در سبک مشخص معماری پارامتریک, هندسه نقش مهمی را بازی می کند. و با این سبک نسبتاً جوان, رشته های از اسطوره ها و مفاهیم غلط بهم پیوسته اند. در اینجا از هندسه های که از فرم های طبیعی و الگوها تقلید می کنند سواستفاده شده است. و به عنوان فرم معمارانه در یک روش غیر منطقی مفصل دار شدند. هندسه ها توسط شبکه های شش ضلعی منظم, الگوهای ورنویی – تقسیم فضا به تعدادی مناطق – دو فرم منحنی غیر ضروری, و اشکال غیرمنطقی سه گوش و برخی از هندسه های نمادین مشخص می شوند. و در طراحی های معمارانه ای که امروزه دیده می شود, مشخص می شود.
چنین اعمالی در تعریف معماری به یک گستره ی بزرگ, تغییر دامنه ی هندسه ی معماری از شبکه ی دکارتی قائم به فرم های غیر اقلیدسی و حرکت به دامنه ی فضای الگوریتمی, جایی که قانون های جدید توسط الگوریتم ها تعریف می شود, ادامه می یابد. انتقاد به این اشکال بیش از حد حاکم و به اصطلاح پارامتریک فاقد ذکاوت, منطق است. این انتقاد در واقع می تواند کمک کند به غلبه ی دیدگاه های ضعیف و ممکن است این سبک را به عنوان یکی از هوشمندترین سبک ها بسازد. پارامتریسیزم توسط طراحان امروزی در نظر گرفته شده و به شکل محسوسی استفاده می شود. به منظور یک طراحی موفق همه چیز باید منطقی باشد.
