تا همین اواخر، فعالیت‌های کاری دانش‌محور عمدتاً در ساختمان‌های اداری به‌عنوان شکل تخصصی زیرساخت‌های اقتصادی صورت می‌گرفت. فناوری‌های دیجیتال جدید همراه با گذار اقتصادی و سازمانی از شرکت‌های بسته به پلت‌فرم‌های باز، الگوی کار در کلان شهر مدرن را تغییر داده است. ساختمان اداری دیگر تنها نوع شناسی محل کار نیست و فعالیت های کاری در سایر مکان های شهری تشدید شده است. سپس سؤالات این است: “شهرهای هوشمند چگونه ممکن است فرهنگ محیط کار را در مقیاس شهری خارج از چارچوب گونه‌شناسی ساختمان‌های اداری بازتفسیر کنند؟” و “از چه ابزارها و روش هایی می توان برای نمایان ساختن فرهنگ دیجیتال محیط کار در مقیاس شهری استفاده کرد؟” برای پاسخ به این پرسش‌ها، مکان‌های کار نه به‌عنوان فضاهای معماری خصوصی، بلکه به‌عنوان ترکیب‌بندی‌هایی از «تجربه‌های ذهنی شهری» مشاهده می‌شوند. تجزیه و تحلیل داده‌های توییتر شواهدی از فرهنگ فضایی محل کار در شهرهای جهانی نوآورانه آمستردام، لندن و پاریس ارائه می‌کند که به عنوان تنظیمات رفتار تفسیر می‌شود. این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که مکان‌های الگوی اداری عموماً به طور مستقل به خدمات کسب‌وکار مبتنی بر دانش و تقاضای محل کار، همانطور که از طریق تجزیه و تحلیل رسانه‌های اجتماعی بیان می‌شود، توزیع می‌شوند. علاوه بر ساختمان‌های اداری، مراکز حمل‌ونقل، امکانات شهری و خدمات دیجیتال جدید نقش کلیدی در تغییر ساختار محل کار دارند. فراتر از دیدگاه‌های عمومی برای کار دیجیتال در فضاهای بیرونی، داده‌های بزرگ بینش‌ها و مشوق‌های خاصی را برای در نظر گرفتن طراحی محل کار در مقیاس شهری فراهم می‌کند.