او از همان آغاز از نابرابری‌هایی که در حق زنان می‌دید، متاثر می‌شد. اسکات از سال ۱۸۸۲ برگزاری یک گردهمایی هفتگی در خانه شخصی خود در سیدنی را آغاز کرد و از طریق این نشست‌ها در میان سیاستمداران، قضات، نیکوکاران، نویسندگان و محققان شهرت یافت. در سال ۱۸۸۹ با کمک‌های وی «انجمن ادبی زنان» تاسیس شد که بعدتر در سال ۱۸۹۱ به شکل «اتحادیه حق رای زنان نیو ساوت ولز» درآمد.
مادر اسکات در سال ۱۸۹۶ مرد و برای او خانه و درآمد کافی به جا گذاشت. گرایش اسکات به مساله حق رای زنان، او را بر آن داشت تا مطالعه گسترده‌ای در باب موقعیت زنان در جامعه انجام دهد. وی پی برد که دختران جوان در روزهای معمول از ۸ صبح تا ۹ شب در مغازه‌ها کار می‌کنند. بنابراین از برخی از این دختران خواست تا یکشنبه‌ها به خانه وی آمده و درباره شرایط کاری خود سخن بگویند. در این نشست‌ها سیاستمداران برجسته استرالیایی حضور داشتند و در نهایت با همکاری آنها قانون موسوم به ۱۸۹۹ در استرالیا تصویب شد. اسکات همچنین در تصویب و اجرای اصلاحاتی در باب گماشتن زنان در ایستگاه‌های پلیس و نیز انتصاب زنان بازرس در کارخانه‌ها و مغازه‌ها نقش داشت و همچنین در راستای بهبود شرایط زنان زندانی تلاش‌های
گسترده‌ای کرد. وی موسس و اولین رئیس اتحادیه آموزش سیاسی زنان در ۱۹۰۲ بود؛ سمتی که تا ۱۹۱۰ آن را بر عهده داشت. این نهاد شعبه‌هایی در سراسر کشور تاسیس کرد و در راستای بالا بردن سن قانونی و بلوغ دختران از ۱۴ به ۱۶سالگی تلاش می‌کرد. این تلاش در نهایت در سال۱۹۱۰ با تصویب قانون به ثمر نشست. اسکات در آوریل ۱۹۲۵ درگذشت.