زمانی که هنرمندان شهری خلاقیت فردی را بیش از تقاضاهای بازار هنر ارزش قائل می شوند، تنش ها در فرآیند خلق هنر ذاتی هستند. جنبش هنر آنتاگونیست (AAM)، یک گروه هنری بین‌المللی مستقر در شهر نیویورک، خلاقیت فردی را مهم‌تر از خواسته‌های بازار جهانی هنر برای تولید هنر «قابل فروش» می‌داند (Antagovision.com ) . این مطالعه در مورد ایجاد فضاهای هنری خارج از گالری‌های هنری تجاری بینشی را در مورد رابطه بین جوامع هنری و محیط‌های شهری که اغلب در آن زندگی می‌کنند ارائه می‌کند. ارزش دادن به خلاقیت هنری بر تقاضاهای بازار، باعث ایجاد جامعه هنری در میان اعضای AAM در شهر نیویورک و فراتر از آن می شود. تجربیات و انگیزه هنرمندان آنتاگونیست برای خلق هنر در شهر نیویورک منعکس کننده تجربیات هنرمندان سراسر جهان است. AAM با جامعه ای از هنرمندان بین المللی اعتقاد دارد که بازار هنر تجاری خلاقیت و عاملیت هنرمندان را کاهش می دهد. ما بررسی می‌کنیم که چگونه هنرمندان آنتاگونیست تنش‌های بین تقاضاهای بازار برای خلق هنر و فضاهای شهری را برای ایجاد یک جامعه حمایتی همفکر هدایت می‌کنند.

مفهوم نظریه میدانی پیر بوردیو در رابطه با هنر چارچوبی است که این مقاله در آن آغاز می شود (1980، 1995). سپس ما از ترکیبی بین رشته ای از بورس تحصیلی استفاده می کنیم که با هنرمندان در شهرها درگیر است. جامعه سازی اغلب به هنرمندان کمک می کند تا در شهرها هنر خلق کنند (Bain, 2004, Pasquinelli and Sjöholm, 2015). محققین کارگران هنر جامعه (مانند گرگسون و رز، 2000)، تأثیر فرهنگی آثار هنری تکمیل شده در محیط های مختلف (مانند هاوکینز، 2010a، زبراکی، 2012)، بازار هنر (بوخهولز، 2013، کرید، 2007a، کرید، 2007b) را مطالعه کرده اند. ، کوئمین، 2013)، رابطه هنرمندان و هنر با مناطق خلاق شهری (مثلاً لوید، 2005، زوکین و براسلو، 2011)، و فضاهای استودیویی که در آن هنر تولید می شود (Sjoholm، 2013). علاوه بر این، محققان مشارکت هنرمندان را بررسی کرده اند (به عنوان مثال کرچبرگ و کاگان، 2013، مارکوزن، 2010، زوکین، 1982). الیزابت کرید (2007b) شبکه‌های افراد در صنایع خلاق را که شامل هنرمندان، ناشران و طراحان مد می‌شود مورد مطالعه قرار داد و اشاره کرد که شهر نیویورک یک گره منحصر به فرد برای صنایع خلاق است. ما بر اساس این ایده ها می پردازیم تا بررسی کنیم که چگونه شهرها بر تصمیمات هنرمندان تأثیر می گذارند و چگونه هنرمندان به نوبه خود به شهرهایی که در آن زندگی و کار می کنند کمک می کنند. روش‌هایی که این گروه با وجود چالش‌های شهری به خلق هنر می‌پردازد، رابطه مناقشه‌آمیز بین خلق هنر و تولید فرهنگی در شهرهای قرن بیست و یکم را برجسته می‌کند.

ما ابتدا روش های تحقیق مورد استفاده را مورد بحث قرار می دهیم و سپس کار AAM را در بازار جهانی هنر قرار می دهیم. سپس روش‌هایی را در نظر می‌گیریم که هنرمندان آنتاگونیست مستقر در نیویورک، معیشت خود را حفظ می‌کنند و هنر می‌سازند. سپس، بررسی می‌کنیم که چگونه آنتاگونیست‌ها جامعه بین‌المللی را از طریق همکاری‌های شهری ایجاد می‌کنند. در نهایت، ما به آنچه فرآیند تولید هنری مشترک بین المللی ممکن است برای هنرمندان دلالت کند، می پردازیم.