ضمانت‌های وام با حمایت دولت هم در کشورهای توسعه‌یافته و هم در کشورهای در حال توسعه گسترده است (بک و همکاران، 2008)، و برای دهه‌ها یکی از مکانیسم‌های اولیه برای تسهیل دسترسی به تامین مالی بدهی بوده است (کو و همکاران، 2011). در سال‌های اخیر، دولت‌ها در سرتاسر جهان طرح‌های وام جدیدی ایجاد کرده‌اند (به عنوان مثال، براون و همکاران، 2021) و صدها میلیارد یورو به طرح‌های موجود برای مقابله با رکود اقتصادی مرتبط با همه‌گیری COVID-19 اضافه کرده‌اند. در بسیاری از کشورها، این طرح ها بیش از نیمی از بودجه نجات ارائه شده را تشکیل می دهند (اندرسون و همکاران، 2020). به عنوان مثال، برنامه حفاظت از چک حقوق (PPP)، که تنها چند ماه پس از آغاز همه گیری جهانی راه اندازی شد، یکی از بزرگترین برنامه های سیاست مالی مبتنی بر شرکت در تاریخ ایالات متحده بوده است (گرانجا و همکاران، 2022b).

بسیاری از طرح‌های ضمانت وام تحت حمایت دولت، شرکت‌های کوچک و متوسط ​​(SMEs) را هدف قرار داده‌اند. منطق سیاست این است که، علیرغم اینکه تامین مالی بدهی رایج‌ترین منبع تامین مالی خارجی برای شرکت‌های کوچک و متوسط ​​است (براون و لی، 2019؛ SAFE، 2019)، دسترسی به این منبع وجوه برای این مشاغل دشوارتر و گران‌تر از شرکت‌های بزرگتر است. بک و همکاران، 2008؛ EIF، 2015). در اکثر اقتصادها، اکثریت قریب به اتفاق شرکت ها SME هستند (Ayagari et al., 2007; Infelise, 2014) اما محدودیت های مالی می تواند مانع نوآوری و رشد آنها شود (Hyytinen and Toivanen, 2005; Lee et al., 2015). بنابراین جای تعجب نیست که شکاف های وام دهی برای شرکت های کوچک و متوسط ​​یک نگرانی عمده برای سیاست گذاران در سراسر جهان است (OECD، 2020). هدف ضمانت‌های حمایتی دولت جبران کمبود وثیقه و اعتبار شرکت‌های کوچک و متوسط ​​است، در نتیجه ریسک بانک‌ها را کاهش می‌دهد و تمایل آنها به وام دادن را افزایش می‌دهد (وگل و آدامز، 1997).

هدف این مقاله ارائه شواهد جامع و قوی در مورد اثربخشی این طرح ها با تجزیه و تحلیل پانل بزرگ و طولانی وام های تضمین شده در فرانسه است. ماهیت داده‌های ما به ما اجازه می‌دهد تا اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت ضمانت‌های اعتباری را بر روی نمونه بزرگی از شرکت‌های کوچک و متوسط ​​تخمین بزنیم، و چندین معیار عملکرد و عوامل تعدیل‌کننده، و همچنین منشاء رشد (ارگانیک در مقابل خارجی) را بررسی کنیم. ). نتایج ما نسبت به یک سری روش‌های شناسایی جایگزین قوی است که از اعتبار تفسیر علی ما پشتیبانی می‌کند.

تمرکز ما بر وام های SME است که توسط اتحادیه اروپا (EU) از طریق صندوق سرمایه گذاری اروپا (EIF) تضمین شده است. در این وام ها 50 تا 75 درصد از ضررهای احتمالی اصلی توسط EIF تضمین می شود. وام ها با واسطه های مالی منتخب اجرا می شود. در مطالعه خود ما بر “برنامه چند ساله برای شرکت و کارآفرینی” (MAP)، که در سال 2002 راه اندازی شد، و بر جانشین آن، “برنامه چارچوب رقابت و نوآوری” (CIP)، که در سال 2007 راه اندازی شد، تمرکز می کنیم. این برنامه ها تقریباً 25 میلیارد یورو از وام هایی حمایت کرده اند که صدها هزار شرکت کوچک و متوسط ​​در سراسر اروپا از آن بهره مند شده اند.

برای انجام این مطالعه، ما به اطلاعاتی در مورد جمعیت شرکت‌های کوچک و متوسط ​​فرانسوی که وام‌های تضمین شده توسط EIF تحت برنامه‌های MAP و CIP در دوره 2002-2016 دریافت کرده بودند، دسترسی پیدا کردیم. ما از دو پایگاه داده Bureau Van Dick (Orbis و Diane) برای بازیابی اطلاعات حسابداری در مورد 57208 ذینفع وام تضمین شده استفاده کردیم. ما میانگین اثر درمان را بر روی (ATT) دریافت این وام های تضمین شده در دوره 10 ساله پس از سالی که در آن وام توسط شرکت های کوچک و متوسط ​​ذینفع دریافت شد، برآورد کردیم. ما تأثیر وام های تضمین شده را بر فروش، اشتغال و رشد دارایی ذینفعان بررسی کردیم و اثرات آنها را بر بهره وری و بقای شرکت ارزیابی کردیم. همانطور که در زیر بحث شد، ما نتایج مشابهی را هنگام استفاده از روش‌های شناسایی مختلف به دست آوردیم.

تعدادی از مطالعات موجود تاثیر وام های تضمین شده را بررسی کرده اند. ما از چند جهت به این ادبیات کمک می کنیم. اولاً، مطالعات موجود توجه کمی به زمان‌بندی و پایداری اثر وام‌های تضمینی کرده‌اند . این یک شکاف بالقوه مهم در ادبیات است زیرا سرمایه گذاری های انجام شده توسط ذینفعان ممکن است سال ها طول بکشد تا هر گونه سود قابل مشاهده را به همراه داشته باشد. یک افق زمانی طولانی همچنین به ما امکان می دهد تا تعیین کنیم که آیا اثرات وام های تضمین شده موقتی هستند یا اینکه آیا در طول زمان باقی می مانند. وام های تضمین شده EIF از اواخر دهه 1990 به شرکت های کوچک و متوسط ​​اعطا شده است (اگرچه داده های ما تنها در سال 2002 شروع شده است)، که به ما امکان می دهد تأثیر آنها را در دراز مدت مشاهده کنیم. ما مشخص می‌کنیم که چقدر طول می‌کشد تا وام‌ها اثر کامل خود را بر عملکرد SME ایجاد کنند و اینکه آیا چنین تأثیراتی در بلندمدت باقی می‌مانند یا خیر.

دوم، بیشتر مطالعات قبلی مجموعه نسبتاً محدودی از شاخص ها را هنگام ارزیابی تأثیر وام های تضمین شده بر عملکرد شرکت در نظر می گیرند. این موضوع، که به طور کلی بر مطالعات رشد تأثیر می گذارد (شپرد و ویکلوند، 2009)، به ویژه در نگاه به وام های تضمین شده مشکل ساز است، که ممکن است بسته به بعد در نظر گرفته شده، اثرات متضادی ایجاد کند (Uesugi et al., 2010). وام های تضمین شده ممکن است از برخی جهات (به عنوان مثال، رشد دارایی) بر گیرندگان تأثیر مثبت بگذارد، در حالی که در برخی موارد مضر باشد (مثلاً بهره وری یا بقا). بنابراین، ما چندین معیار عملکرد را در تجزیه و تحلیل خود لحاظ می‌کنیم که نمای جامع‌تری از اثرات وام‌های تضمین‌شده نسبت به آنچه که معمولاً در سایر آثار تجربی یافت می‌شود، ارائه می‌دهد.

سوم، عنصر دیگری که در ادبیات به آن توجه کافی نشده است، نحوه رشد ذینفع است. بیشتر مطالعات به طور ضمنی فرض می‌کنند که رشد مشاهده‌شده ارگانیک است، اما ممکن است لزوماً اینطور نباشد: برای مثال، ذینفعان می‌توانند از وام‌های خود برای خرید شرکت‌های دیگر استفاده کنند و در نتیجه رشد خارجی داشته باشند. از آنجا که واحد تجزیه و تحلیل، شرکت منفرد است، ترکیب دو شرکت در یک واحد به عنوان رشد اشتغال ثبت می شود، حتی اگر هیچ شغل جدیدی ایجاد نشود (دیویدسون و ویکلوند، 2000). بنابراین، میزان ارگانیک یا خارجی بودن رشد مشاهده شده برای سیاستگذارانی که ایجاد شغل (و در نتیجه رشد ارگانیک) برای آنها یک هدف کلیدی است، نگرانی مهمی است.

چهارم، تأثیر وام های تضمین شده احتمالاً به ویژگی های گیرنده بستگی دارد (Briozzo و Cardone-Riportella، 2016؛ براون و ارل، 2017). به طور خاص، وام های تضمین شده باید زمانی موثرتر باشند که ذینفعان از نظر مالی محدودتر باشند. ما نمونه خود را بر اساس سن و اندازه به نمونه های فرعی تقسیم کردیم، زیرا شرکت های کوچک و متوسط ​​کوچکتر و کوچکتر از نظر مالی بیشتر از کوچکترها و بزرگترها محدود می شوند. روشن کردن این موضوع، بینش‌های مفیدی را در مورد دسته‌بندی شرکت‌های کوچک و متوسط ​​که بیشترین بهره را از برنامه‌های وام تضمین شده در آینده خواهند برد، ارائه می‌کند.

تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که پس از دریافت وام تضمین شده، ذینفعان از نظر فروش، کارکنان و کل دارایی ها بیشتر از شرکت های مشابه رشد می کنند، هرچند با الگوهای زمانی متفاوت. این اثرات 10 سال پس از دریافت وام قابل توجه و قابل توجه باقی می ماند. همانطور که در بخش 4 مورد بحث قرار گرفت، ما تخمین می زنیم که – در یک افق سه ساله – برای ایجاد یک شغل 168000 یورو وام تضمین شده لازم است (که همان مقدار برآورد شده توسط Granja و همکاران، (2022b) است. برای PPP). این مربوط به هزینه مالیات دهندگان تقریباً 6800 یورو برای هر شغل ایجاد شده است (متوسط ​​حقوق در فرانسه بین 27212 یورو و 37049 یورو در دوره 2002-2016 بوده است).

نتایج ما در مورد مشخصات و روش‌های شناسایی مختلف قوی هستند. در تجزیه و تحلیل اصلی خود، ما از ترکیبی از تطبیق دقیق درشت (CEM) و تطبیق امتیاز تمایل (PSM) برای شناسایی یک خلاف واقع معنادار استفاده می‌کنیم. نتایج در چندین تغییر در الگوریتم تطبیق تأیید می‌شوند (به عنوان مثال، فقط استفاده از PSM یا فقط CEM، تغییر تعداد همسایگان، یا استفاده از نمونه‌گیری مجدد). علاوه بر این، ما مدل های اصلی خود را با استفاده از رویکرد تفاوت در تفاوت ها (DID) اجرا می کنیم. ما یک مدل استاندارد اثرات ثابت دو طرفه (TWFE) و مدل‌های مطالعه رویداد پویا را برآورد می‌کنیم (فریالدنهوون و همکاران، 2019؛ سان و آبراهام، 2021). ما همچنین از تنوع برونزا در تراکم ضمانت‌های اعتباری در مناطق و زمان برای تخمین رگرسیون‌های پانل متغیر ابزاری استفاده می‌کنیم که در آن درون‌زایی بالقوه و علیت معکوس را کنترل می‌کنیم. همه این مدل‌ها تأیید می‌کنند که وام‌های تضمینی رشد ذینفعان را تسریع می‌کنند. در نهایت، مدل‌های مقطعی را تخمین می‌زنیم که در آن نمونه خود را به شرکت‌هایی محدود می‌کنیم که یک رویداد اعتباری را تجربه کرده‌اند (تعریف شده به عنوان افزایش بیش از ۵٪ در نسبت بدهی‌ها به کل دارایی‌ها) و ذینفعان وام تضمین‌شده را با غیرذینفعان مقایسه می‌کنیم. این تحلیل نشان می‌دهد که از بین شرکت‌هایی که یک رویداد اعتباری را تجربه می‌کنند، ذینفعان وام تضمین‌شده از نظر فروش و اشتغال سریع‌تر رشد می‌کنند، اما نه از نظر دارایی، احتمالاً به این دلیل که وام‌های بدون تضمین بیشتر برای کسب استفاده می‌شوند. دارایی هایی که می توان از آنها به عنوان وثیقه استفاده کرد. باز هم، نتایج برای استفاده از رویکرد متغیر ابزاری قوی هستند.

ما نتایج اصلی خود را با بررسی بهره وری کل عوامل (TFP) تکمیل می کنیم. ما هیچ مدرکی پیدا نکردیم که نشان دهد رشد پس از وام تضمین شده به قیمت کاهش رشد TFP است. نتایج ما در مورد عوامل تعدیل‌کننده اثربخشی وام‌های تضمین‌شده نشان‌دهنده تأثیر بیشتر بر SME‌هایی است که احتمال بیشتری دارد از نظر مالی محدود شوند (یعنی کوچک‌تر یا جوان‌تر). علاوه بر این، اگرچه خریدها رشد را برای شرکت‌های نمونه ما تسریع کردند، اما بیشتر اثر درمانی که مشاهده کردیم ناشی از رشد ارگانیک بود. تجزیه و تحلیل بقا نشان می دهد که وام های تضمین شده نیز تأثیر مثبتی بر بقای شرکت دارند. این واقعیت که احتمال انحلال شرکت‌های تحت درمان در طول دوره مشاهده کمتر از شرکت‌های گروه کنترل است، به این معنی است که نتایج ما به دلیل سوگیری بقای سوگیری به سمت بالا نیست.

مقاله بصورت زیر مرتب شده است. در بخش 2، برنامه های وام تضمین شده، منطق آنها و ادبیات مربوط به اثرات آنها را شرح می دهیم. در بخش 3، نمونه خود و روش مورد استفاده برای برآورد اثر وام ها بر عملکرد ذینفعان را شرح می دهیم. نتایج ما با استفاده از CEM و PSM در بخش 4 ارائه شده است. بخش 5 بررسی های استحکام را با استفاده از روش های مختلف شناسایی تعیین می کند. بخش 6 شواهد اضافی را در مورد نحوه رشد، اثرات تعدیل کننده سن و اندازه، و اثرات وام های تضمین شده بر بقا و بهره وری گزارش می کند. در نهایت، بخش 7 نتیجه گیری می کند.