پیشرفت توسعه شهری و کیفیت زندگی به طور همزمان

خلاصه

این تحقیق در زمینه برنامه ریزی و مدیریت شهرها برای بهبود کیفیت زندگی شهری است و در بررسی مشترک شاخص های کیفیت زندگی و پیامدهای برنامه ریزی شهری تازگی دارد. این مقاله فرض می‌کند که بهبود شاخص‌های کیفیت زندگی، نتایج برنامه‌ریزی و مدیریت شهری را به طور متقابل پیش می‌برد. این ادبیات را بررسی می کند تا تصویر کلی از ارتباط بین برنامه ریزی شهری و کیفیت زندگی شهری را نشان دهد. هدف از این مطالعه، سنجش نمره وزن شاخص‌های کیفیت زندگی با استفاده از روش‌های کلاسیک است. این مقاله اعداد مختلفی را برای کیفیت زندگی در مناطق 26 گانه مراغه با توجه به میزان توسعه شهری در هر محله پیدا می کند و نشان می دهد که چگونه شاخص های کیفیت زندگی ارزش ها و کارایی را در محله های مختلف شهری تغییر می دهد. نتایج نشان می دهد که بین شاخص های کیفیت زندگی و میزان موفقیت در برنامه ریزی و توسعه شهری همبستگی مثبت وجود دارد. به عبارت دیگر، این مطالعه به بهبود کیفیت زندگی و برنامه ریزی شهری مشترک در شهرهای توسعه نیافته کمک می کند. الگوی شهرسازی کیفیت زندگی در هر شهری مشابه وضعیت شهر مراغه قابل اجرا است.

معرفی

مفهوم کیفیت زندگی به دوران ارسطو یعنی 385 سال قبل از مسیحیت برمی گردد. با این حال، این مفهوم در برنامه ریزی شهری معمولاً تا قرن بیستم مورد توجه قرار نگرفت (Geelen et al., 2009). پس از انقلاب صنعتی، جوامع جدید تمایل داشتند فرآیند برنامه ریزی شهری را با برخی استانداردهای کیفیت زندگی مرتبط کنند. برای مثال (Eckersley, 2000), (Rezvani et al., 2012), (Spinney et al., 2009), (Barton & Tsourou, 2013), (Preuss & Vemuri, 2004), (Marquez & Smith, 1999) را ببینید. ، (Seongyeon, 2005) و (Grigsby & Rosenburg, 2012) که در مورد اثرات متقابل برنامه ریزی شهری و کیفیت زندگی شهری بحث کردند. اخیراً برخی از محققان تنها تأثیر تغییر اقلیم و نه همه شاخص های کیفیت زندگی شهری را در فرآیند برنامه ریزی شهری مورد توجه قرار داده اند. به عنوان یک نمونه (برتون، بامبریک و فریل، 2015)، به تغییرات آب و هوایی که بر سلامت جمعیت تأثیر می گذارد و اینکه چگونه شهرها باید آن را در فرآیند برنامه ریزی شهری بگنجانند، مربوط می شود (برتون و همکاران، 2015:106). برای چندین دهه، تنها معیار پیشرفت در توسعه شهری، گسترش فیزیکی شهرها بوده است (گرین و هاینز، 2015). با این حال، انتقاد فزاینده ای برای وابستگی به بزرگی گسترش فیزیکی به عنوان تنها معیار محیط های ساخته شده موفق وجود دارد. نگاه کنید به (ابهری، نخعی، بدلی و باباوغلی، 1394). متزگر و اولسون توسعه شهری موفق استکهلم را در طول 160 سال اخیر مورد مطالعه قرار دادند. آنها توضیح دادند که چگونه پیشرفت در کیفیت زندگی منجر به توسعه شهری افتخارآمیز شده است (متزگر و اولسون، 2013). در تاریخ اخیر، بهبود کیفیت زندگی در برنامه های توسعه شهری اسکاندیناوی گنجانده شده است که شهرهای مدرن و پایدار را به وجود آورده است. فرضیه این است که افزایش کیفیت زندگی باعث برنامه ریزی، توسعه و مدیریت شهری بهتر در شهرهای توسعه نیافته نیز می شود. یکی از مشکلات بسیاری در شهرهای توسعه نیافته استفاده بی رویه از زمین و دارایی به عنوان یک کالای سرمایه گذاری برای محافظت از ثروت در برابر تورم است. به همین دلیل است که شهرکی نوشته است زیبایی های معماری، منابع طبیعی، مولفه های محیطی و سایر شاخص های کیفیت زندگی فراموش شده است (شهرکی، 1393). بنابراین، مهمترین مشکلی که در این مطالعه به آن پرداخته شده است این است که بدانیم چگونه برنامه‌ریزان و توسعه‌دهندگان شهری باید در حین گسترش شهرها به تکامل کیفیت زندگی کمک کنند. در این تحقیق از مطالعات نظری و موردی استفاده شده است. تئوری ها شامل دیدگاه های عمده کیفیت زندگی برای ارائه یک دستور کار حدسی برای یک برنامه ریزی شهری واجد شرایط است. به عنوان یک رویکرد روش شناختی، شاخص هایی برای ارزیابی کیفیت زندگی معرفی می شوند. بنابراین، مطالعات موردی این مقاله به بررسی طیفی از شاخص‌های کیفیت زندگی در شهرستان مراغه می‌پردازد. مفهوم کیفیت زندگی در گفتمان در حال تغییر بوده و سنجش آن در یک شهر دشوار است. با این حال، با درک وضعیت یک شهر خاص و شناخت درخواست های ساکنان آن می توان شاخص های قانع کننده ای را برای ارزیابی کیفیت زندگی در شهر اعلام کرد. تعدادی از شاخص ها مدعی رتبه بندی کیفیت زندگی در شهرهای مختلف هستند. این مقاله تعدادی از شاخص‌های اصلی را معرفی می‌کند که به اولویت‌بندی پروژه‌های توسعه شهری برای ارتقای کیفیت زندگی در شهر مورد مطالعه اهمیت بیشتری می‌دهد. به همین دلیل است که برنامه راهبردی شهری مراغه به عنوان ابزاری برای بهبود شاخص های عمده زیر به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است.

▪زندگی اجتماعی
▪اقتصاد شهری
▪کیفیت مسکونی
▪دسترسی به خدمات شهری
▪دسترسی به شبکه های حمل و نقل
▪کیفیت محیط های ساخته شده و طبیعی

در نهایت، مطالعه موردی اطلاعات لازم را برای ارزیابی کیفیت زندگی و نتایج برنامه ریزی شهری به طور مشترک ارائه می دهد. مطالعات این مقاله در پنج بخش به شرح زیر تنظیم شده است: این بخش مقدماتی اول به معرفی مسئله پرداخته شده در این مقاله، هدف و روش های بکار رفته آن می پردازد. بخش دوم به مبانی ایدئولوژیک برنامه ریزی شهری و ارتباط آن با کیفیت زندگی می پردازد. این بخش همچنین شاخص هایی را برای کیفیت زندگی ارائه می دهد که باید ارزیابی و امتیازدهی شود. بخش سوم مکان مطالعه موردی را نشان می دهد و در مورد ویژگی های مربوط به آن بحث می کند. بخش چهارم به روش‌ها می‌پردازد و در مورد رویه‌های کلاسیک مانند حذف و انتخاب بیان‌کننده واقعیت و محک‌گذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. در همین بخش، ارزیابی ها و ارزیابی ها در مناطق نوزده گانه شهرستان مراغه نیز معرفی شده است. در نهایت قسمت پنجم نتیجه گیری را بیان می کند.

قطعات بخش

مبانی نظری برنامه ریزی شهری با کیفیت زندگی

برنامه ریزی، توسعه و مدیریت شهری با کیفیت زندگی روشی است که دارای عملیات دوگانه و متقابل است. گنجاندن شاخص‌های کیفیت زندگی در فرآیند برنامه‌ریزی شهری به‌عنوان استانداردها و کدها، نتایج بهتری را در فعالیت‌های توسعه شهری، یعنی کارکرد شهری بیشتر، زیرساخت‌ها و خدمات بیشتر و جذاب‌ترین شهرها، به همراه خواهد داشت. فرهنگ لغت آکسفورد برنامه ریزی شهری را اینگونه تعریف می کند: برنامه ریزی و تنظیم ساختمان، توسعه،

شهرستان مراغه

مراغه شهری باستانی در استان آذربایجان ایران است که در شمال غربی کشور واقع شده است. این شهر در دامنه‌های جنوبی کوه‌های سهند، در کنار رود صوفی‌چای و در کنار دریاچه ارومیه قرار دارد. مکان مراغه را در نقشه زیر، شکل 1 ببینید.

مراغه پس از حمله مغولان در زمان هلاکو خان پایتخت ایران بود. جمعیت این شهر در سال 1385، 149929 نفر بوده است (مرکز آمار ایران، 1385). شهرستان مراغه مانند سایر شهرهای ایران و

روش ها و ارزیابی ها

جدول 1 گروه های اصلی کیفیت را با نوزده شاخص برای ارزیابی کیفیت زندگی در مراغه معرفی کرده است. بنابراین، از این پس آنها را به عنوان شاخص های کیفیت زندگی، ILQ می نامیم. هدف این است که ببینیم تلاش‌های برنامه‌ریزی شهری در کل شهر و در هر محله تا چه اندازه به کیفیت زندگی کمک کرده است. ما از روش حذف و بیان واقعیت انتخاب ( ELECTRE ) استفاده کردیم که خانواده ای از روش های شناخته شده تجزیه و تحلیل تصمیم گیری چند معیاره کلاسیک است (روی،

نتیجه گیری

این مقاله به بررسی پیشینه همبستگی بین کیفیت زندگی و توسعه فیزیکی شهری پرداخته است. برای پیشنهاد تجدید نظر در روند توسعه شهری شهرهای توسعه نیافته فعلی نوشته شده است. برنامه‌ریزی شهری به زمین‌ها، ساختمان‌ها و فضاها تنها از منظر اقتصادی و بدون در نظر گرفتن شاخص‌های کیفیت زندگی می‌نگرد. می بینید که چنین توسعه شهری باعث ایجاد بحران های بزرگ شهری و منطقه ای شده است. ما شاخص های اصلی با تجربه از کیفیت زندگی و فرضی را معرفی کردیم