تحقیقات در مورد کلاس خلاق در دو دهه گذشته به سرعت تکامل یافته است.

فلوریدا نقش کلیدی در این تحقیق داشته است، زیرا او اولین محققی بود که «خلاقان» (تمایز دادن خلاقان اصلی، حرفه‌ای و غیرمتعارف) و عوامل تعیین‌کننده آنها (3Ts: استعداد، فناوری و تحمل) را تعریف کرد (فلوریدا، 2002). فلوریدا، 2005، فلوریدا، 2008). او همچنین در مطالعات خود تمرکز فضایی آنها را در مناطق شهری که برگرفته از اقلیم فرهنگی محلی و امکانات رفاهی و توسعه فناوری بود، مشاهده کرد. فلوریدا همچنین جذابیت تساهل و گشودگی نسبت به اقلیت ها را از نظر ترجیحات جنسی و منشأ جغرافیایی به عنوان عوامل جذب کننده در این سرزمین ها مورد بررسی قرار داد. او بررسی کرد که چگونه همه این نگرش ها به مناطق شهری مزیت های متمایز در ایجاد نوآوری می دهد، که به نوبه خود باعث جذب سایر خلاقان (افراد و شرکت ها) و صنایع با فناوری پیشرفته و محرک رشد اقتصادی می شود (همانجا).

بسیاری از جنبه های این فرضیه ها اخیرا مورد بررسی مجدد قرار گرفته اند. برای مثال، مونتالتو و همکاران. (2019) مولفه های طبقه خلاق را تجزیه و تحلیل کردند، در حالی که ملاندر و فلوریدا (2021) بررسی رابطه بین خلاقیت، سرمایه انسانی و صنایع با فناوری پیشرفته را ترجیح دادند. Sleuwaegen و Ramboer (2020) نقش سرمایه خلاق را در ایجاد رشد اقتصادی مطالعه کردند. لی (2020) سهم خلاقیت در توسعه شهری را بررسی کرد، در حالی که سریزولا (2018) عواملی را توضیح داد که بومی سازی طبقه خلاق را توضیح می دهد. با این حال، این مطالعات دارای اشکالاتی هستند: اشاره به مناطق صرفاً شهری و توجه محدود به مناطق دیگر، دست کم گرفتن سایر عوامل تعیین کننده طبقه خلاق علاوه بر 3Ts، و عدم ارائه تعریفی از تساهل بر اساس ایده پذیرش، و حتی بیشتر، در مورد مربوط به ادغام.

برعکس، هدف این مقاله پرداختن به همه این حوزه‌ها است.

اولاً به یک قلمرو جدید، حومه شهری اشاره دارد. حومه شهری یک حومه نیست، بلکه یک فضای مرتبط و یکپارچه است که بین مناطق شهری و روستایی گسترش می یابد. امروزه حدود یک سوم قلمرو اروپا را اشغال کرده است (EUROSTAT، 2018) و ویژگی های آن به ترکیبی از تحولات فضایی، اقتصادی و اجتماعی بستگی دارد. خلاقان می توانند این قلمرو را شکل دهند و نقش مهمی در احیای شهری مبتنی بر خلاقیت و در ترویج خلاقیت، گشودگی و بردباری داشته باشند (کمپبل و همکاران، 2017). امروزه حضور آنها به دلیل نزدیکی به شهر و در نتیجه فرصت بهره مندی از آب و هوای شهری تشویق شده است (Cattivelli, 2021b).

ثانیاً، این مقاله سایر عوامل تعیین‌کننده محلی‌سازی، مانند فرصت‌های شغلی، خدمات و دسترسی به امکانات را در نظر می‌گیرد. این شاخص ها به عنوان جایگزین یا فرمول بندی مجدد 3Ts در مدل پیشنهاد و اعمال می شوند.

ثالثاً، به جای در نظر گرفتن معیارهای تساهل فلوریدا، مانند شاخص های همجنس گرا یا ذوب، شاخص های جدیدی مانند اتحادیه های مدنی و شرکت های فعال تحت رهبری خارجی را اتخاذ می کند. زیرا این شاخص‌ها نشان‌دهنده بهتر یک ایده جدید از تساهل، نزدیک‌تر به ایده یکپارچگی هستند و از پایه مفهومی محکم‌تری نسبت به شاخص‌های قبلی برخوردارند.

بر اساس این مفروضات، این مطالعه به بررسی حضور طبقه خلاق در مناطق حاشیه‌شهری می‌پردازد. همچنین اهمیت 3Ts (مانند مورد مناطق شهری) و اهمیت فزاینده سایر عوامل تعیین کننده (مانند بافت اجتماعی-اقتصادی، اتحادیه های مدنی، امکانات فرهنگی) را در جذب این طبقه به این مناطق ارزیابی می کند. به عبارت دیگر، سعی در پاسخ به این سؤالات دارد:

• 1.

  آیا طبقه خلاق در مناطق حاشیه شهری در نظر گرفته شده حضور دارد؟

• 2.

  3T ها و سایر عوامل تعیین کننده دیگر چه نقشی در جذب طبقه خلاق دارند؟

• 3.

  به ویژه، تحمل تعریف شده توسط شاخص های جدید چگونه بر حضور طبقه خلاق تأثیر می گذارد؟

تجزیه و تحلیل تجربی بر مناطق حومه شهری در مناطق شمالی ایتالیا متمرکز است. این مناطق به این دلیل انتخاب شدند که خلاق ترین مناطق در ایتالیا هستند. طبقه خلاق بیش از نیمی از ارزش افزوده اقتصادی و شغل خلاق بخش را در سطح ملی نشان می دهد (Symbola، 2019).

اگرچه این دسته از متخصصان به ویژه گسترده است، دانش در مورد محلی سازی و عوامل تعیین کننده آن نسبتاً محدود است. دلیل دیگر این است که این مناطق دور شهرنشین ترین مناطق هستند. به صورت محلی، مناطق حومه شهری در دهه های اخیر به سرعت رشد کرده اند و نشان دهنده مناطق خودمختار هستند که به طور پیچیده به مناطق شهری مجاور متصل هستند، اما همچنین دارای عناصر معمولی روستایی هستند (ISTAT، 2018).

از نظر روش‌شناسی، تحلیل از تعریف کلاس خلاق بر اساس وابستگی صنعت و تفسیر آن در کدهای ATECO استفاده می‌کند. عوامل تعیین‌کننده طبقه خلاق و بومی‌سازی آن را با استفاده از تحلیل مؤلفه‌های اصلی و مدل‌های رگرسیون فضایی برای شهرداری‌های حومه شهری شناسایی‌شده از طریق اجرای روش طبقه‌بندی سرزمینی که توسط OECD (2012) مشخص شده است، آزمایش می‌کند.

ساختار مقاله به شرح زیر است. بخش دوم پس‌زمینه نظری ترکیب کلاس خلاق و تعیین‌کننده‌های محلی‌سازی را توصیف می‌کند، در حالی که بخش سوم داده‌های اتخاذ شده و مدل کمی را توضیح می‌دهد. بخش چهارم نتایج تحلیل تجربی را ارائه می کند. بخش های آخر نتایج را مورد بحث قرار می دهد و شامل پیشنهاداتی برای تحقیقات آتی است.