قوانین اوراق بهادار ایالات متحده، شرکتی را که در تلاش برای افزایش سرمایه از طریق انتشار اوراق بهادار است، ملزم می کند که یا آن اوراق را تحت قانون اوراق بهادار سال 1933 (“قانون اوراق بهادار”) ثبت کند، یا معافیتی از ثبت پیدا کند که به آن تکیه کند. هدف از ثبت نام، افشای کامل و منصفانه اطلاعات با اهمیت به سرمایه گذاران است تا بتوانند تصمیمات آگاهانه سرمایه گذاری و رای خود را اتخاذ کنند. تعدادی از معافیت‌ها برای شرکت‌های خصوصی و دولتی وجود دارد که می‌خواهند از طریق معاملات خصوصی (که «ثبت‌نشده» نیز نامیده می‌شود) سرمایه خود را افزایش دهند. در دهه گذشته، چارچوب نظارتی بازار عرضه های خصوصی دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است. با شروع قانون Jumpstart Our Business Startups (“قانون مشاغل”)، چندین مقررات با هدف بهبود افزایش سرمایه برای شرکت های خصوصی کوچک و در عین حال اطمینان از قوی ماندن حمایت از سرمایه گذاران معرفی یا اصلاح شده است. روش‌های جدیدی برای افزایش سرمایه مانند تامین مالی جمعی در چارچوب نظارتی معرفی شده‌اند، در حالی که محدودیت‌های ارائه شده برای معافیت‌های سنتی‌تر مانند مقررات D و مقررات A کاهش یافته است. در حال حاضر، مقررات اوراق بهادار حاکم بر بازار عرضه‌های خصوصی، طیف گسترده‌ای از گزینه‌های افزایش سرمایه را در اختیار شرکت‌های خصوصی قرار می‌دهد که به این شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا افزایش سرمایه خود را با شرایط خاص خود تنظیم کنند و امیدواریم مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌ها را برای جذب سرمایه انتخاب کنند. علاوه بر این، سرمایه‌گذاران خرد فرصت‌های بیشتری را برای سرمایه‌گذاری در عرضه‌های خصوصی، مشروط به محدودیت‌های خاص، دریافت کرده‌اند، در حالی که اطلاعات در مورد انواع خاصی از پیشنهادات خصوصی به راحتی در دسترس است. این امر دسترسی سرمایه گذاران به اوراق بهادار شرکت های خصوصی و در مراحل اولیه چرخه حیات آنها را بهبود بخشیده است.

هدف این مقاله این است که پژوهشگران را با یک بررسی جامع از تمام تغییرات عمده نظارتی که در فضای عرضه خصوصی در 15 سال گذشته رخ داده است، ارائه دهد. ¹ هدف از این امر دوگانه است. اول، انتظار این است که چنین بررسی به محققان کمک کند تا تغییرات مهم نظارتی و چگونگی تأثیر آنها بر بازار عرضه های خصوصی را شناسایی و بهتر درک کنند. همچنین، از آنجایی که محققان دائماً به دنبال شوک‌های برون‌زا هستند که می‌توانند برای شناسایی روابط علّی مورد استفاده قرار گیرند، شاید بتوانند از برخی تغییرات نظارتی که در اینجا به عنوان شوک‌های برون‌زا توضیح داده شده است، در تحلیل‌های تجربی خود استفاده کنند. دوم، من امیدوارم که این بررسی محققان را تشویق کند تا برخی از این تغییرات نظارتی را با دقت بیشتری مطالعه کنند و موضوعات جالب در زمینه پیشنهادات خصوصی را بررسی کنند. این می تواند بازخورد مثبتی برای تنظیم کننده ها نیز ایجاد کند، زیرا می تواند شواهد تجربی در مورد اثرات این تغییرات نظارتی بر بازار خصوصی ارائه دهد. این امر به ویژه با توجه به قوانینی که اخیراً به تصویب رسیده است مفید خواهد بود. به‌طور سنتی، بازار عرضه‌های خصوصی به دلیل محدود بودن اطلاعات موجود، مورد توجه دانشگاهیان (به استثنای برخی استثناهای قابل توجه مانند معاملات سرمایه‌گذاری خطرپذیر) بوده است. با این حال، به دلیل بهبود در دسترسی به داده‌ها (بعضی از پیشنهادات خصوصی امروزه شامل فایل‌های قابل خواندن با ماشین هستند) و تکنیک‌های جمع‌آوری، مطالعات اخیر سعی کرده‌اند از اطلاعات ارائه‌های خصوصی از منابع مختلف برای روشن کردن بیشتر برخی موضوعات مهم مربوط به شرکت‌های خصوصی استفاده کنند. امید این است که این بررسی علاقه بیشتری به پیشنهادات خصوصی و شرکت های خصوصی به طور کلی برانگیزد.