این شماره ویژه کنشگری هنرمندان و فرهنگیان را در چارچوب جنبش‌های اجتماعی شهری مخالف سیاست شهر خلاق بررسی می‌کند و به‌ویژه بر معانی و تصاویر خلاقیتی که از این تقابل بیرون می‌آید تمرکز می‌کند. امروزه این موضوع مهم است زیرا تناقض آشکار را در بسیاری از سیاست‌های شهری مبتنی بر فرهنگی که در حال حاضر اجرا می‌شوند، آشکار می‌سازد، که هدف صریح آن پرورش خلاقیت است، اما فرهنگیان را از توسعه خود دور می‌کند. امروزه کارگران فرهنگی شروع به مخالفت با این سیاست‌ها کرده‌اند، زیرا چندین نویسنده قبلاً توانسته‌اند مستند کنند (بورن و یانگ، 2013؛ نووی و کلمب، 2013)، که این شماره ویژه نیز به آن کمک خواهد کرد. این مناقشه بهترین گواه بر طلاق متناقض فرهنگیان و سیاستگذاران مسئول سیاست شهر خلاق است. برای برخی، مانند دیوید هاروی، رویارویی ناشی از استفاده ابزاری فشرده از فرهنگ و هنر در شهرهای سرمایه داری معاصر به عنوان منبعی برای توسعه اجتماعی-اقتصادی است، یک طرح استثماری که توسط Zukin، 1989 ، Zukin، 1995 نیز محکوم شده بود. چند وقت پیش.