نقدینگی سرگردان و بیم از ورود آن به بازارهای سوداگرایانه اين روزها ذهن بسیاری از سیاستگذاران و فعالان اقتصادی را مشوش کرده است. 

برخی می گویند که این نقدینگی مشکل عمده اقتصاد ایران و به خصوص در زمانی است که قیمت نفت بالا بوده یا درآمدهای کشور سرشار شده است و برخی دیگر هم می گویند که باید بیم عدم مدیریت درست این نقدینگی ها را داشته باشیم و به نوعی از هم اکنون که قدرت تاثیرگذاری نقدینگی سرگردان کم است و همه چیز در یک بیم و انتظار قرار دارد، چاره اندیشی کنیم.

اما اکنون، پرسش اغلب مردم این است که نقدینگی سرگردان موجود در اقتصاد ایران در نیمه دوم سال چه سرنوشتی پیدا می کند، برخی بیم از ورودش به بازار ملک را دارند و برخی دیگر، نگرانند که سر و کله اش در طلا و سکه پیدا شود.

در این میان کارشناسان بارها و بارها به این نکته اشاره کرده اند که اقتصاد ايران در شش ماهه دوم امسال وضعيت خاصي دارد؛ وضعيتي در حالت بيم و انتظار براي تعيين تکليف برجام؛ اما خود این بلاتکليفي هم، دو حالت متفاوت را دراقتصاد ايران و سمت و سو گرفتن نقدينگي سرگردان متصور کرده است.

فعالان اقتصادی می گویند که اگر برجام تصویب نشود، نقدینگی همچنان سپرده بانکی باقی خواهد ماند و برخی دیگر می گویند که اگر تصویب شود، بازار مسکن اولین جایی است که نشیمن گاه این نقدینگی سرگردان خواهد بود.

البته برخی دیگر هم با اشاره به نامه ای که 4 وزیر طی روزهای گذشته به رئیس جمهور ارسال کرده اند، بر این باورند که ظواهر نشان می دهد که برنامه عملیاتی در دولت برای رفع رکود و رونق تولید وجود ندارد، بنابراین پیش بینی نمی شود که این سرمایه های سرگردان به نوعی با مدیریت، به بخش تولید کشور روانه شوند.

در این میان، گمانه زنی های دیگری هم البته وجود دارد که این نقدینگی به سمت بازار ارز برود یا همان در بانک‌ها با نرخ سودهای اغواکننده باقی بماند، چراکه اگر قرار باشد که پول مردم از طریق بانکها، به بخش تولید هم روانه نشود، آنگاه پول ها روانه بازارهای سوداگری خواهد شد که این سیگنالی نگران کننده است. بورس هم چون شفاف نيست؛ بنابراين يا ماندگاري در بانک‌ها يا حرکت به سوي بازار ارز مقصد جديد نقدينگي سرگردان خواهد بود.