از سال 1900، بیش از 8 میلیون نفر در اثر بلایای طبیعی جان خود را از دست داده اند و این حوادث بیش از 7 تریلیون دلار خسارت مالی به بار آورده است (Landgraf and Officer, 2016). تغییرات آب و هوایی منجر به بلایای مختلفی مانند سیل شهرها شده است و این موضوع در سال های اخیر افزایش یافته است (Leandro et al., 2020; Zandalinas et al., 2021). بر اساس گزارش‌ها، چنین بلایایی در سال‌های آینده افزایش می‌یابد و تهدیدات مختلفی برای شهرها ایجاد می‌کند (آلبرز و همکاران، 2018؛ فاچرچی و میلر هوکس، 2014). همچنین، جمعیت شهرها روزانه افزایش یافته است و صنعت ساخت و ساز سهم بسزایی در رشد و توسعه هر کشوری دارد (Ogunmakinde et al., 2022). امروزه بیش از 50 درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند و پیش بینی می شود که این میزان تا سال 2050 به 75 درصد برسد (Bolay and Kern, 2019; Harrison et al., 2016). در نتیجه، خسارات ناشی از بلایا در شهرها بسیار شدید است و دولت ها به دنبال برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلندمدت برای بهبود وضعیت شهرها در برابر این بلایا هستند (مهریار و همکاران، 2022؛ زنگ و همکاران، 2022).

از سوی دیگر، با توجه به رشد سریع جمعیت، انبوه شدن مسکن به معنای ساخت حجم زیادی از واحدهای مسکونی مقرون به صرفه برای کاهش نگرانی‌های مسکن در مورد کسری عرضه مسکن است (قاسم، 2018؛ تانگ و همکاران، 2020). با توجه به مزایای مسکن انبوه، کشورهای مختلف مانند برزیل، چین، آمریکا و موارد دیگر ساخت شهرک های مسکونی را در دستور کار خود قرار داده اند (بیدرمن و همکاران، 2018؛ باکلی و همکاران، 2016؛ مکدو، 2010). . در نتیجه شرکت های انبوه ساز مسکن در شهرهای مختلف جهان رشد و گسترش یافته اند. رشد روزافزون شهرها در کنار افزایش وقوع بلایای طبیعی و غیرطبیعی باعث نگرانی مدیریت شهری شده است (اسپنس، 2004) و مفهوم تاب آوری شهری در برابر بلایا مطرح شد. تعاریف متعددی برای تاب آوری شهری وجود دارد (زنگ و همکاران، 2022). تاب آوری شهری توانایی یک سیستم شهری برای سازگاری و عملکرد کامل به منظور حفظ شکل، ساختار و هویت خود در مواجهه با ناملایمات است (ووبنه، 2021). استراتژی‌ها و اقدامات تاب‌آوری شهری شامل مدت‌ها قبل از فاجعه (برای پیشگیری، کاهش، و آمادگی) تا مدت‌ها پس از آن (پاسخ و بازیابی) است (هوستون و همکاران، 2019). مدیران شهری با طراحی سیاست های مختلف به دنبال بهبود تاب آوری شهری هستند.

شرکت های انبوه ساخت و ساز مسکن یا شرکت های انبوه مسکن که پروژه های مسکن انبوه را انجام می دهند، نقش مهمی در تاب آوری شهری دارند. بررسی فاجعه سیل در روشن شدن نقش شرکت های انبوه مسکن در تاب آوری شهری مفید خواهد بود. برنامه ریزی شهری با هدف بهبود زندگی شهروندان است و ایمنی محل سکونت شهروندان در این امر حیاتی است. تاب آوری شهری با بلایا در مراحل پیشگیری، آماده سازی، واکنش و بازیابی سروکار دارد. در مرحله پیشگیری، انبوه سازندگان مسکن نمی توانند باران ناشی از تغییرات آب و هوایی را تحمل کنند، اما کاشت درختان در اطراف شهرک های مسکونی یا ساختن دیوارهای سیل می تواند شدت سیل را به طور قابل توجهی کاهش دهد (Carrick et al., 2019; Haque et al., 2020). در مرحله آماده سازی، ایجاد فضاهای امن در شهرک های مسکونی برای انتقال شهروندان قبل از وقوع سیل و نصب تابلوهای راهنمای تخلیه از جمله اقداماتی است که شرکت های انبوه مسکن می توانند انجام دهند (کریچ و همکاران، 2022). همچنین در مرحله پاسخگویی، طراحی مناسب مسیرهای بین ساختمان ها، سرعت انتقال مصدومان و ارائه خدمات را افزایش می دهد. بنابراین، شرکت‌های انبوه مسکن می‌توانند با در نظر گرفتن تاب‌آوری در ساخت شهرک‌های مسکونی، تاب‌آوری شهری در برابر بلایا را به طور قابل‌توجهی بهبود بخشند (فاضی و همکاران، 2021).

همانطور که گفته شد، شرکت‌های مسکن انبوه می‌توانند با در نظر گرفتن تاب‌آوری شهری در برابر بلایا، شهرک‌های مسکونی را طراحی و بسازند. در این مطالعه، شرکت های انبوه مسکن که به مسائل تاب آوری در طراحی و ساخت شهرک های ساخت و ساز احترام می گذارند، شرکت های مسکن انبوه تاب آور (RMC) نامیده می شوند. با توجه به هزینه‌های افزایش تاب‌آوری (هزینه‌های کاشت درخت، دیوارهای سیل‌آلود و غیره)، شرکت‌هایی که مسکن‌های مقاوم را در مقیاس انبوه می‌سازند، نمی‌توانند با شرکت‌های مسکن انبوه غیرمقاوم (NMCs) رقابت کنند. به مسائل تاب آوری احترام بگذارید آنها نیاز به حمایت دولت دارند و معتقدند که حمایت آنها تاب آوری شهری را در بلندمدت ارتقا خواهد داد. حمایت دولت می تواند از طریق روش های مختلفی مانند تبلیغات، تامین مصالح ساختمانی ارزان، یارانه یا سیاست های معافیت مالیاتی انجام شود. سابقه حمایت مالیاتی دولت در موارد مختلف مانند شرکت های تولید سبز (Xue et al., 2019)، شرکت های علمی، زنجیره تامین پایدار (J.-Y. Chen et al., 2019) و موارد مشابه دیگر نشان دهنده این سیاست است. تأثیر قابل توجهی بر رقابت پذیری شرکت ها (لیو و همکاران، 2019). در این راستا، این مطالعه نیز حمایت های دولت را از طریق معافیت های مالیاتی دنبال می کند.

برای بررسی سیاست های مالیاتی دولت بر شرکت ها از روش های مدل سازی ریاضی متفاوتی استفاده شده است. از میان این رویکردها، نظریه بازی ارائه شده توسط نویمان می تواند تأثیر متقابل تصمیمات شرکت ها و دولت را بر یکدیگر بررسی کند. این رویکرد به طور گسترده برای تجزیه و تحلیل مسائل اقتصادی مورد استفاده قرار گرفته است و مزایای خود را در علوم نشان داده است (Itchhaporia, 2022؛ McNamara and Leimar, 2020؛ Wolford, 2019). هدف پژوهش حاضر نیز استفاده از رویکرد تئوری بازی ها برای تحلیل سیاست های مالیاتی دولت برای بهبود شرایط تاب آوری شهری در کنار رقابت اقتصادی شرکت های انبوه ساز مسکن است. در این راستا سؤالات پژوهشی زیر مطرح می شود:

• •

  آیا می توان مشکل ارتقای تاب آوری شهرک های مسکونی را از طریق مدل تئوری بازی ها بررسی کرد؟

• •

  تاثیر معافیت های مالیاتی دولت برای RMC ها بر تصمیمات اعضای بازی چیست؟

• •

  سیاست مالیاتی دولت چگونه می تواند بین سود سازمان ها و بهبود تاب آوری شهرک های مسکونی تعادل ایجاد کند؟

در این مطالعه، ما رابطه بین دولت، شرکت‌های مسکن انبوه (تاب‌آور و غیر تاب‌آور)، و خریداران ساختمان را با استفاده از ساختار تئوری بازی بررسی می‌کنیم که به بازیکنان اجازه می‌دهد تأثیرات تصمیمات خود را بر سود خود ببینند. علاوه بر این، سود دولت و شرکت ها به طور همزمان تحت تأثیر مؤلفه هایی مانند سطح تاب آوری مسکن و برندسازی قرار می گیرد.

در این مطالعه، ما رابطه بین دولت، شرکت‌های مسکن انبوه (تاب‌آور و غیر تاب‌آور)، و خریداران ساختمان را با استفاده از ساختار تئوری بازی بررسی می‌کنیم که به بازیکنان اجازه می‌دهد تأثیرات تصمیمات خود را بر سود خود ببینند. علاوه بر این، سود دولت و شرکت ها به طور همزمان تحت تأثیر مؤلفه هایی مانند سطح تاب آوری مسکن و برندسازی قرار می گیرد.