این مقاله به بررسی روابط بین فرهنگ و سیاست‌های توسعه پایدار در شهرها می‌پردازد. این پتانسیل‌ها را برای پیشبرد رویکرد فرهنگی به توسعه شهری پایدار با فعال کردن «فضاهای امکان» شهری، مرتبط ساختن آنها با نوآوری‌های نهادی (اجتماعی، فرهنگی و سیاسی) مورد بحث قرار می‌دهد. بر اساس تحقیقات تجربی در دو شهر هامبورگ و هانوفر، این مقاله به بررسی روابط بین چهار مورد منتخب از بازیگران/ابتکارات فرهنگی و سیاست‌های متفاوت دو شهر می‌پردازد، و به فرصت‌های غنی شده یا از دست رفته برای اشکال نوآورانه مشارکت‌های عرضی اشاره می‌کند. یک سیاست شهری حساس فرهنگی
بحث در مورد آینده توسعه شهری به طور فزاینده ای بر نقش بخش فرهنگی تأکید می کند، زیرا به نظر می رسد که آنها نقاط اهرمی برای تحول اجتماعی در سطوح مختلف هستند. ما این بحث‌ها را بررسی می‌کنیم و اهمیت یک بعد فرهنگی برای توسعه پایدار شهری (SUD) و پیامدهای آن برای سیاست‌های شهری را بررسی می‌کنیم، شرایط، مفاهیم و ایده‌های یک سیاست شهری حساس فرهنگی با جهت‌گیری به سمت توسعه شهری را از جنبه‌های نظری و … دیدگاه تجربی به این ترتیب، ما نحوه تلقی سیاست های فرهنگی را برای کمک به SUD ترسیم می کنیم. دو مفهوم مهم به عنوان ابزاری برای چنین سیاستی نقش تعیین کننده ای در این زمینه ایفا می کنند: «فضاهای امکان» (SoPs) و نوآوری های نهادی در هم تنیده (II). با در نظر گرفتن این مفاهیم، ما از طریق مجموعه‌ای از موارد اخیر از شیوه‌های فرهنگی شهری، چگونگی ارائه رویکردهای جدید توسط بازیگران فرهنگی و سیاست‌های شهری را بررسی می‌کنیم که بعد فرهنگی پایداری را پیش‌زمینه می‌کنند.
با تشریح جنبه‌های اصلی SUD و مسائل فرهنگی مرتبط و همچنین عدم ادغام آن با سیاست فرهنگی، ما یک جهت هنجاری را برای استراتژی فرهنگی SUD پیشنهاد می‌کنیم، و SoPs را در مرکز یک سیاست جدید برای SUD قرار می‌دهیم. بر اساس سه مفهوم SUD، SoPs و II، ما معیارهایی را برای بررسی پتانسیل فرآیندهای در حال ظهور برای تغییر سیاست در دو شهر هانوفر و هامبورگ ایجاد می کنیم. ما آن دو شهر آلمان شمالی را انتخاب کردیم زیرا به وضوح از سیاست‌های متفاوتی پیروی می‌کنند و موارد را متضادتر می‌کنند و به این دلیل که ما (نویسندگان) چندین سال در پروژه‌های تحقیقاتی و فرهنگی در این دو شهر شرکت داریم.
ما بررسی می‌کنیم که چگونه SoPها ممکن است بر روی شیوه‌های خلاقانه برای باز کردن فعالیت‌های مشترک مقامات دولتی و بازیگران مدنی ایجاد کنند. بدین ترتیب ما می‌پرسیم که چگونه (اجتماعی، سیاسی و فرهنگی) II می‌تواند توسط SoPها و توانمندسازی‌کنندگان آن فعال شود. تحقیقات ما همچنین به عنوان افق گسترده تر آن ترسیم می شود، یک امکان برای II در سطح شهر.
با افزایش آگاهی در مورد اینکه شهرها گره های حیاتی برای توسعه پایدار در مقیاس جهانی هستند، حاکمیت شهری سیاست ها و سیاست ها را به سمت پایداری تغییر جهت داد (ر.ک. دستور کار 21، فصل 28: سازمان ملل متحد، 1992؛ منشور آلبورگ: کنفرانس اروپایی در مورد شهرها و شهرهای پایدار، 1994، کنفرانس اروپایی در شهرها و شهرهای پایدار، 2004، کنفرانس اروپایی در شهرها و شهرهای پایدار، 1996، UN Habitat، 2009، UN Habitat، 2011، UN Habitat، 2013، ICLEI، 2015). نقش حیاتی از
به منظور روشن کردن شرایط فرهنگ به عنوان یک سؤال و زمینه در چارچوب SUD، ما روشن می کنیم که آیا و چگونه فرهنگ در دو حوزه اصلی (و اغلب به هم مرتبط) بحث SUD مورد بحث قرار می گیرد: نوشته های دانشگاهی جامعه علمی علم پایداری. (ر.ک. کلارک، 2007); و گفتمان جریان اصلی عمومی سیاست شهری به رهبری دولت های شهری، نهادهای اداری و نمایندگان آنها و سازمان های بین المللی. وسعت فرهنگ
در گفتمان‌هایی که توسط بازیگران بخش فرهنگی (شهری) رهبری می‌شوند و همچنین در بخش‌هایی از گفتمان سیاست فرهنگی شهری (توسط محققان و دست اندرکاران)، سؤالات SUD به طور فزاینده‌ای مورد بحث قرار گرفته‌اند. شبکه‌های بین‌المللی، مانند «دستور کار 21 برای فرهنگ» که توسط شهرهای متحد و دولت‌های محلی انجام می‌شود، اقدام COST (همکاری اروپایی در علم و فناوری) «بررسی پایداری فرهنگی» (2011-2015) یا شبکه «Cultura21» ترویج داده‌اند. ایده ادغام
اکنون صداهای بیشتری فضاهای آزمایش شهری و چشم انداز را ترویج می کنند (جان و همکاران، 2015، Schneidewind and Scheck، 2013، De Flander و همکاران، 2014)، از جمله تشویق برای استفاده از روندهای جدید شهری برای پایداری (مانند برنامه ریزی فضایی استراتژیک، رویکردهای جدید تنظیم و مدیریت اراضی، فرآیندهای مشارکتی و اشکال جدید برنامه ریزی جامع). به عنوان مثال در آلمان یک برنامه سیاسی ظاهر شد که از ایجاد “آزمایشگاه های واقعیت” به عنوان فضا حمایت می کرد.
تعامل بین نهادهای رسمی و غیررسمی به عنوان قواعد بازی از یک سو و سازمان ها به عنوان روابط بازیکنان در بازی از سوی دیگر، بر عملکرد و تغییرات در سیستم های اجتماعی تأثیر می گذارد (نورث، 1990). بنابراین موسسات می توانند ارتباطات افراد را محدود یا فعال کنند و روابط آنها و در نتیجه بیشتر ارتباطات آنها را ساختار دهند. تغییر “قوانین بازی”، یعنی مکانیسم های ایجاد شده برای حکومت شهری” (مولارت، مارتینلی، سوینگدوو و
ما از تحقیقات در حال انجام خود، دو مورد را در هر یک از دو شهر، به دلیل ارتباط آنها با سه مفهوم SUD، SoPs و II، و تأکید بر تفاوت‌های روشن بین موارد انتخاب کردیم. معیارهای خاص برای انتخاب مورد، و همچنین سوالات ما در مورد موارد، در جدول 1 ارائه شده است. جمع آوری شده بین سال های 2014 و 2016) در جدول 2 ارائه شده است.
در هانوفر ما یک سیاست شهری حساس فرهنگی را مشاهده می کنیم که از رویدادها و اقدامات مبتنی بر پایداری حمایت می کند. به نظر می رسد یک تغییر جهت گیری مشترک SUD وجود دارد: در سطح شبکه های عرضی و همکاری های نوآورانه، ممکن است یک منطق نهادی جدید به عنوان “نیت جمعی” ایجاد شود که انتقال به سمت رژیم های اجتماعی-فنی پایدار در هانوفر را پیش می برد. در زمینه بدهی ها و کاهش بودجه، مدیران شهری به دنبال تأمین مالی و فعالیت های حمایتی شخص ثالث هستند
منطق سیاست دولت غالب نئولیبرال هامبورگ مانع از اجرای اهداف SUD محور در اداره شهر می شود. در گزارش پایداری هامبورگ 2015، Zukunftsrat Hamburg (شبکه ای که در سال 1996 با هدف توسعه دستور کار محلی 21 با بیش از 100 سازمان عضو تأسیس شد) شهر را به عنوان یک سیاست توسعه شهری ناپایدار، با نابرابری اجتماعی شدید ارزیابی کرد. (Zukunftsrat Hamburg، 2014). همچنین در حوزه فرهنگی
در این مقاله ما مفهوم متقابل نوآوری‌های نهادی، سیاست و فضاهای امکان را، که توسط یافته‌های تجربی ما پشتیبانی می‌شود، نشان دادیم و تأثیر سیاست‌های حساس فرهنگی را بر ظهور فضاهای امکان توسعه شهری پایدار تأیید می‌کنیم. سیاست‌های حساس فرهنگی مبتنی بر SUD با فرهنگ در تعریف گسترده آن درگیر می‌شوند (یونسکو، 1982) و مشارکت‌های عرضی را به صورت افقی امکان‌پذیر می‌سازند – یعنی ترکیبی از اصطلاحات «پایین به بالا»، «بالا به پایین» و «جانب».
