در اینجا تحلیلی از شهر از طریق فرآیندهای تبلور آن پیشنهاد شده است. از آنجا که تبلور شامل انتقال فاز است، ابتدا مروری بر دومی و همچنین مفهوم فاز در رابطه با نظم آن ارائه می‌شود. سپس این سوال مطرح می شود: آیا می توان پیشنهاد داد که شهرها دارای فاز باشند؟ مطالعه شهرها به عنوان «موجودات مرحله‌ای» یا پدیده‌های مرحله‌ای چه معنایی دارد؟ کدام ویژگی فازهای کریستالی می تواند برای شهرها مرتبط باشد؟ این مقاله تبلور را به عنوان لنزی برای درک نظم فضایی، زمانی، فردیت و ادراک در دوره، و در زمینه، فرآیند شهری و زندگی شهری بررسی می‌کند .
سه روش شاید غیرمعمول برای نگریستن به فرآیند شهری شامل حضور در این زمینه است: (1) لایه رویشی شهر، که لایه‌ای از وجود را در بر می‌گیرد که در عملکرد پوشش گیاهی و حالت‌های مرتبط با آن وجود دارد (الزاماً فقط مربوط به گیاهان نیست). (2) لحظات آنیمیستی آن ، که شامل رویدادهایی با ویژگی کیفی است که بیانگر تازگی و تازگی است (الزاماً به باورهای مذهبی یا معنوی مربوط نمی شود). (3) فرآیندهای تبلور آن ، که در آن یک جنبه
در واقع، در تحلیل حرکت کوچک فردی، بلور رویداد کل را کشف کنیم.
دبلیو بنجامین، پروژه آرکیدز (1927-1940)
حالات کریستالی در وجود دنیوی ما آشنا هستند. در واقع، عناصر متبلور بخشی از ساختار بدن ما هستند: دستگاه اسکلتی، دندان‌ها و عدسی چشم همگی نمایانگر بخش‌های کریستالی بدن ما هستند. اگر به این اجزای بدن توجه کنیم، ممکن است پذیرای یک رابطه خاص باشیم که با آنها برقرار می کنیم: ما به آن تکیه می کنیم.
همانطور که در بالا اشاره شد، کریستالیزاسیون فرآیندی است که شامل رشد است . رشد کریستالی، با این حال، اساساً با رشد ارگانیک متفاوت است، که به منظور شفافیت، ممکن است آن را رشد “روشی” بنامیم (Brighenti, 2018). از نظر مادی، همه تفاوت بین کربن و سیلیکون است، موجودات زنده بر پایه کربن هستند که به آنها امکان می دهد شیمی اساساً متفاوت از سیلیکات ها باشند. با این حال، بیش از آن، رویشی و تبلور را می توان به این صورت درک کرد
ابتدا قایق قایق به آرامی از ساحل جرسی در سپیده دم حرکت می کرد – لحظه ای که به اولین نماد من از نیویورک تبلور یافت.
اف اس فیتزجرالد، شهر گمشده من (1932)
آیا شهرها متبلور می شوند؟ و اگر چنین است، وقتی آنها این کار را انجام می دهند چه اتفاقی می افتد؟ مزیت مطالعه فرآیند شهری از طریق عدسی انتقال فاز و تبلور چیست؟
از بحث قبلی، تعدادی از نکاتی که به نظر می‌رسد شایسته توجه هستند پدیدار شده‌اند: اول، تبلور مانند فرآیندی است که در آن
در مقیاس منطقه ای، خود شهرها را می توان در شبکه های کریستالی در حال گسترش مشاهده کرد. نظریه والتر کریستالر در سال 1933 در مورد سیستم های شهری مفهوم جغرافیایی “مکان های مرکزی” را به عنوان تشکیل دهنده شبکه های منطقه ای روستاها و شهرها ایجاد کرد. در نظریه‌ای که شاید از نظر واقعی برای آلمان جنوبی مناسب‌تر بود، سکونتگاه‌های انسانی برای او ظاهر شد که در پیوند شبکه‌های روابطی که سیستم‌های منطقه‌ای کریستالی شش ضلعی را تعریف می‌کردند (کریستالر، 2000).
در ابتدای این مقاله، خطرات نهفته در استفاده از استعاره های فیزیکی برای توصیف زندگی اجتماعی در نظر گرفته شده است. با وجود این، بحث بالا نشان می دهد که کریستال ممکن است بیش از استعاره ای برای اندیشیدن به اجتماعی بودن و مادی بودن فرآیند شهری باشد. در نهایت، در مطالعه زندگی اجتماعی، جدا کردن نمودار انتزاعی از موادی که نمودار را انجام می دهند، کاملاً ممکن نیست: زیرا زندگی اجتماعی نه طرحواره انتزاعی، بلکه در
