همانطور که اندرسون نشان داد، همانطور که خلاقیت در جامعه فراصنعتی شکوفا شد، تداومی بین خلاق ترین شهرهای گذشته و شهرهای خلاق جهانی شده کنونی وجود داشته است (Andersson & Mellander, 2011). در تئوری اندرسون، شبکه‌های جدید و نهادهای جدید باعث ایجاد مرحله‌ای از گذار از یک جامعه صنعتی مبتنی بر تولید و زیرساخت‌های بزرگ به نوع جدیدی از جامعه شده‌اند که در آن ایجاد دانش محوری است (Andersson & Mellander, 2011). برای بلوک کمونیست سابق، دوره فراصنعتی با دوره گذار از سوسیالیستی به اقتصاد بازار همپوشانی داشت. شهرهای سوسیالیستی در دوره پسا سوسیالیستی و فراصنعتی چگونه به نظر می رسیدند و چگونه دگرگون می شدند؟ آیا تداومی در جامعه پسا سوسیالیستی و فراصنعتی بین توسعه یافته ترین شهرها در گذشته و خلاق ترین شهرهای حال حاضر وجود دارد؟ چگونه می توان تفاوت شهرهای رومانیایی را در توسعه صنایع خلاق توضیح داد؟ اینها چند سوال است که در ادامه به آنها پاسخ خواهیم داد.

در یک بازار کار بسیار منعطف، جذابیت مکان ها از نظر انتخاب محل زندگی و کار بسیار مهم است. بنابراین، فلوریدا (2005) تئوری رقابت بین شهرها و مناطق برای جذب افراد خلاق را به عنوان راهبردی برای اطمینان از همه مقدمات لازم برای توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی آینده مناطق ارائه کرد. رویکرد فلوریدا در رتبه بندی شهرها بر اساس شاخص خلاقیت آنها مورد انتقاد قرار گرفته است و هنوز هم قابل بحث است. بسیاری از منتقدان، از منظر نابرابری‌های ایجاد شده و تقویت‌شده، استراتژی‌های توسعه شهری حاصل از روش‌شناسی او و دیدگاه محدود به‌کار رفته در ایجاد شاخص خلاقیت، استدلال‌هایی علیه این نوع رتبه‌بندی آورده‌اند. علاوه بر این، فعالیت فرهنگی باید توسط مقامات محلی به عنوان یک هدف به خودی خود دیده شود تا وسیله ای برای توسعه محلی (Matarasso، 1999). در رومانی، “صنایع خلاق” یک مفهوم جدید است که شروع به استفاده در اسناد رسمی در سال 2009، در برنامه راهبردی 2009-2013 وزارت فرهنگ، فرقه ها و میراث ملی . در این دوره جنجالی واقعی در بحث های عمومی در این حوزه در مورد تعریف و نقش صنایع و بخش های خلاق به وجود آمد. همانطور که جلسه خلاق طلایی (2009) نشان داد، هیچ توافقی در جامعه رومانی در مورد تعریف صنایع خلاق وجود ندارد، به این معنا که بخش های خاصی دارای ویژگی های یک صنعت (هنرهای تجسمی، تئاتر) تلقی نمی شوند. در نظر گرفته می شود که صنایع دارای محتوای خلاقیت بسیار کوچکی هستند که نمی توانند در بخش های فرهنگی و خلاقانه (معماری، مد، فناوری اطلاعات) گنجانده شوند. توافق شبه اتفاق نظر در خصوص ویژگی صنایع خلاق در مورد صنایعی با مولفه آشکار تولید، توزیع و مصرف انبوه بیان شد: صنعت کتاب، صنعت سینما و صنعت موسیقی. با این حال، مطالعات بر روی بخش های فرهنگی و خلاق که تاکنون در رومانی انجام شده است، از تعریف گسترده ای از صنایع خلاق، بر اساس مدل WIPO استفاده کرده است.

شهرهای اروپای مرکزی و شرقی دارای یک سری ویژگی های مشترک هستند که از دوره سوسیالیستی به ارث رسیده است: مناطق مسکونی با تراکم بالا در حومه شهر، تعداد زیادی از مناطق صنعتی واقع در نزدیکی مراکز شهر، تمرکز بالای نهادهای فرهنگی در مرکز شهر (برتاود). ، 2006). سطح و فرآیند شهرنشینی ارتباط نزدیکی با فرآیند صنعتی شدن داشت. در اروپای مرکزی و شرقی، تک‌ساختارهای عظیم صنعتی با محله‌های بزرگی همراه بود که در بلوک‌های بزرگ آپارتمانی با همان معماری سوسیالیستی طراحی و ساخته شده بود که برای طبقه کارگر طراحی و ساخته شده بود. مکان ها با تصمیمات سیاسی از بالا به پایین سیستم برنامه ریزی سیاسی و سرزمینی تحت حاکمیت حزب تعیین شدند (ماتیسن، 2005). به این ترتیب، در رومانی و سایر کشورهای اروپای شرقی، جزایر قوی رشد اقتصادی، با پتانسیل صنعتی بزرگ، سطح بالایی از تراکم شهری و مورفولوژی جدیدی از فضای شهری ظاهر شد. بسیاری از شهرهای قدیمی در کشورهای CEE در اطراف یک مرکز تاریخی ساخته شده‌اند که قرن‌ها قبل از سوسیالیسم تأسیس شده‌اند و دارای امکانات فرهنگی غنی و خرده‌فروشی معتبر هستند که شخصیت تک‌مرکزی آنها را تقویت می‌کند (Bertaud, 2006). در رومانی، بسیاری از این مراکز شهرها به منظور مطابقت با نظم سیاسی جدید مانند مورد مرکز مدنی جدید چائوشسکو در بخارست تغییر شکل دادند (O’Neill, 2009). اما برخی از شهرهای قدیمی از بازسازی شهری سوسیالیستی مرکز شهر فرار کردند و معماری قدیمی را حفظ کردند.

پس از سال 1989 تغییرات سریع در جامعه و اقتصاد رومانی بر افزایش نابرابری های منطقه ای و تفاوت های اقتصادی بین شهرهای رومانی تأثیر گذاشت. بنابراین، در کشورهای اروپای شرقی دو نوع شهر وجود دارد: مراکز توسعه‌یافته منطقه‌ای، عمدتاً شهرهای بزرگ، و شهرهای کوچک و متوسط ​​«به‌طور چشمگیری کوچک‌تر» (ماتیسن، 2005). تفاوت‌های بین شهرهای رومانیایی در فرآیند صنعتی‌زدایی بیشتر و بیشتر آشکار شد. پس از سال 1989، بسیاری از کشورهای اروپای مرکزی و شرقی عمدتاً به دلیل تأثیر دومینویی ناشی از ورشکستگی سکوهای صنعتی با نقص عمده سیستم صنعتی مواجه شدند. در نتیجه، سیستم صنعتی به واحدهای کوچکتر و انعطاف پذیر تقسیم شد (کوواکس، 2000)، که برخی از آنها موضوع خصوصی سازی بودند. برخی از این واحدها به شرکت های کوچکی تبدیل شدند که امروزه در صنایع خلاق کم و بیش مرتبط با کارخانه های صنعتی سابق فعالیت می کنند. برخی دیگر ورشکست شدند و تخریب شدند تا جایی برای ساخت و سازهای جدید، مختص اقتصاد بازار باز شود. به این ترتیب زمین برای شرکت های املاک و مستغلات بسیار ارزشمند شد، جایی که آنها ساختمان های جدید (به ویژه ساختمان های اداری، هایپر مارکت ها و بلوک های آپارتمانی) ساختند.

بازار کار همزمان با فرآیند صنعتی زدایی تغییر کرد و تقاضا برای کارمندان جوان به جای کارمندان مسن تر و با تحصیلات کمتر افزایش یافت. (Kovacs, 2000) پدیده نیروی کار تحصیلکرده پس از سال 1989 مسیری دوگانه در رومانی داشت: از شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ و خارج از کشور (به اصطلاح فرار مغزها). بین سال‌های 1990 و 1996، بیش از 40 درصد از کل مهاجران رومانیایی به کانادا، سوئیس و بریتانیا افراد تحصیل‌کرده بودند (Alexe, Ulrich, Stănciugelu, Bojincă, & Mihăilă, 2011). با در نظر گرفتن فرض سیمونتون مبنی بر اینکه شهرهای خلاق مهاجران خلاق را جذب می‌کنند و کسانی را که قبلاً آنجا هستند تحریک می‌کنند (Andersson & Mellander, 2011)، می‌توان نتیجه گرفت که شهرهای رومانیایی در رقابت برای جذب افراد تحصیل‌کرده و خلاق نه تنها با شهرهای دیگر رومانی هستند. اما به ویژه با شهرهای خارج از کشور.

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، بین فرآیند صنعتی‌زدایی در دوره پسا سوسیالیستی و تعداد شرکت‌های کوچکی که در صنایع خلاق فعالیت می‌کنند، پیوند وجود دارد. رتبه بندی شهرهای رومانیایی بر اساس شاخص اقتصاد خلاق ¹ نشان می دهد که پنج شهر خلاق اول مراکز صنعتی مهم در دوره سوسیالیستی بوده اند (و برخی از آنها هنوز هم هستند).

اولین شهر در بالا کلوژ-ناپوکا است، بزرگترین شهر رومانی – بر اساس معیار جمعیت، واقع در منطقه توسعه شمال شرق، طبق سطح NUTS II. در دوره سوسیالیستی، کلوژ-ناپوکا یک مرکز صنعتی بزرگ بود، با کارخانه‌های بسیاری که در صنایع چرم، مد و صنایع شیمیایی فعالیت می‌کردند، که می‌توانست تعداد زیادی از شرکت‌ها و شرکت‌های کوچک در صنایع خلاق را توضیح دهد. کلوژ-ناپوکا همچنین یک مرکز دانشگاهی مهم است و دانشجویان و اساتید زیادی را از سراسر کشور جذب می کند. تیمیشوآرا که در منطقه توسعه غرب واقع شده است، یک مرکز صنعتی قدیمی است که قدمت آن به قرون وسطی می رسد، با سنت طولانی در صنایع دستی و تجارت. در دوره سوسیالیستی این سنت در یک مرکز صنعتی قوی که پس از سقوط رژیم کمونیستی حفظ شده است ادامه یافت و توسعه یافت. در دوره پسا سوسیالیستی، صنایع خلاق جدید پدید آمدند و تیمیشوآرا امروزه یکی از مراکز نرم افزاری رومانیایی است. شهرهای خلاق با جریان‌های مهاجران و کالاهای مبادله‌شده مرتبط هستند که تبادل آزاد ایده‌ها را تحریک می‌کنند (Andersson & Mellander, 2011)، بنابراین موقعیت بالای تیمیشوآرا در صدر خلاق‌ترین شهرهای رومانی را توضیح می‌دهد. تیمیشوآرا همچنین یک مرکز آکادمیک مهم است که دانشجویان و اساتید زیادی را در دانشکده های هنر و بخش های دانشگاه جذب می کند.

در مورد سه شهر بعدی – براشوف، مدیاش و سیبیو، واقع در منطقه توسعه مرکز، آنها دارای یک سنت صنعتی مهم با کارخانه های مرتبط با صنایع فرهنگی و خلاق هستند. تنها شهر رومانیایی که پایتخت فرهنگی اروپا بوده است، سیبیو، خود را از طریق اقتصاد خلاق توسعه یافته، بسیاری از منابع انسانی متخصص در فرهنگ و بهترین مشارکت فرهنگی متمایز کرد. سیبیو دارای یک سنت تاریخی طولانی است، به عنوان یک مرکز مهم سیاسی و اقتصادی ترانسیلوانیا و یکی از معدود شهرهای رومانیایی است که توانست مرکز تاریخی شهر را در دوره سوسیالیستی نجات دهد. مانند مورد کلوژ-ناپوکا، صنعت سابق چرم و مد ممکن است تعداد زیاد شرکت های کوچک در صنایع خلاق و تعداد زیاد معلمان و دانش آموزان در دبیرستان های حرفه ای و هنری را توضیح دهد.

خلاقیت مفهومی است که تعریف و سنجش آن دشوار است. مفهوم خلاقیت به عنوان «تفکر خارج از چارچوب» و حل مسائل روزمره به روش‌های نوآورانه ارائه شد (Comunian & Faggian، 2011)، که برای تحلیل ما بسیار مرتبط است. چگونه می توان ظهور صنایع خلاق و شهرهای خلاق را در یک جامعه پسا سوسیالیستی، پس از 50 سال آموزش کمونیستی، «فقط درون جعبه فکر کرد» توضیح داد؟ آیا خلاقیت در رژیم کمونیستی امکان پذیر بود؟ مشکلات اصلی که مانع از رشد پویاتر صنایع خلاق در جامعه پسا کمونیستی می شود چیست؟ اینها چندین سوال است که در صفحات بعدی به آنها پاسخ خواهیم داد.

در دوره سوسیالیستی، سیاست‌های فرهنگی در کشورهای اروپای مرکزی و شرقی دارای ویژگی‌های مشترکی بود، به استثنای چند مورد: دارایی دولتی محصولات و خدمات فرهنگی، کنترل دولتی بر محتوای هنری، یارانه‌های دولتی برای فرهنگ، تمرکز فعالیت‌های فرهنگی. در سطوح عالی مدیریت سیاسی، استفاده از ایدئولوژی کمونیستی و تبلیغات در فرهنگ و ترویج فرهنگ ملی. در رومانی دولت کل سیستم تولید و توزیع محصولات و خدمات فرهنگی را در اختیار داشت و کنترل می کرد. هنرمندان مجبور به عضویت در یک سازمان تولید هنری یا عضویت در اتحادیه هنرمندان شدند. توزیع محتوای هنری از طریق نهادهای دولتی انجام شد و هنرمندان حقوق ثابتی دریافت کردند. رومانی به عنوان یکی از اعضای کمینفورم در دوره سوسیالیستی، «دکترین رئالیسم سوسیالیستی» را که شامل اطاعت هنرمندان از حزب کمونیست بود، اجرا کرد (چلسیا، 2012). تمام محتوای هنری توسط عوامل سانسور کنترل می شد و نهادهای فرهنگی ابزار دستگاه تبلیغات سیاسی بودند. تصمیمات مربوط به سازماندهی نهادی فرهنگ در سطح مرکزی توسط دبیرخانه تبلیغات کمیته مرکزی حزب کمونیست و شورای ملی آموزش و فرهنگ سوسیالیستی اتخاذ شد (چلسیا، 2012). هنرها به جای سرگرمی، وسیله ای برای آموزش و روشنگری تلقی می شدند و مأموریت آنها کمک به خلق «انسان جدید» بود.

در سطح محلی، فعالیت های فرهنگی در به اصطلاح خانه های فرهنگ یا زیر چتر اتحادیه های کارگری صورت می گرفت. هدف آنها ایجاد انسجام بین اعضای حزب کمونیست و ایجاد فرصتی برای ابراز دلبستگی به ایدئولوژی کمونیستی بود. تحت سوسیالیسم، شرکت های صنعتی از طیف وسیعی از امکانات اجتماعی و فرهنگی مانند آموزش حرفه ای، ورزش و سازمان های هنرمندان آماتور حمایت می کردند (استنینگ، 2000). بنابراین اتحادیه های کارگری پلتفرم های بزرگ صنعتی نقش مهمی در فرهنگ محلی داشتند و بر بعد زیرساخت های فرهنگی در دوره سوسیالیستی و همچنین پس از سقوط رژیم کمونیستی تأثیر گذاشتند. اتحادیه های کارگری نقش مهمی در تبدیل دهقانان به کارگران صنعتی ایفا کردند و هدف از فعالیت های فرهنگی سازماندهی شده در سطح محلی جایگزینی فرهنگ سنتی دهقانی با فرهنگ مدرن شهری بود. این بخشی از طرح سوسیالیستی شهرنشینی و صنعتی شدن کشور بود. علاوه بر این، اتحادیه جوانان کمونیست نقش مهمی در بخش فرهنگی ایفا کرد، به طور فراگیر با مشارکت فعال در فعالیت خانه های فرهنگ و مراکز فرهنگی و با بسیج جوانان به سمت مصرف فرهنگی (Bălan, 1974).

اگرچه نمی توان در مورد وجود صنایع خلاق در دوره کمونیستی صحبت کرد، اما این صنعت برای توسعه تولید، توزیع و مصرف فرهنگی بسیار مهم بود، زیرا زیرساخت های فرهنگی و آموزش انبوه مصرف کالاهای فرهنگی را ایجاد کرد. از این نظر ساختارهای حزبی ضروری بودند – یعنی کسانی که مسئول نظارت بر طرح توسعه زیرساخت ها و اشاعه فرهنگ در میان توده ها هستند. بخش‌های فرهنگی خاصی از توجه روزافزون مقامات کمونیستی برخوردار شدند، به‌ویژه بخش‌هایی که بر آموزش با روح دکترین سوسیالیستی متمرکز بودند: ایستگاه‌های رادیو و تلویزیون، سینما و فرهنگ مکتوب. توجه فزاینده مقامات به کنترل قوی تر، تخصیص بودجه اضافی برای توسعه زیرساخت ها، رفتار ویژه با هنرمندان در این بخش ها تبدیل شد (بالان، 1974).

پس از سقوط رژیم کمونیستی، کشورهای پسا سوسیالیستی در اروپای مرکزی و شرقی شروع به بازسازی نهادهای خود و همسو کردن شیوه ها و سیاست های اقتصادی خود با اروپای غربی کردند. رکود اقتصادی بر کیفیت و در دسترس بودن خدمات دولتی از جمله خدمات فرهنگی در برخی از کشورهای اروپای شرقی مرکزی تأثیر گذاشت. در حالی که در لهستان، مجارستان و جمهوری چک استانداردهای زندگی افزایش یافت، در رومانی و بلغارستان رکود اقتصادی سریع و دردناک بود. پس از سال 1989، کاهش محیط فرهنگی در رومانی آغاز شد، که در کاهش تعداد مؤسسات فرهنگی، مشارکت فرهنگی در هنر و حمایت مالی فرهنگ از بودجه محلی بیان شد. در عوض، صنایع خلاق پس از سال 1989، از ساختارهای قدیمی تولید و توزیع فرهنگی، شکوفا شدند. شرکت‌های دولتی خصوصی‌سازی شدند و افرادی که در بخش فرهنگی کار می‌کردند، کسب‌وکارهای جدیدی را در این زمینه راه‌اندازی کردند. آنها دانش لازم را داشتند و در مواردی از زیرساخت های دوره قبل استفاده می کردند، اما محصولات جدیدی را توسعه دادند و فعالیت خود را گسترش دادند. به عنوان مثال، در صنعت انتشار، بسیاری از شرکت های جدید از انتشارات قدیمی متولد شدند. در صنعت فیلم نیز همین اتفاق افتاد، جایی که استودیو Buftea متخصصان و زیرساخت‌ها را برای صنعت جدید فیلم رومانی فراهم کرد. صنعت فیلم رومانی تحت سلطه دو شرکت بزرگ تولیدی است که استودیوهای فیلمسازی خود را دارند و حدود 5 تا 6 شرکت کوچک که با وجود ظرفیت اندک، موفق به تولید فیلم‌هایی شدند که در جشنواره‌های بین‌المللی فیلم جایزه دریافت کردند. تولید کتاب، موسیقی و فیلم به سرعت توسعه یافت و همین اتفاق با علاقه مصرف کنندگان رومانیایی به محصولات فرهنگی جدید (به ویژه محصولات خارجی) بسیار متفاوت از محصولات موجود در دوره کمونیستی بود (Becuţ & Chelcea, 2009). در نتیجه سقوط رژیم توتالیتر و سانسور در فرهنگ در سالهای اول دموکراسی، تولید کتاب به سرعت افزایش یافت. در حالی که در دوره 1975-1989، میانگین تعداد کتاب های منتشر شده 6082 عنوان بود، با میانگین تعداد چاپ تقریباً 77 میلیون جلد، در دوره 1990-2009 میانگین تعداد عنوان ها 8845 عنوان بود، با متوسط ​​تعداد چاپ 26 میلیون کتاب (لازار، 2010). ویژگی دوره آخر انتشار بیش از حد نویسندگان خارجی و گونه های ادبی است که قبلاً ممنوع شده بود. اگرچه این روند به انتظارات خوانندگان پاسخ داد و سال‌ها سانسور را جبران کرد، اما این روند در انتشار، نویسندگان معاصر رومانیایی را که قادر به بیان خود نبودند، آسیب دید. روند مثبت صنایع خلاق در رومانی با نتایج مطالعه مشارکت صنایع مبتنی بر حق چاپ در اقتصاد ملی نشان داده شده است . ²صنایع خلاق در طول رشد اقتصادی جامعه رومانی دارای پویایی مثبتی بودند که می‌توان آن را با سرمایه‌گذاری مداوم در تولید و توزیع و در رشد قدرت مصرف و تنوع الگوهای مصرف توضیح داد.

با وجود این روند مثبت، مشکلاتی وجود دارد که به دلیل برخی عوامل مرتبط با ویژگی های یک جامعه در دوره گذار از سوسیالیسم به اقتصاد بازار، مانع از رشد پویاتر می شود. مسائل مشترک در تمام بخش‌های صنایع خلاق وجود دارد، اما مشکلاتی نیز برای هر یک از این صنایع وجود دارد (Becuţ & Chelcea، 2009).

اولین مانع رایج برای توسعه صنایع خلاق، بازار ضعیف برای محصولات خلاق است. در حالی که در سال های اول پس از سقوط رژیم کمونیستی، مصرف کنندگان رومانیایی نسبت به تمام محصولات جدید بسیار مشتاق بودند، پس از ده سال به دلیل رکود اقتصادی و همچنین به دلیل جذابیت محصولات خارجی، اشتیاق به محصولات رومانیایی کاهش یافت. . بسیاری از شرکت های خلاق کوچک موفق نشدند و فعالیت خود را تعطیل کردند، بسیاری از افراد خلاق به سمت سایر بخش های فعالیت (به ویژه بازاریابی و تبلیغات) راه یافتند. عمده ترین مشکلات شرکت های خلاق کوچک، پوشش هزینه های هنگفت تولید به دلیل نبود فناوری جدید و پرداخت دستمزد افراد خلاق درگیر در فرآیند تولید بود. شرکت های کوچک به دلیل کمبود اطلاعات در زمینه و آموزش ضعیف نیروی انسانی به ویژه در حوزه فنی، دارای ظرفیت سازماندهی ضعیفی هستند. در کنار مسائل رایجی که مانع از توسعه آنها می شود، هر یک از صنایع خلاق مشکلات خاصی نیز دارند. اگرچه فیلم های رومانیایی جوایز بسیاری را در جشنواره های فیلم اروپایی و بین المللی به دست آوردند، صنعت فیلم رومانی به دلیل برخی موانع مربوط به زیرساخت های تولید و مصرف فیلم چندان توسعه نیافته است. شرکت های فیلم تحت تأثیر هزینه های بسیار بزرگ تولید قرار می گیرند (Becuţ & Chelcea, 2009) و شرکت های پخش عمدتاً فیلم های هالیوودی را همراه با تعداد بسیار کمی از فیلم های رومانیایی تبلیغ می کنند. همچنین در برخی از رشته‌های خاص تولید فیلم مانند بازیگران، لباس‌ها، صحنه‌شناسی، گریم‌ها، صداپیشگان متخصص کمبود وجود دارد و این امر گاهی بر کیفیت فیلم تأثیر می‌گذارد. هم صنعت فیلم و هم صنعت موسیقی در سال گذشته تحت تأثیر دزدی اینترنتی که عادات مصرف را تغییر داده است، بسیار متاثر شده است.

صنعت نشر با کمبودهایی در سیستم توزیع مشخص می شود، با تعداد کمی کتابفروشی کوچک و چندین کتابفروشی زنجیره ای و کاهش مصرف کتاب (CRCC، 2010). اگرچه طبق قانون اجاره بهای کتابفروشی ها 50 درصد از قیمت متر مربع در ساختمان های متعلق به ادارات محلی است و علیرغم اینکه در دوره اخیر تجارت الکترونیک رونق گرفته است، سطح توزیع همچنان ادامه دارد. کم.

موفق ترین صنایع خلاق، صنعت نرم افزار، صنعت انتشارات و صنعت تبلیغات هستند. سایر صنایع مرتبط عبارتند از: صنایع سینما، رسانه، هنرهای نمایشی و موسیقی. تجزیه و تحلیل پویایی هر یک از صنایع خلاق ذکر شده حاکی از رشد مداوم صنعت نرم افزار بین سال های 2006 و 2008 و کمترین کاهش برای این صنعت در سال 2009 است. .

موفقیت صنایع خلاق تا حدی به دلیل حمایت عمومی از فرهنگ است که از طریق ابزارهای مختلف توسط دولت رومانی انجام می شود. در مورد صنعت نشر، ابزارهای حمایتی در سال 1382 با قانون خاصی معرفی شدند. یکی از ابزارها، حمایت مستقیم از طریق تأمین مالی مستقیم از سوی اداره ملی صندوق فرهنگیان است که از ایجاد، انتشار، تولید، توزیع و ترویج فرهنگ مکتوب حمایت مالی می کند. ابزار دیگر حمایت مالی موسسه فرهنگی رومانیایی برای ترجمه، کمک هزینه تحصیلی، جشنواره کتاب و نمایشگاه بوده است. اگرچه سطح صادرات محصولات انتشاراتی در دوره 2006-2009 از 23.3 میلیون افزایش یافت. یورو تا 30.5 میلیون یورو، تراز تجاری هنوز منفی است (CRCC، 2012). رومانی به ویژه به کشورهای همسایه خود (مولداوی و مجارستان) و همچنین به فرانسه، آلمان و یونان کتاب صادر می کند، در حالی که بیشتر کتاب های وارداتی از ایتالیا، مجارستان، بریتانیا، آلمان و چین می آید (CRCC، 2012).

در مورد صنعت سینما، عمده حمایت عمومی ملی از سوی مرکز ملی فیلم صورت می‌گیرد و در دو سال گذشته بودجه تخصیص یافته برای تولید فیلم از حدود 2.3 میلیون افزایش یافته است. € در سال 2012 به 6.7 میلیون. € در سال 2013 (CRCC، 2012). در مقایسه با دوره 1949-1973 که 232 فیلم تولید شد (بالان، 1974)، تولید فیلم های بلند در دوره 1990-2012 321 فیلم بود که به معنای رشد تولید در دوره پسا سوسیالیستی است. با این حال، زیرساخت های سینما به شدت تحت تاثیر دوره رکود اقتصادی قرار گرفت. در حالی که در دوره کمونیستی شبکه ای متشکل از 615 سالن فیلم شهری و 5555 سالن فیلم روستایی وجود داشت، در دوره پسا سوسیالیستی تعداد آنها به طور چشمگیری کاهش یافته است و باعث کاهش تعداد نمایش ها و تماشاگران در سالن های سینما شده است. منحنی های دینامیک مشابه هستند، که ممکن است به عنوان یک پیوند مستقیم با کاهش مصرف فیلم در سینماها (به عنوان یک نتیجه از نقص های مربوط به توزیع فیلم) تفسیر شود، نه به کاهش اشتهای مصرف کنندگان رومانیایی برای فیلم.