به دلیل پیچیدگی دگرگونی‌های مشهود در شهرهای معاصر، صحت رویای نهایی داشتن شهرهایی که از نظر اقتصادی سالم، زیبایی‌شناختی خوشایند و از نظر اجتماعی فراگیر هستند، یک سراب است (Fabula et el, 2017؛ Salama & Thierstein, 2012؛ Talen). ، 2008، 2011؛ ​​UN -Habitat، 2008). پارادایم‌های تحقیقاتی جدید برای بازگشت به شهرهای انسانی سنتی با برنامه‌ریزی خوب، عملکرد خوب و از نظر اقتصادی بادوام استدلال کرده‌اند. پایه های نظری توسط کوین لینچ، گوردون کولان، کریستوفر الکساندر، جین جاکوبز، اسکار نیومن و بسیاری دیگر در دهه های 1960، 1970 و 1980 پایه گذاری شد (فری و ینسکه، 2007؛ کریر و تادانی، 2009).

سکونتگاه‌های انسانی سنتی که به خوبی کار می‌کردند، پتانسیلی را برای مردم به اشتراک گذاشتن فضاهای شهری، شرکت در رویدادهای عمومی و خصوصی، و اعمال وظایف و حقوق ارائه می‌داد (فری و ینسکه، 2007؛ UN-Habitat، 2008). در تعقیب سازماندهی فضایی بهتر برای بازدهی بالاتر، سکونتگاه‌های انسانی درجات مختلفی از تمایز را ایجاد کرده‌اند – از تکه تکه شدن، خصوصی‌سازی، قطبی‌سازی تا جداسازی (آرکینسون، 2014؛ کاسرس، 2015؛ رومرو و همکاران، 2009؛ سالیناس و پرز، 2011؛ ​​Talen، 2008، 2011؛ ​​UN -Habitat، 2008). کالبد شکافی پیچیدگی‌های شهرها – زمینه‌سازی شکل‌های در حال تغییر رادیکال تفاوت‌های فضایی و اجتماعی شهری – به عنوان پارادایم جدید برای پر کردن شکاف تلقی شده است. به طور خاص، با بررسی اشکال، ساختار، روابط کاربری زمین، الگوهای تحول و شرایط اجتماعی-اقتصادی مناطق شهری موجود (بارتون 2000؛ فری و ینسکه، 2007؛ کریر و تادانی، 2009؛ تالن، 2011). این امر برای درک اینکه چگونه فرآیندهای فعلی تغییر در فضای شهری به محیط‌ها و مکان‌های شهری پایدار کمک می‌کند، ضروری است (راندولف و فریستون، 2012)، چگونه تنوع کاربران را ارتقا می‌دهند (کیم و لارسن، 2016، صفحات 1-20; لیوینگستون و همکاران، 2013) و تکیه گاه افراد برای به دست آوردن حس تعلق قوی به فضا و مشارکت در دگرگونی و بازسازی آن را فراهم می کنند.

در زمینه آمریکای لاتین، ادبیات فراوانی در مورد دگرگونی‌های شهری بزرگ‌ترین شهرها مانند سانتیاگو دی شیلی، بوئنوس آیرس، سائوپائولو، مکزیکوسیتی، لیما و بوگوتا وجود دارد که هم الگوهای ریخت‌شناسی و هم پیکربندی داخلی را بررسی می‌کند (باردوف، 2003، 2008؛ کاسرس، 2015؛ دی متئو، 2002؛ اینوستروزا، 2017؛ مارچانت و همکاران، 2016؛ رومرو و همکاران، 2009). این مطالعات نشان داد که بزرگ‌ترین شهرها به سمت ردپای پراکنده شهری همگرایی دارند که ویژگی‌های اصلی آن خصوصی‌سازی، قطبی‌سازی اجتماعی و تفکیک است. در مورد شیلی، مطالعات ساباتینی و همکاران. (2001)، ساباتینی و کاسرس (2004)، رودریگز و آریاگادا (2004)، هیدالگو و آرناس (2011) و دانشگاه کاتولیک پونتیفیکا شیلی (PUC) از طریق انتشار سالانه به تفکیک سرزمینی ناشی از سیاست ها و مقررات برنامه ریزی شده اند. از شاخص کیفیت زندگی شهری در کمون ها و شهرها در شیلی (ICVU). نتایج مشابهی از طریق نظرسنجی ادراک کیفیت زندگی شهری (ECVU) که ​​توسط وزارت مسکن و توسعه شهری (MINVU) در سال‌های 2007، 2010، 2015 و 2018 و شورای ملی توسعه شهری (CNDU) از طریق شهرسازی ملی انجام شد، به دست آمد. سیاست توسعه 2014. این نتایج نشان می دهد که شهرهای میانی در شیلی از طریق تکرار اشکال شهری استاندارد شده و هویت همگن دچار سرنوشت مشابهی می شوند (باردف، 2008؛ کنترراس و همکاران، 2009؛ مارچانت و همکاران، 2016). اگرچه پیشنهادات ادغام شهری در شیلی در حال افزایش است (به آراونا و همکاران، 2013؛ CNDU، 2014؛ گودی، 2019 مراجعه کنید)، این روند با تردیدهایی همراه است که ناشی از سیاست‌ها و مقررات برنامه‌ریزی برای منزوی کردن فقرا و همچنین غیرممکن است. از بازار مسکن برای حمایت از ترکیبی از مسکن مقرون به صرفه، زیرساخت‌ها و ارائه خدمات خود، بدون ارائه خدمات به بالاترین پیشنهاد دهنده. با تحولات شتاب‌زده اخیر در بخش Avenue de Alemana در Temuco، این مطالعه به دنبال ارزیابی این بود که چگونه تحولات فعلی تنوع اجتماعی و فضایی را ارتقا می‌دهد – از نظر ترکیبی از کاربری‌های زمین، انواع مسکن، فعالیت‌های شهری، و ویژگی‌های اجتماعی-اقتصادی ساکنان. این مطالعه بر روی این بافت‌های ایستا فرم شهری تمرکز دارد (فری 1999؛ فری و همکاران، 2010؛ دمپسی و همکاران، 2010) و بررسی می‌کند که چگونه پویایی‌های تغییر در این متغیرها فضاهای شهری را از نظر سرزندگی افزایش می‌دهند (جاکوبز، 1961؛ پاپکین و همکاران al، 2013؛ Ruiz-Tagle، 2016؛ Talen، 2011)، درجه ای را که محیط های محلی نقاط ارتباط و تماس را فراهم می کنند (پاپکین و همکاران، 2013، تالن، 2011)، مسافت های پیاده روی تا مغازه ها و امکانات رفاهی (فری و همکاران) را ارتقا می دهند. آل، 2010؛ کریر و تادانی، 2009؛ تالن، 2011)، و ارائه انواع کاربری‌ها و فضاهای عمومی که قادر به حمایت از زمینه‌های مختلف اجتماعی-اقتصادی هستند و خدمات محلی و تعامل اجتماعی در آن انجام می‌شود.

میدان تحلیلی با اندازه‌گیری دگرگونی‌ها در محله‌های منتخب بین سال‌های 1990 تا 2018 با استفاده از شاخص تنوع شانون انجام می‌شود. ویژگی های ناهمگونی مشاهده شده در اقتصاد فضایی محلی با “ادراکات” ساکنان شهری بر اساس مواجهه آنها با تنوع شهری در تضاد است. این مهم برای درک چگونگی درک و تعریف مردم از تنوع شهری در محله‌های Temuco و معنای زندگی در چنین محله‌ای است.