|
داریوش بوربور
|
|
|---|---|
.jpg?uselang=fa)
داریوش بوربور
|
|
| زاده | ۷ اردیبهشت ۱۳۱۳ (۸۷ سال) تهران |
| پیشه | معمار، شهرساز، ایران شناس، پژوهشگر، نویسنده |
| زمینه کاری | معماری، شهرسازی، مطالعات ایران شناسی |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | دیپلم عمومی از دانشگاه کمبریج انگلستان (۱۳۳۱) لیسانس آرشیتکتور از دانشگاه لیورپول انگلستان (۱۳۳۷) فوق لیسانس شهرسازی از دانشگاه لیورپول انگلستان (۱۳۳۸) دکترا از دانشگاه ژنو سوئیس (۱۳۴۰) |
| بنیانگذار | مهندسین مشاور بوربور (۱۳۴۳) ایران اسفیر (۱۳۵۵) پژوهشکده و کتابخانه مطالعات ایران شناسی (۱۳۷۰) |
داریوش بوربور (انگلیسی: Dariush Borbor، زاده تهران، ۷ اردیبهشت ۱۳۱۳) معمار، شهرساز، طراح، مجسمه‌ساز، نقاش، پژوهشگر و نویسنده ایرانی است.[۱][۲][۳]
در سال ۱۳۴۳ دفتر مهندسی خود را بنام «مهندسین مشاور بوربور» بنیان‌گذاری نمود،[۴] و از بدو شروع به کار حرفه‌ای، سبک نوین معماری وی مورد توجه صاحب نظران برجسته بین‌المللی قرار گرفت: آنتونی کرافت (Anthony Krafft) تحلیلگر معروف معماری سوئیسی از او به عنوان «یکی از پیشگامان معماری مدرن که احتمالاً درراه بوجود آوردن سبک معماری قرن بیستم ایرانی است» نام برد.[۵] همچنین میشل راگون (Michel Ragon) نویسنده فرانسوی اثرگذار در هنر و معماری (۱۳۵۲) از او به عنوان «معمار در جستجوی سبک معماری مدرن ایرانی» سخن گفت.[۶] در سال ۱۳۵۵، «مؤسسه Sphere Iran» را بمنظور تدوین طرح جامع محیط زیست منسجم کشور ایران تاُسیس نمود،[۷] و در سال ۱۳۶۱، به همت و مدیریت وی «پژوهشگاه و کتابخانه مطالعات ایرانشناسی»، بنیان‌گذاری شد.[۸]
اکثراً از بوربور به عنوان فردی پیشکسوت و تأثیرگذار در معماری و شهرسازی مدرن قرن بیستم ایران یاد می‌کنند،[۵][۶] و وی را آغازکننده شهرسازی مدرن ایران می‌دانند،[۹] بسی او را «پدر شهرسازی نوین ایران» می‌خوانند،[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳] و فردی بنیادین در تأسیس و تحول شورای عالی شهرسازی (۱۳۴۵) به حساب می‌آورند.[۱۴][۱۵]
داریوش بوربور برنده تعداد زیاد جوایز بین‌المللی و ملی می‌باشد، منجمله جایزه بین‌المللی مرکور طلا (Gold Mercury International Award) از ایتالیا، ۱۳۵۴؛[۱۶] عطیه ویژه جهت طراحی و نظارت در ساخت مجموعه تجاری بازار رضا در مشهد، ۱۳۵۶؛[۱۷] و جایزه «پنجاه آرشیتکت برجسته جهان» (Fifty Outstanding Achitects of the World) در دومین همایش و نمایشگاه بین الملی آثار معماران برجسته دنیا در بلگراد، ۱۳۶۷.[۱۸]
داریوش بوربور دوره آموزش ابتدائی خود را در ایران طی کرد و در سن سیزده سالگی (۱۳۲۶) به‌منظور ادامهٔ تحصیلات عازم انگلستان شد و پس از دریافت دیپلم عمومی از دانشگاه کمبریج انگلستان (۱۳۳۱)، موفق به اخذ لیسانس آرشیتکتور (۱۳۳۷) و فوق لیسانس شهرسازی (۱۳۳۸) از دانشگاه لیورپول گردید؛[۱۹] سپس راهی سوئیس شد و دکترای خود را (۱۳۴۰) در رشته معماری نقاط گرم و خشک زیر نظر استاد بنام فرانسوی پروفسور اوژن بودوئن (Eugène Beaudouin) از دانشگاه ژنو دریافت نمود.[۲۰]
تهران، ۱۳۴۵، مراسم بازدید شاه و فرح از شورای عالی شهرسازی، با حضور هویذا (نخست‌وزیر)، بدیع (دبیرکل) ضیائی (سناتور)، ایرانپور، بوربور (مهندس مشاور معماری وشهرسازی)
مشهد، ۱۳۴۷، ارائه طرح نوسازی اطراف حرم حضرت رضا (ع) توسط دکتر داریوش بوربور، مهندس مشاور معماری و شهرسازی آستان قدس رضوی
در دوران گذراندن دکترا، بوربور با شهرساز بنام سوئیسی پروفسور آرنولد اوشل (Arnold Hoechel) و همچنین معماران نوآور فری و هونزیکر (Frei-Hunziker) همکاری داشت، منجمله اولین بولینگ تمام اتوماتیک اروپا در مِرَن (Meyrin) و همچنین در بیروت لبنان.[۲۱]
در سال ۱۳۴۰ بنا به دعوت شرکت ساختمانی ایران راه، که در آن زمان بزرگترین شرکت ساختمانی ایران بود، بوربور با سمت معاونت مدیر فنی به ایران بازمی‌گردد. در سال ۱۳۴۲ دفتر مهندسی خود را با نام «مهندسین مشاور بوربور» راه اندازی می‌کند.[۴] با مدیریت و پشتکار وی، شرکت در مدت زمان کوتاهی تبدیل به یک مؤسسه بزرگ مهندسی مشاور شده و رشته‌های معماری، طراحی داخلی، شهرسازی، محیط زیست، مهندسی سازه، تأسیسات، برق، برآورد و متره را در داخل تشکیلات اداری خود به وجود میاورد،[۲] و هم‌زمان به راه اندازی و تأسیس چند ین شعبه در شهرهای مختلف ایران می‌پردازد.[۲۱][۲۲]
چند ماه قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، بوربور جهت بنیان‌گذاری شرکت بین‌المللی مدیریت خدمات مهندسی، بنام Borbor International Management Consultants عازم پاریس فرانسه می‌گردد. فعالیتهای این شرکت ارائه خدمات مشاوره مدیریت مهندسی و اطلاع‌رسانی فنی در امور ساختمانی را در بر می‌گرفت.[۲۳] شش سال بعد (۱۳۶۳) راهی لس آنجلس کالیفرنیا می‌شود و به کار مشاوره معماری ادامه می‌دهد، و ضمناً به پژوهش‌های ایرانشناسی می‌پردازد.[۲۴]
بوربور در سال ۱۳۷۰ به ایران بازمی‌گردد و «پژوهشکده و کتابخانه مطالعات ایرانشناسی» را به صورت مؤسسه خصوصی مستقل، غیر سیاسی و غیردولتی و با تأکید خاص بر تحقیقات در رشته‌های بکر و نو، بنیان‌گذاری می‌نماید.[۲۵][۲۶]
_
