هدف این مقاله گشودن بحثی درباره رویکردهای سودگرایانه به تعبیه سرزمینی فعالیت‌های خلاقانه با استفاده از مفهوم «صحنه» است. این مفهوم تمایل به آفرینش را به عنوان ویژگی تعیین کننده آفرینش هنری در مقایسه با سایر فعالیت های انسانی برجسته می کند. این مقاله نتایج یک نظرسنجی انجام شده با سهامداران در صحنه های فیلم مستقل در شمال شرقی پاریس را ارائه می دهد . این فیلم بر اهمیت خودآموزی و تولید خود در ظهور این صحنه‌های سینمای مستقل تأکید می‌کند و نقشی را که سیاست‌های فرهنگی در ساختار آنها بازی می‌کند، برجسته می‌کند. با این حال، به نظر می‌رسد این صحنه‌های مستقل با سیاست‌های توسعه شهری و اقتصادی ، علی‌رغم حمایت‌شان از صنایع خلاق، جدا شده‌اند . مفهوم صحنه یک چارچوب نظری جایگزین برای تحلیل و درک لنگرگاه محلی یک جامعه هنری ارائه می‌دهد که توسط سهم ارزش‌های زیبایی‌شناختی یا اخلاقی رهبری می‌شود. اراده به عنوان سوژه های پسااستعماری.
مورد فرانسوی نمونه ای ایده آل برای بازنگری در جایگاه زیبایی شناسی در پویایی های هنری محلی است. حمایت از آفرینش هنری در قلب سیاست‌های فرهنگی قرار دارد و رابطه آن با سیاست‌های اقتصادی برای حمایت از صنایع خلاق در مواقعی مبهم است (الکساندر، 2015). نقش تاریخی مقامات دولتی در حمایت از سینما برای ظهور این صحنه های مستقل ضروری است. دولت فرانسه و مقامات محلی مدت‌هاست که سیاست‌های نظارتی را با هدف اجرا کرده‌اند
دور از اهداف سیاست های اقتصادی با هدف خوشه های صنایع خلاق، سیاست های فرهنگی و آموزشی با آموزش و حرفه ای کردن فیلمسازان و تکنسین های جوان به توسعه صحنه های مستقل فیلم کمک می کند. آنها از بازنمایی سینمایی متنوع‌تری از بانلیه‌ها به همان اندازه که بیان یک دیدگاه هنری منحصربه‌فرد هستند، پشتیبانی می‌کنند. آنها اجازه ظهور صحنه های فیلم مستقل و فرم های زیبایی شناسی سینمایی جدید را داده اند که با میل مشخص شده اند.
حومه شمال شرقی پاریس به مکانی برای صحنه های فیلم مستقل تبدیل شده است. این نتیجه یک سری عواملی است که ما در اینجا با مفهوم‌سازی رابطه بین آفرینش هنری و قلمرو بر حسب صحنه، به منظور بررسی انتقادی سیاست‌های حمایت از صنایع خلاق و پیش‌فرض‌های زیربنای آنها، بیان کرده‌ایم. بله، این منطقه مکان های مقرون به صرفه ای را در نزدیکی پاریس، مکانی برای یک هنرمند تازه وارد ارائه می دهد. اما این تنها دلیل نیست
