این مقاله با تحلیل فرآیند تولید فضای شهری به بررسی رابطه تاریخی بین دولت، کار و سرمایه می پردازد. شهرها در جنوب جهانی حوزه رقابت دائمی هستند که در نتیجه تضاد بین بازیگران فضایی پدیدار می شوند. این بازیگران فضا را برای درگیر شدن با فرآیندهای شهری رشد، توسعه یا کار و اشتغال به کار می گیرند. این امر به دو نکته مهم در بحث مربوط به جغرافیدانان اقتصادی کلاسیک و جغرافیدانان کارگری کمک می کند: اول اینکه نیروی کار نقش منفعلانه ای در تولید فضا ایفا نمی کند، بلکه به طور فعال از طریق فعالیت های خود که به صورت فضایی تعبیه شده است، فضا را تولید می کند و دوم، تجزیه و تحلیل روش‌هایی که نیروی کار با تولید فضا درگیر می‌شود، مطالعه تجربیات زندگی روزمره آنها و شیوه‌هایی که در آن با فضای بازنمایی مواجه می‌شود، مهم است. روش‌های مفهوم‌سازی/نظریه‌پردازی عاملیت کار با مقیاس، تعبیه فضایی و تاریخی متفاوت است، از این رو درک تفاوت‌های ظریف شیوه‌های کار در شهرهای جنوب جهانی برای جغرافی‌دانان ضروری است.