نواحی بارها، مجموعه‌ای از مؤسسات نوشیدنی، با پرورش خرده فرهنگ‌های شهری برای اقتصاد شهری مهم هستند. ماهیت بومی آنها تضادهای مهمی را با مناطق برنامه ریزی شده سرگرمی شهری (UED) نشان می دهد. برخلاف UED ها، نواحی بارها لزوماً امکانات رفاهی برای مصرف و هویت طبقه متوسط و بالا نیستند، اما خرده فرهنگ هایی که آنها پرورش می دهند می تواند شامل مولدهای بالقوه باشد. من یک مطالعه موردی از خیابان پولک در سانفرانسیسکو را ارائه می‌دهم که نشان می‌دهد در سال 1999 از یک صحنه خیابانی متفاوت و ضدفرهنگی دگرباشان جنسی حمایت می‌کند. تا سال 2013 توسط یک صحنه کلوپ شبانه دگرجنس‌گرا که ابتدا برای احیای مجدد مورد استقبال قرار گرفت، جابه‌جا شد و سپس به عنوان یک صحنه تنظیم شد. مزاحم شهری شلوغ این دگرگونی‌ها نشان می‌دهند که چگونه مناطق بار دو منبع فضایی مرتبط را در فرآیند اعیانی‌سازی فراهم می‌کنند: (1) زیرساخت‌های اوقات فراغت و مصرف بزرگسالان و (2) سایت‌های شبکه‌های خرده‌فرهنگی و خلاقیت. این مطالعه موردی اهمیت تمایز بین خلاقیت مورد نظر مولدهای بالقوه را از خلاقیتی که نیست نشان می دهد. اگر ژانریفایرها، به عنوان یک خرده فرهنگ، از فرصت‌های خلاقانه شبکه‌سازی زندگی شبانه بهره‌مند شوند، خلاقیت ضدفرهنگی به‌ویژه شکننده است زیرا تعداد کمی از افراد خارجی آن را به عنوان چنین می‌شناسند.
خلاقیت بوهمیایی که می‌تواند تجاری‌سازی شود، هدف مروجین شهرهای خلاق، تنها یکی از شکل‌های عمل خلاقانه است، و شیوه‌های عجیب و غریب بدون جذابیت تجاری به‌ویژه شکننده هستند.
مناطق بار زیرساخت های ناشناخته توسعه شهری هستند. این مجموعه‌ای از میخانه‌ها یا میخانه‌ها که در فاصله‌ی پیاده‌روی آسانی هستند، بیشتر از مجموع اجزای آنها هستند، زیرا ترافیک بین آنها وجود دارد. میله‌ها از مناظر خیابانی استفاده می‌کنند که «خانه‌های عمومی» را به هم متصل می‌کند، جایی که داخل و خارج آن تار است. حامیانی که در بیرون سیگار می کشند یا پرسه می زنند به عنوان نشانه هایی از تعداد و سبک حامیان داخل هستند، خواه ساکنان ضدفرهنگ، گردشگران در حال افت، یا بزرگسالان جوان بیرون.
کافه‌ها سواحل اصالت‌گرایی هستند، که تقریباً در هر قوم‌نگاری اصالت‌گرایی به‌عنوان مکان‌های میل و درگیری که در آن افراد تازه وارد با قدیمی‌ها مواجه می‌شوند، دیده می‌شود. کافه‌هایی که برای دهه‌ها خلاقیت خرده‌فرهنگی را پرورش داده‌اند، توسط تازه‌واردان ارزشمند هستند. دیگران خریداری و تغییر داده می شوند تا به تازه واردان رسیدگی کنند (Mele, 2000). تازه واردها سعی می کنند مجوزهای مشروبات الکلی را برای موسسات قدیمی قدیمی باطل کنند، در حالی که قدیمی ها با صدور مجوزهای جدید برای موسسات مجلل در محله ها مخالف هستند.
داده‌های پایه برای این پروژه از یک قوم‌نگاری گروهی از چانه‌زنی بین سال‌های 1999 تا 2002 به دست می‌آید. من به عنوان یک همجنس‌باز سفیدپوست استخدام شدم تا در کنار زنان، آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، و سایر معامله‌گران، «خبرچین بومی» باشم تا هر بار در خلیج سانفرانسیسکو را بررسی کنم. منطقه به عنوان بازارهای جنسی (کاوان، 1966) توسط گروه های متمرکز، خبرچینان کلیدی، رسانه های محلی، و بحث های شبانه آنلاین (N = 147) پرچم گذاری شده است. اهمیت بار خزیدن به طور کلی، و Polk Gulch به طور خاص، توسط گروه های تمرکز برجسته شد
سانفرانسیسکو از اواخر دهه 1990، به عنوان بخشی از اقتصاد اطلاعاتی داغ منطقه، نوسازی و توسعه مجدد شدیدی را تجربه کرده است (به عنوان مثال Centner، 2008). پولک گولچ، قدیمی‌ترین محله همجنس‌گرایان شهر و دومین منطقه بزرگ کافه‌های همجنس‌گرایان، در سال 1999 میزبان 13 بار برای مشتریان دگرباشان جنسی بود. مردان آسیایی، کارگران جنسی مرد (هستلر) و مردان مسن. با این حال، تا سال 2010، همه
منطقه بار که زمانی به عنوان پولک گولچ شناخته می شد، زیرساختی را هم برای خرده فرهنگ های دگرباشان جنسی و هم برای ناحیه استفاده محدود از الکل در خیابان پولک فراهم می کرد. در حالی که این مقررات ممکن است در زیاده‌روی‌های پولک حاکم باشد، UEDهای برنامه‌ریزی‌شده فاقد سرزندگی و «اصالت» پیشینیان بومی خود هستند (رابرتس، ترنر، 2005، رابرتز و همکاران، 2006). با توجه به ثروت سانفرانسیسکانی ها و مطلوبیت آن برای گردشگران، چنین اصالتی در جای دیگری پدیدار می شود – یا کشف می شود.
تمرکز بر خلاقیت
