با نزدیک شدن به پایان سال 2020، ما نه تنها به گذشته بلکه به آینده نیز فکر می کنیم. در آخرین سرمقاله خود به تأثیرات بالقوه COVID-19 بر شهر و فرهنگ فکر کردم. البته، همه ما در غم از دست دادن جان و معیشت غم انگیزی که این ویروس ایجاد کرده است، عزادار هستیم. ما همچنین به کسانی که به عنوان مراقبان و کارگران کلیدی عمل کرده اند تا ما را قادر به ادامه زندگی کرده اند، درود می فرستیم. با این حال، ما نیز امیدواریم درس هایی بیاموزیم. این به وضوح فرصتی برای تحقیقات جدید و درک روابط بین شهر و فرهنگ است. به همین ترتیب، سرمقاله مهمان در شماره کنونی بر موضوع دیگری از سال تمرکز دارد: «زندگی سیاه‌پوستان مهم است» و به طور کلی نابرابری‌هایی که در شهرهای ما نسبت به گذشته، حال و آینده آشکار می‌شود. باز هم، این شهر و در واقع فرهنگ در قالب مجسمه ها بوده است که به نقطه اشتعال برای بحث در مورد اینکه چه کسی در عرصه های عمومی شهرهای ما نماینده می شود و چه کسی نمی شود تبدیل شده است. مجدداً، روابط و نابرابری‌های قومی و سایر روابط اجتماعی همچنان موضوعی پر جنب و جوش در این مجله است.

در مقیاس جزئی تر، امسال نیز شاهد انتقال کامل دفاتر مجله از اوزاکا به لندن بوده است. ما می‌خواهیم از این فرصت استفاده کنیم و از همکاران در دفتر اوزاکا برای چنین کار عالی در ساخت و حفظ مجله تشکر و قدردانی کنیم. بدون حمایت دانشگاه شهر اوزاکا و تیم تحریریه مستقر در آنجا، چنین مجله قوی به ما داده نمی شد. تیم لندن اکنون در تلاش است تا با مشاوره و حمایت دفتر اوزاکا به کار خوب خود ادامه دهد. با این حال، نقش های تحریریه یک چیز است، اما ما می دانیم که عمده کار برای حمایت از هر مجله دانشگاهی، کار اختصاصی داوران ما است. این “کار نامرئی” آنها است که کیفیت مجله را حفظ و افزایش می دهد و تخصص و بینش ارزشمند آنها است که به همه نویسندگان کمک می کند تا مقالات خود را بهبود بخشند. داوران، شما می دانید که چه کسی هستید: ما از شما متشکریم!