایی زندگی معاصر و آینده اشاره دارد. این شامل یک گذار عظیم اجتماعی-فرهنگی و سیاسی-اقتصادی جهانی به دور از رژیم طراحی/ساخت کربنی شده و پارادایم زیبایی شناختی است که از زمان اولین شروع سرمایه داری مدرن در دهه 1770 جامعه به ویژه غرب، اکنون جهانی را در بر گرفته است. پس از شرح مختصری از ده اصل پیچیدگی میتلتون-کلی، که بیشتر آنها در توسعه ده اصل زیبایی شناسی سبز تکرار می شوند، بخش اول این مقاله برخی از تلاش های گذشته در حوزه طراحی معماری را مورد بحث قرار می دهد که از آن برخی از مهم ترین کارهای پسا کربن است. اصول طراحی ممکن است استخراج شود. این بخش به ویژه بر سنت «طراحی معماری ارگانیک» مرتبط با معمار ولزی-آمریکایی فرانک لوید رایت و تغییرات بعدی این موضوع که در کار جنبش «منطقه گرایی انتقادی» نشان داده شده است (مثلاً معمار کانادایی آرتور اریکسون و منتقد کنت فرامپتون) استناد می کند. که به آلوار آلتو، یورن اوتزون، ماریو بوتا و چارلز کوریا اشاره می کند، از جمله ؛ فاستر، 1985). در بخش دوم، مقاله در جستجوی زیبایی‌شناسی طراحی سبز از طراحی معماری به هنرهای زیبا تبدیل می‌شود و آن را در جنبش مجسمه‌سازی «لند آرت» می‌یابد که توسط افرادی مانند دیوید نش، ریچارد لانگ، رندال پیج و اندی گلدزورثی ارائه شده است. ¹ با این کار، از این بینش نیز بهره می گیرد که این هنر، در تلاش خود برای استفاده از مواد محلی و بیان درهم تنیدگی و تکامل مشترک انسان ها و محیط آنها، خود را، نه همیشه آگاهانه، از فرم های مجسمه سازی مگالیتی نوسنگی الگو می کند. . در نهایت، قبل از ارائه بحث و نتیجه گیری مختصر، ده اصل طراحی زیبایی شناسی سبز را خلاصه می کنیم.