2.1 . استدلال برای تنوع

تنوع یک الزام قانونی برای سیاست عمومی است و مشاوران شبانه منصوب و منابع محلی در لندن و منچستر ترویج تنوع را به عنوان بخش مهمی از گزارش خود در نظر گرفته‌اند. نژاد و قومیت در منچستر برجسته شده است ( لرد، 2020 )، در حالی که تزار شب در لندن تأکید می کند که زندگی شبانه لندن متنوع است و به همین دلیل باید محافظت شود ( شهردار لندن، 2017 ). علاوه بر عضویت در جمعیت 40 تا 65 ساله مورد بحث در اینجا، و زمانی که موضوعات ادبیات پیرامون گسترش زندگی شبانه در دهه 1990 بود، موقعیت شهردار شب (یا تزار شبانه) در چارچوب گفتمان‌هایی پیرامون برنامه‌ریزی و برنامه‌ریزی ایجاد شد. تنوع در حول و حوش هزاره، تنوع به هنجار جدیدی در تئوری و عمل برنامه ریزی تبدیل شد، به دنبال نقد تفکیک کارکردهای کاربری اراضی مورد حمایت مدرنیسم. قهرمانی در مفهوم استفاده مختلط و در نتیجه تنوع فیزیکی، شجره ای طولانی دارد که به جین جاکوبز (1961) می رسد . در واقع، حمایت از سیاست برای فعالیت‌های شبانه خود از هدف افزایش تنوع در کاربری‌ها و فعالیت‌ها در مناطق شهری ناشی می‌شود . بررسی تالن (2006) از ادبیات برنامه ریزی چهار استدلال نظری برای حمایت از تنوع ارائه می دهد که هر کدام به هم مرتبط هستند. سه مورد مربوط به زندگی شبانه است و اینها عبارتند از ارتقای سرزندگی شهری، سلامت اقتصادی، برابری اجتماعی یا «جغرافیای فرصت». استدلال چهارم، پایداری محیطی، ارتباط کمتری با فعالیت های شبانه دارد.

بنابراین، گسترش فعالیت‌های شبانه بریتانیا از دهه 1990 به بعد، با استدلال‌های آکادمیک و پزشکان برای استفاده مختلط مشابهت داشت و جای تعجب نداشت که پوشش مطبوعاتی گسترده مراکز شهر مستی و تحت سلطه جوانان در سراسر هزاره منجر به درخواست‌ها برای تنوع بیشتر خدمات شبانه شد. و فرصت های فراغت ( ODPM، 2005 ). به طور خاص، ساکنان مسن‌تر به‌عنوان افرادی که از زندگی شبانه کنار گذاشته شده‌اند و به‌عنوان مصرف‌کنندگان مطلوب‌تری در شب انتخاب شده‌اند، مشخص شده‌اند. در بریتانیا، این فراخوان ها برای افزایش تنوع در مراکز شهری در شب، کاربری زمین، کاربران، سن و طبقه را درگیر می کند، به ویژه از طریق این باور که مشتریان مسن تر به «متمدن» زندگی شبانه موجود از طریق ترجیح دادن بارهای عجیب و غریب و فعالیت های فرهنگی بیشتر کمک می کنند. هایدوک، 2014 ). بنابراین تنوع، با توجه به سن، به عنوان یک «پادزهر» ( Lees, 2003 , p. 614) برای تجانس تجاری و تمرکز جوانان در بسیاری از شهرهای بریتانیا به کار می رود.

با این حال، تنوع نسبتاً مبهم است. این می تواند هم به طیف وسیع تری از امکانات اوقات فراغت و انواع دیگر خدمات و هم به طیف وسیع تری از گروه های کاربری اشاره کند. با این حال، این فقدان شفافیت مانع از گستردگی قابل توجه لفاظی‌های تنوع، یا استفاده مکرر از آن در سیاست‌هایی که به دنبال توسعه یا شکل دادن به مراکز شهر و شهر بریتانیا پس از تاریکی است، نشده است.

2.2 . سیاست هایی برای ترویج تنوع پس از تاریکی

از تحقیقات حمایت شده از سوی دولت مرکزی که «گسترش جذابیت» مراکز شهر در شب را تا طرح منطقه اقدام محلی الکل وزارت کشور پیشنهاد می کرد، دولت مرکزی پیوسته به دنبال تنوع بیشتر بوده است (Davies & Mummery, 2006, Home Office , 2014 ). قانون برابری 2010 الزامی را برای نهادها و سازمان های عمومی در بریتانیا تعیین می کند که تأثیر سیاست ها و اقدامات خود را بر روی هشت “ویژگی محافظت شده” شناسایی شده در نظر بگیرند. اینها ناتوانی، تغییر جنسیت، بارداری و زایمان، نژاد، مذهب، جنس، گرایش جنسی و سن هستند ( دفتر برابری دولت، 2011 ). این فراخوان برای گنجاندن در استراتژی‌های محلی و منطقه‌ای برای گسترش و ترویج زندگی شبانه منعکس می‌شود، برای مثال، طرح منطقه‌ای فعلی برای لندن بزرگ، مسئولیتی را بر عهده سی و سه منطقه لندن می‌گذارد تا چشم‌اندازی برای اقتصاد شبانه ایجاد کنند، از رشد آن حمایت کنند و از رشد آن حمایت کنند. تنوع» ( شهردار لندن، 2018 ، ص 206). این آرمان مورد تایید نهادهای صنعتی ، به ویژه از طریق طرح پرچم بنفش انجمن مدیریت مرکز شهر، جایزه ای است که به مراکز شهر و شهر ارائه می شود که تنوع گسترده ای از فرصت های اوقات فراغت را در میان معیارهای دیگر ارائه می دهد. گروه پورتمن، که نماینده صنعت الکل است، با همکاری بریتانیا فکر می کند، به طور مشابه به نیاز به تشویق “یک اقتصاد پر رونق و متنوع شبانه” اشاره می کند (2017 ) . اخیراً، همه‌گیری کووید-19 نه تنها اهمیت زندگی شبانه را برای جامعه‌پذیری برجسته کرده است، بلکه این بحث را نیز برانگیخته است که برنامه‌ریزان شهری باید «بهتر بازسازی کنند» و مشکلات مفروض زندگی شبانه پیش از همه‌گیری را برطرف کنند ( لرد، 2020 ).

قابل توجه است، در حالی که این تماس‌ها به وضوح بین کاربران و استفاده‌کنندگان تمایز قائل نمی‌شوند، اهمیت ویژه این است که چگونه این گفتمان جمعیتی قدیمی‌تر را با بازسازی بیشتر مراکز شهری در شب مرتبط می‌کند. سیاست‌های مربوط به شب شهری مدت‌هاست که منافع اقتصادی شهرها پس از تاریکی را در اولویت قرار داده‌اند ( هابارد، 2017 )، و در حالی که سیاست‌های مبتنی بر گفتمان‌های متنوع‌سازی به جامعه‌پذیری نیز اشاره دارند، این امر عمدتاً در چارچوب یک دکترین نئولیبرالی است که در آن پتانسیل اقتصادی مراکز شهری، و قدرت اقتصادی مفروض مصرف کنندگان مسن تر، مورد تاکید و ترکیب قرار می گیرند. نمونه بارز آن برنامه مناطق اقدام محلی الکل (LAAA) دولت بریتانیا است. از سه هدف اصلی آن، یکی «ایجاد رشد اقتصادی از طریق ایجاد یک اقتصاد شبانه پر جنب و جوش و متنوع» است ( وزارت خانه، 2016 ، ص 3). مرحله اول LAAA که از سال 2014 تا 2015 اجرا شد، ادعا کرد که رشد اقتصادی را می توان از طریق تنوع بخشیدن به اقتصاد شبانه به دست آورد، با این مزیت که این امر “مضرات سلامتی” را کاهش می دهد (2016، 3). در مرحله دوم، حمایت بیشتر از مناطقی ارائه شد که «تمرکز بر ایجاد رشد اقتصادی از طریق ایجاد یک اقتصاد شبانه متنوع‌تر و پویاتر» را انتخاب کردند (2016، 14).

حمایت از سیاست برای تنوع بخشیدن به زندگی شبانه در بریتانیا بر پایه سلامت اقتصادی و سرزندگی شهری است و معمولاً حمایت (و تلفیق) می کند، اما برابری اجتماعی تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. برای مثال، وضعیت اجتماعی-اقتصادی یکی از «ویژگی های محافظت شده» را تشکیل نمی دهد. این وضعیت از زمان بحران بانکی در سال 2008 به دلیل شرایط سیاسی تشدید شده است. پس‌زمینه ریاضت‌های مداوم و کاهش بودجه در بریتانیا به این معنی است که مسئولیت متنوع‌سازی و مدیریت مناظر شبانه شهری معمولاً بر عهده بخش خصوصی است. توصیه کمیسیون تایم شب لندن (2019) مبنی بر اینکه فعالیت های غیرتجاری برای افراد مسن در شب تبلیغ می شود، یک تغییر رویکرد خوشایند است، اما تا کنون بیشتر مسئولیت تنوع باعث شده است که صنعت پیشرو باشد. مقامات محلی در بریتانیا از سال 2010 شاهد کاهش 40 درصدی بودجه خود بوده‌اند و حمایت از زیرساخت‌های اجتماعی متوقف شده است. دورنمای ایجاد موزه‌ها و گالری‌های دیرباز در خارج از مرکز لندن، یا حمایت از کتابخانه‌ها، باشگاه‌های جوانان و مراکز اجتماعی، همانطور که توسط یک مجلس عوام (HoC 2003 ) حمایت شده بود، کاهش یافته است. در عوض، صنعت الکل اکنون به طور فعال در مشارکت‌هایی مشارکت می‌کند که با ایجاد، مدیریت و برنامه‌ریزی مراکز شهری پس از تاریکی شب ( هدفیلد، 2015 ) در حالی که بخش‌های بهبود کسب‌وکار (BIDS) و سایر گروه‌های تجاری نقش فعالی در گسترش، توسعه و تنوع بخشیدن به ساعات شب دارند، شرکت می‌کنند. تدارک. در واقع، انجمن صنایع شبانه (NTIA) دبیرخانه را در اختیار یک گروه غیررسمی در پارلمان بریتانیا قرار داد که سیاست‌هایی را برای حمایت از زندگی شبانه در طول همه‌گیری کووید-19 شناسایی کرد (appg 2021 ). به‌رغم تماس‌های مکرر گروه‌های محلی و دولتی برای تنوع و ایجاد تنوع در مراکز شهری پس از تاریکی، این امر همیشه به طور واضح به ابتکارات محلی یا دولتی یا بودجه برای انجام این کار تبدیل نشده است.

3.1 . مصرف کنندگان میانسالی: اضطراب ها و ابهامات

روایت غالب مشارکت در زندگی شبانه مربوط به مصرف الکل است، با این فرض که نوشیدن عمومی و شور و نشاط جوانی با دوره ای از الگوهای مصرف خصوصی و ثابت دنبال می شود ( Seman & Ikegwuonu, 2010 ؛ Törnqvist, 2007 ). در واقع، بسیاری از کارهایی که در مورد اوقات فراغت میانسالی در شب وجود دارد، مربوط به نوشیدن خانگی است ( بریرلی جونز و همکاران، 2014 ؛ فاستر و فرگوسن، 2012 : جین، ولنتاین، و هالووی، 2008 ؛ فاستر و همکاران، 2010 ). مشروبات الکلی پرخطر برای جوانان در بریتانیا رو به کاهش است، اما از سال 2017، افراد 55 تا 64 ساله بیشترین احتمال مصرف الکل را “در سطوح خطر بالاتر یا فزاینده” دارند (ONS، 2017، ص 22 ) . وقتی به انتخاب‌های اوقات فراغت مصرف‌کنندگان میانسالی در شب اشاره می‌شود، معمولاً در رابطه با نوشیدن در خانه و نگرانی‌های بعدی سلامتی است ( Gell et al., 2014 ) یا اینکه جمعیت شناختی عمداً از بیرون رفتن در شب اجتناب می‌کنند ( رابرتز و الدریج، 2009 ). .

دلایلی که باعث می شود ساکنان مسن تر مصرف نوشیدنی را در خانه به جای مکان های عمومی در شب انتخاب کنند، گسترده و آزاردهنده است. گولانت (1984) سؤال مشابهی می پرسد، و اگرچه مطالعه او به افراد بالای 60 سال مربوط می شود، تصویر پیچیده ای مشابه ظاهر می شود که در آن تقاضا، نگرش نسبت به محیط محلی آنها و مهمتر از همه، احساس کنترل بر زندگی خود هر یک مهم هستند. یک توضیح رایج برای خروج مصرف کنندگان میانسال و مسن تر از مراکز شهری در شب، این تصور است که جوانان و بارها و کلوپ های متمرکز بر جوانان بر مراکز شهری تسلط دارند. سوپرمارکت هایی که مشروبات الکلی را بسیار مقرون به صرفه تر از بارها یا میخانه ها می فروشند، ممنوعیت استعمال دخانیات، گزینه های محدود حمل و نقل، گزینه های متعدد سرگرمی خانگی در دسترس آنلاین، کمبود تنوع، و البته مسئولیت های داخلی و عدم تمایل نیز تا حد امکان تبلیغ شده است. توضیحات ( رابرتز و الدریج، 2009 ). نگرانی در مورد تعطیلی میخانه ها نیز اکنون در بریتانیا به خوبی شناخته شده است ( اندروز و ترنر، 2012 ) و بسته شدن میخانه های سنتی به عنوان مضر برای انتخاب های اوقات فراغت گروه های مسن تر، حفظ شبکه های اجتماعی آنها، و به طور گسترده تر، تنوع ذکر شده است. از مراکز شهری

با این وجود، فضاهای متعددی به جز میخانه‌ها وجود دارد که جمعیت‌های قدیمی‌تر در آن‌ها رفت و آمد می‌کنند. برای مثال، افراد 45 تا 64 ساله بیشتر در رستوران ها غذا می خورند، و در حالی که 63 درصد از افراد 25 تا 34 ساله گزارش داده اند که به میخانه ها، بارها یا کلوپ ها می روند، این رقم برای افراد 45 تا 63 ساله همچنان نسبتاً قوی است. % ( ONS، Siegler، Njeru و Thomas، 2015 ). غذا خوردن در بیرون از خانه یک بخش رشد در زندگی شبانه بوده است، که نشان می دهد مصرف کنندگان میانسالی تعداد بیشتری از خانه بیرون می روند. در حالی که این ارقام به مشارکت گروه‌های مسن‌تر اشاره می‌کند، همانطور که توسط ONS، Siegler، Njeru و Thomas (2015) گزارش شده است، افراد 45 تا 54 ساله بالاترین سطح تنهایی را در بین هر گروه سنی و کمترین رقم را گزارش کردند. اجتماعی شدن این ارقام تصویری مبهم از مشارکت میانسالی در فرهنگ شبانه را نشان می دهد. این ابهامات زمانی که تحقیقات اخیر در مورد سیر زندگی به تصویر کشیده شود بیشتر قابل توضیح است.

3.2 . تغییرات در مسیر زندگی

همانطور که در بالا ذکر شد، مدل هنجاری «پیری فعال» حول فعالیت‌های مرتبط با سلامت خوب می‌چرخد، و در حالی که میخانه‌ها و نقش آن‌ها در تقویت شبکه‌های اجتماعی برای برخی افراد را نباید نادیده گرفت، اما همیشه به راحتی در کنار مدل هنجاری زندگی شبانه قرار نمی‌گیرد. ، یعنی شور و شوق جوانی مقدم بر خانواده و ثبات میانسالی (و اغلب طبقه متوسط ​​و غیرعادی فرض می شود) است. با این حال، این چارچوب، چگونگی پیری را نادیده می‌گیرد که هویت‌های دیگر – نژاد، طبقه، جنسیت، توانایی‌گرایی، یا جنسیت – و همچنین تغییرات در تجربه سالمندی و «شبکه تأثیرات اجتماعی، فرهنگی و تاریخی که بر باورها شکل می‌دهند». ، رفتار و رویدادها ( هندریکس و کاتلر، 2003 ، ص 107). به دنبال گرین (2017) ، سالمندی یک مقوله پایدار یا یک رویه اجتماعی ثابت نیست، بلکه مستعد تغییر است و بر اساس تجربیات فردی، تلاقی آن با هویت‌های دیگر، و مهمتر از همه، تغییرات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی گسترده‌تر تغییر می‌کند.

با کاوش در این نکات با جزئیات بیشتر، مصرف کنندگان بریتانیایی که اکنون در میانسالی هستند شاهد تحول قابل توجهی در نحوه تجربه، مدیریت و نمایش زندگی شبانه از دهه 1990 به بعد بودند. برای نشان دادن این استدلال، در تحقیقاتی که در اواسط دهه 2000 در پنج شهر و شهر مختلف در انگلستان انجام شد ( الدریج و رابرتز، 2008 ) مشخص شد که زنان مسن‌تر، به‌ویژه آن‌هایی که بالای 60 سال دارند، از ورود به میخانه‌ها یا بارها به تنهایی اجتناب می‌کنند. با این حال، با وام گرفتن از رابرتز (2013) ، سوالی که باید پرسیده شود این است که تا چه اندازه چنین تصمیماتی به تجربیات گذشته یا زمینه های فعلی بستگی دارد؟ بازنمایی ها و نگرش ها نسبت به نوشیدن مشروبات الکلی زنان همچنان با گفتمان های متناقض مشخص می شود ( بروکز، 2008 ؛ بیلی و همکاران، 2015 ) اما ما ممکن است حدس بزنیم که آیا زنان (و کدام زنان) که در طول دوره گسترش سریع آن در دهه 1990 در زندگی شبانه شرکت داشتند یا خیر. و توسعه انواع جدیدی از مکان‌ها مانند زنجیره All Bar One، همان انگ یا نگرانی‌ها را در مورد نوشیدن عمومی دارد. رابرتز پیشنهاد می‌کند که تداوم قوی‌ترین تمایل به اوقات فراغت در درون و بین مراحل زندگی است. مردم هرگز از نو شروع نمی‌کنند، بلکه همیشه، در صورت نیاز، با آنچه قبلاً می‌دانند و تجربه کرده‌اند، بازسازی می‌کنند» (2013؛ 260). اگر ادعای رابرتز مبنی بر اینکه شیوه‌ها و رفتارهای اوقات فراغت به طور قابل توجهی در طول زندگی تغییر نمی‌کند درست باشد، چه اتفاقی برای نسل بریتانیایی افتاد که به سن بلوغ رسیدند و مستقیماً در فرهنگ رو به گسترش زندگی شبانه بریتانیا شرکت کردند؟

این فرض که مصرف کنندگان میانسالی از الگوی هنجاری عقب نشینی به قلمرو خانگی و خصوصی در شب پیروی می کنند و باید با مداخله سیاستی آنها را تشویق کرد، باید با توجه به تغییر الگوهای کار و سبک زندگی تعدیل شود. مدل‌های کرونو-هنجاری (فریمن، 2010) که زندگی را در حال پیشرفت از طریق نقاط ثابت (فارغ التحصیل، ازدواج، فرزندان، بازنشستگی، مرگ) تصور می‌کنند، میزانی که دامنه بسیار پویاتر از تأثیرات و تجربیات به شیوه‌هایی گذر ما را در زمان شکل می‌دهند نادیده می‌گیرند . که آن را ناپایدار و غیرقابل پیش بینی می کند ( گرین، 2017 ). کار امسلی، هانت و لیون (2012 ، 2013 ، 2015) در اسکاتلند، و با جزئیات بیشتر در زیر مورد بحث قرار گرفته است، به وضوح نشان می دهد که چگونه طلاق، (بی)کاری، ازدواج مجدد یا نبود فرزندان بر شیوه های نوشیدن الکل مصرف کنندگان میانسال تأثیر می گذارد. انتخاب‌هایی که بیشتر در طول زمان و بر اساس زمینه نوسان می‌کنند، به گونه‌ای که هر حسی وجود دارد که یک روش زمانی منحصر به فرد برای شرکت در زندگی شبانه بر اساس سن وجود دارد. هندریکس و کاتلر (2003) توضیح می‌دهند که تغییر الگوهای کار و افزایش مدل‌های شغلی بی‌نظم‌تر، ایده میانسالی را به چالش می‌کشد، در حالی که فضاهای شبانه می‌توانند سن را تشکیل دهند و فرد را «احساس» مسن‌تر از سایر شرکت‌کنندگان کنند. به عنوان یک دوره ثابت یا یک دوره ثبات داخلی یا شغلی.

3.3 . میانسالی و تقسیم بندی اجتماعی و فرهنگی

خواه الگوهای مصرف ثابت در طول زندگی ادامه پیدا کند یا نه، تقسیم‌بندی زندگی شبانه بر اساس شاخص‌های اجتماعی-فرهنگی باید در نظر گرفته شود. Emslie، و همکاران ( 2012 ، 2013 ، 2015 )، و لیون و همکاران. (2014) ، گزارش در مورد یکی از معدود پروژه های تحقیقاتی که به طور خاص مشروبات الکلی در میانسالی را بررسی کرده است، دوباره این نکته را ثابت می کند که بارها و میخانه ها نقش مهمی در حفظ شبکه های دوستی برای مصرف کنندگان میانسال ایفا می کنند. بر اساس 60 مصاحبه ای که در اسکاتلند با افراد 30 تا 50 ساله انجام شده است، تحقیقات آنها کمی جوان تر از آنچه در اینجا مورد علاقه است، می طلبد، با این حال همچنین به وضوح کشش مسیر زندگی را با “نشانگرهای” مختلف پیری نشان می دهد، مانند رشد والدین در سراسر جهان. کل محدوده سنی کار هیکمن (2012) بر اساس مطالعه ای در سراسر انگلستان با 180 شرکت کننده است که در محله های محروم زندگی می کنند. با تکیه بر مفهوم اولدنبورگ (1999) از «مکان‌های سوم» (فروشگاه‌ها، کافه‌ها، میخانه‌ها و مراکز اجتماعی)، او استدلال می‌کند که چنین مکان‌هایی نقش مهمی را برای ساکنان مستقر و جدید برای ملاقات و اختلاط در جامعه خود ایفا می‌کنند. تحقیقات هیکمن به طور خاص به سمت یک جمعیت شناسی در انتهای پایین مقیاس درآمد هدف قرار گرفت و در نتیجه تمرکز را از منافع اقتصادی به منافع اجتماعی فضاها برای مصرف کنندگان میانسالی تغییر داد، بنابراین تمرکز اقتصادی تنوع و گفتمان میانسالی را به چالش کشید. کار او بیشتر در بحث بعدی هابارد (2017) در مورد Wetherspoons، ظاهراً بزرگترین میخانه زنجیره ای بریتانیا، بازتاب یافته است. به نفع خوانندگان غیر بریتانیایی، Wetherspoon یک میخانه زنجیره ای با بیش از 900 محل است که در سال 1979 شروع به کار کرد و هدف آن یک بازار مصرف انبوه است که الکل و غذای ارزان قیمت را ارائه می دهد. در حالی که این زنجیره به عنوان محل برگزاری کلاس کارگر دیده می‌شود و باز هم معمولاً در گفتمان «تنوع‌سازی» مورد توجه قرار نمی‌گیرد، هابارد آن را به عنوان نقش مهمی در تسهیل جامعه پذیری برای مشتریان بین نسلی می‌داند.

فراخوان ها برای تنوع بخشیدن به زندگی شبانه اغلب بر فضاهایی تأکید می کنند که الکل در آنها جدایی ناپذیر است، با این حال، مانند موزه ها، جشنواره ها و بازارها، ( Hoc 2003 )، که به نوبه خود حس یک مصرف کننده میانسال مشتاق تر را بازتولید می کند. خطر ترویج چنین راه حل هایی برای تنوع بخشیدن به زندگی شبانه این است که آنها می توانند به سیاست های جدیدی منجر شوند ( کلمب، 2007 ) که در واقع، اشکال دیگر تنوع را لغو می کند و همچنین مکان هایی را نادیده می گیرد که همان تنوعی را که اغلب به نظر می رسد در معاصر وجود ندارد نادیده می گیرد. شهرها علاوه بر این، همانطور که کولیولیس (2018) در رابطه با مقامات لندن بزرگ اشاره می کند، چنین مداخلات سیاستی تأثیرات اصیل سازی را نادیده می گیرد که اغلب منجر به حذف بیشتر می شود. اک و همکاران (2020) الگوی مشابهی را پیدا کردند که در آن استراتژی‌های مدیریت خرد در آمستردام یک مفهوم «درمانی» و زیبایی‌شناسانه از تنوع را به کار گرفته‌اند که با هدف سیاسی برای تأمین امنیت و توسعه اجتماعی-اقتصادی و امنیت در زمینه‌های [از قبل] بسیار متنوع (2020) مطابقت دارد. ، 3311). در واقع، امتیاز دادن به یک شکل از تنوع شهری نسبت به سایرین، ناخواسته می‌تواند دقیقاً به عکس آن منجر شود. تعبیری برای دیگر اشکال طرد اجتماعی در خطوط، به ویژه، طبقه.

4.1 . به سوی چارچوبی برای تحقیقات آتی

نقص برخی از ادبیات اولیه در مورد شهر 24 ساعته این بود که فرهنگ کافه‌های مدیترانه‌ای را ایده‌آل می‌کرد و تصور می‌کرد که می‌توان آن را به بریتانیا منتقل کرد ( دگن، 2003 ). تلاش برای درج فضاهای خاص به امید جذب جمعیت‌شناختی خاص، نه تنها یک گروه نسبتاً همگن را پیش‌فرض می‌گیرد، بلکه درک انتقادی‌تر از نحوه همپوشانی و تلاقی مکان‌ها، هویت‌های مکان، کاربران و استفاده‌ها را مخدوش می‌کند. این مشاهدات نشان می‌دهد که تحقیقات آینده باید هم مکان و هم افراد را در بر بگیرد تا پیچیدگی‌های تمایز و امکانات ارائه شده توسط محیط‌های محلی را درک کند ( Townshend & Roberts, 2013 ؛ Wilkinson, 2018 ). نمونه ای از چنین تحقیقات مفصلی توسط Yeo و همکاران ارائه شده است. (2016) مطالعه Tao Payoh Central، یک محله با کاربری مختلط در حومه سنگاپور، جایی که آنها روش های ترکیبی تحقیقات طراحی اجتماعی و شهری را برای بررسی تعاملات بین نسلی در یک زمینه جغرافیایی و تاریخی خاص ترکیب کردند.

زندگی شبانه در غرب برای بسیاری از مردم بخشی اساسی از هویت، تمایلات، ذائقه و تمایز آنهاست و از این رو تشکیل دهنده همان تقسیم بندی فرهنگی است ( میشم و هدفیلد 2009 ) که ممکن است از طریق سیاست های متنوع سازی که تنها بر یک بخش تمرکز دارد، آن را پاک کنیم. درک هویت، یا کسانی که به دنبال دستیابی به تنوع صرفاً از طریق تحمیل مکان های خاص هستند. ایجاد فضاهای متنوع، فراگیر و بین نسلی مهم و قابل ستایش است، اما باید به این موضوع توجه کنیم که چگونه زندگی شبانه سایتی است که از طریق آن ایده هایی در مورد اینکه چه کسی هستیم و خواسته ها و سلایق ما تحقق می یابد. اشکال کنونی تقسیم‌بندی در زندگی شبانه صرفاً بر اساس سن نیست، بلکه بازتاب طیف وسیعی از تمایلات مختلف، عوامل اقتصادی، سلیقه‌ها، برنامه‌های کاری و خانگی و سایر اشکال تفاوت است. نقش اصیل سازی و تلاش های عمدی برای شکل دادن یا در واقع نادیده گرفتن زندگی شبانه نیز نیاز به شناسایی دارد. غالباً شب را با عبارات صریح، غیرتاریخی و غیرسیاسی می بینیم که آن را صرفاً زمانی برای سرگرمی، تجاوز یا فرار از همه می کند. درج مکان‌های جدید یا جمعیت‌شناختی خاص به این امید که منجر به شهرهای متنوع‌تر و مزایای اقتصادی شود، راه‌هایی را که زندگی شبانه همیشه با اجرای متفاوت تمایز پیوند خورده است را از بین ببرد، و سوالات پیچیده‌تر در مورد چگونگی زندگی و بازنمایی این شهرها در شهری. مراکز