اکثر کشورهای اروپایی تاریخ فرهنگی طولانی و متنوعی دارند که ماهیت چندفرهنگی دارد که در دهه های اخیر به دلایل قومی، مذهبی، زبانی و حتی مهاجرتی بر آن تاکید شده است (پاتنام، 2007). یکی از ویژگی‌های متمایز این تنوع چندفرهنگی، شهرنشینی مرتبط با برخی مکان‌ها است (ناتان، 2012)، که نشان‌دهنده چالش مهمی برای حاکمیت منطقه‌ای شهری است (Syrett & Sepulveda، 2012). این چالش منجر به تغییر اساسی در دیدگاه عوامل تعیین‌کننده توسعه اقتصادی، اجتماعی و پایدار در مقیاس جهانی شده است، جایی که دارایی‌های نامشهود شهرها هر چه بیشتر به ستون‌های رشد درون‌زا در سراسر جهان تبدیل می‌شوند. این بدان معنی است که عواملی مانند خلاقیت و فرهنگ، راه‌های رایج برای ارتقای رشد شهری یک شهر هستند (d’Ovidio & Cossu, 2015, pp. 1-6).

در این زمینه، پویایی های عمده ای از نظر سیاست های منطقه ای و محلی برای ارتقای خلاقیت و فرهنگ در شهرها به نفع اقتصاد شهری دیده شده است، با هدف به ثمر رساندن بازآفرینی مورد انتظار در برخی محله ها از طریق فرهنگ، هنر، صنعت و شهری. طراحی، به منظور تشکیل یک محیط شهری راحت و محرک خلاقیت (نوهارا، اوکامورا و کاواهارا، 2016).

سال‌های اخیر شاهد افزایش علاقه به مفهوم شهرهای خلاق، هم در جامعه دانشگاهی و هم در میان نهادهای مسئول سیاست‌های رشد اقتصادی بوده‌ایم (مورفی و ردموند، 2009؛ پک، 2005؛ پونزینی و روسی، 2010؛ زیمرمن، 2008). گذار به یک اقتصاد جدید (اسکات، 2006) بر اساس ایده آل های فرهنگ و خلاقیت (لاوتون، مورفی، و ردموند، 2010) به عنوان عناصر خاص برنامه ریزی شهری و کارآفرینی (هال و هابارد، 1996)، و جایی که رشد اقتصادی بر پایه آن استوار است. رقابت شهری به عنوان راهی برای ترویج بازآفرینی شهری (کیپفر و کیل، 2002).

این ظهور شهرهای خلاق به دلیل ساختارهای متعدد و دشواری در تعیین مرز بین این مفهوم و سایر موارد مرتبط مانند شهرهای هوشمند و شهرهای هوشمند، بحث‌هایی را در مورد تعریف آنها ایجاد کرده است. با این حال، این مطالعه از اصطلاح شهر خلاق استفاده می کند که توسط نویسندگان مختلف تعریف شده است (مانند کابریتا، کروز-ماچادو و کابریتا، 2013؛ کارتا، 2009؛ فلوریدا، 2002، 2005؛ لندری، 2000؛ لتایفا، 2015؛ ماسترد و Ostendorf، 2004؛ O’Connor & Shaw، 2014). در نتیجه، شهرهای خلاق به عنوان مکان‌هایی کثرت‌گرا و چندوجهی تعریف می‌شوند که با کنجکاوی، تخیل، خلاقیت، فرهنگ، دانش، نوآوری و همکاری (شبکه‌ها) مشخص می‌شوند و این بیانیه راهنمای پژوهش است.

در این رابطه، همکاری با ایجاد شبکه‌هایی در داخل و خارج از شهر به عنوان ابزاری برای اشتراک‌گذاری و ایجاد هم‌افزایی مرتبط است و بنابراین این شبکه‌ها برای کسب مزیت رقابتی اساسی هستند (Banks, Lovatt, O’Connor, & Ra€o, 2000). ) و برای تبادل دانش نمادین (اشیم، کوئنن، مودیسون، و وانگ، 2007؛ بیورن آشیم، کوئنن، و وانگ، 2007؛ وینودرای، 2006). این شبکه‌ها به‌طور گسترده برای ایجاد و تقویت ظرفیت نوآوری شهرها از طریق تعامل بین همه بازیگرانشان استفاده می‌شوند، جایی که شهرها در فضایی از همکاری و یادگیری برای دستیابی به یک هدف مشترک و دانش تبدیل می‌شوند (Laitinen, Osborne, & Stenvall, 2016). ؛ لینگ و مارتینز، 2015).

اگرچه شهرهای امروزی خلاقیت را به عنوان عنصر کلیدی رشد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی (پایداری سه جانبه) و فرهنگی خود در بر می گیرند، اما در ادبیات گسترده در این زمینه، مطالعاتی که عملکرد شهرهای خلاق را اندازه گیری می کنند، به خود خلاقیت مربوط می شوند و نه با همه ابعاد . ذاتی این شهرها (مانند Andersson & Andersson، 2015؛ Caset & Derudder، 2017؛ Florida، 2002؛ Kourtit، Nijkamp، & Arribas، 2012؛ Miškovičová، Vaňová، Vitálišová، & Borseková، 2016). مطالعات کمی برای ارزیابی تأثیر کل نگر خلاقیت بر عملکرد اقتصادی شهرها وجود دارد (Shutters, Muneepeerakul, & Lobo, 2016) و بررسی می کنند که چگونه شهر خلاق به پایداری کمک می کند (Cabrita et al., 2013; d’Ovidio & Cossu, 2015، صفحات 1-6؛ Nevens، Frantzeskaki، Gorissen، و Loorbach، 2013)، افزایش درک چگونگی ضروری بودن شبکه ها در شهرهای خلاق و پایدار (Echebarria، Barrutia، Aguado، Apaolaza، & Hartmann، 2016؛ Virta & Lowe، 2017). این شکاف باید با اتخاذ یک رویکرد کل نگر، یعنی از طریق تحقیق در مورد رابطه بین شبکه ها و عملکرد شهرهای خلاق، و در نتیجه ارزیابی اثر زنجیره ای این سه سازه پر شود. علاوه بر این، ادبیات علمی در مورد این موضوع شامل هیچ مروری بر ادبیات نظام‌مندی نمی‌شود که به سه ساختار به طور همزمان پرداخته شود، که لازرتی، کاپون و اینوسنتی (2017) را تأیید می‌کند که در مورد فقدان این نوع مطالعه از موضوع نتیجه‌گیری کردند.

در نتیجه، جمع‌آوری نظام‌مند آن ادبیات مرتبط تلقی می‌شود، و بنابراین اهداف این مطالعه عبارتند از: (1) شناسایی موضوعاتی که بیشتر در حوزه دانشگاهی در مورد شبکه‌ها و عملکرد شهرهای خلاق از طریق بررسی کتاب‌سنجی انجام شده‌اند. و (ii) شکافهای باقیمانده را که نیازمند تلاشهای تحقیقاتی بیشتری هستند شناسایی کنید.

به طور خلاصه، این مطالعه با هدف پرداختن به شکاف های شناسایی شده از طریق کاوش و نظام مند کردن موضوعات اصلی برای کمک به غنی سازی ادبیات در مورد شهرهای خلاق، و همچنین برجسته ساختن سازه های کم کاوش در ساختار مفهومی و نظری مطالعات مختلف انتخاب شده است. به نوبه خود نشانه هایی برای تحقیقات آینده ارائه می دهد.