خیابان های شهرهای داخلی ما مکان های فریبنده ای پیچیده هستند. برخی عمدتاً در مناطق مسکونی واقع شده‌اند، برخی دیگر دارای مشاغل در امتداد آنها هستند و بسیاری دیگر از محله‌های با کاربری مختلط عبور می‌کنند. برای اینکه از مکانی به مکان دیگر برسند، مردم از خیابان ها برای رانندگی، از پیاده روهای مجاور آنها برای راه رفتن و از کوچه پس کوچه ها برای دسترسی به سازه های موجود در خیابان ها استفاده می کنند (مثلاً، گافمن، 1956). اما آنچه در اینجا توضیح دادم یک آرایش ساختاری و عملکردی است.

از زمانی که انسان ها تصمیم گرفتند در شهرها زندگی و کار کنند، خیابان ها به طور فزاینده ای به محیطی برای فعالیت های متعدد (مانند حمل و نقل، تجارت، اجتماعی شدن، و غیره) تبدیل شده اند، از جمله اینکه به عنوان منبع الهام برای بسیاری از بیان های مختلف فرهنگ عمل می کنند. فرهنگ از هر دو مؤلفه قابل مشاهده، مانند رفتار و لباس، و جنبه های کمتر قابل توجه مانند زبان و نگرش ها تشکیل شده است. بخشی از این پویایی، تعاملات منحصر به فرد مردم (اعم از مشارکت کنندگان و ناظران) در بافت های شهری است (آبراهامسون، 1974؛ گافمن، 1967؛ جاکوبز، 1961؛ ویرث، 1938)، از جمله، اما نه محدود به رابطه آنها با خیابان.

در طول چرخه حیات 24 ساعته خیابان، افراد متعددی با این محیط ساخته شده تعامل دارند. این امر مستلزم سازگاری هایی است که افراد و سازمان ها برای مقابله با چالش های این محیط انجام دهند. خیابان ها را می توان در سطوح مختلف درک کرد. آنها را می توان از رویکردهای جغرافیایی، اقتصادی (به عنوان مثال، تجاری)، قابلیت استفاده، و همچنین فرهنگی تفسیر کرد. ² درک این نکته مهم است که خیابان فقط محله، محله یهودی نشین، هود، شهر داخلی، محله های فقیر نشین، یا مناطق محروم یا فقیر شهرهای بزرگ نیست. ³ خیابان بخشی از هر شهر بزرگی است که ساکنان آن در آن کار می کنند، زندگی می کنند و تجارت می کنند.

تعاملات در خیابان توسط تعدادی از عوامل مهم میانجی گری می شود (گافمن، 1967). یکی از حیاتی ترین مولفه ها مکان فیزیکی/فضای شهری است. دانش در مورد این زمینه معمولاً در موضوعات و زمینه های معماری و برنامه ریزی شهری و تئوری تعبیه شده است (Campbell & Fainstein, 2011; Fainstein & Campbell, 2011). اگرچه این دیدگاه های گسترده مهم هستند، اما نسبت به معنا و تأثیرات خیابان نسبتاً ساکت هستند. صرف نظر از مشاهدات واضح، مانند خیابان ها مکان های غالب برای حمل و نقل، ما باید به انواع دیگر توضیحات و عوامل زمینه ای مانند فرهنگ نگاه کنیم. یکی از مهم ترین جنبه ها، فرهنگی است که از خیابان، یا به طور خاص فرهنگ خیابانی شهری ، یا به اختصار فرهنگ خیابانی ناشی می شود. ⁴

با این حال، قبل از ادامه، ممکن است تعریف این اصطلاح مفید باشد. دستیابی به یک تعریف ثابت از فرهنگ خیابانی دشوار است. ⁵ یکی از دلایل این وضعیت، تکیه مکرر فرهنگ عامه معاصر به عبارت فرهنگ خیابانی است . ⁶

تعداد انگشت شماری از محققین تلاش کرده اند تا تعریفی ارائه دهند. به عنوان مثال، اندرسون (1999/2000)، فرهنگ خیابانی را به عنوان “مجموعه ای از قوانین غیررسمی حاکم بر رفتار عمومی بین فردی، به ویژه خشونت … [که] منطقی را ارائه می دهد که به افرادی که تمایل به پرخاشگری دارند اجازه می دهد تا برخوردهای خشونت آمیز را به شیوه ای تایید شده تسریع کنند” تعریف می کند. (ص 33). اندرسون در تعریف خود از فرهنگ خیابانی به مفهوم خشونت و رفتار امتیاز می دهد. ⁷ از سوی دیگر، بورگویس (2003) استدلال می‌کند که فرهنگ خیابانی «یک شبکه پیچیده و متضاد از باورها، نمادها، شیوه‌های تعامل، ارزش‌ها و ایدئولوژی‌هایی است که در مخالفت با طرد از جریان اصلی جامعه پدید آمده‌اند» (ص. 8). ^بورگوآ بر ماهیت مخالف مفهوم فرهنگ خیابانی تأکید می کند. در نهایت، ایلان (2015) فرهنگ خیابانی را به عنوان “ارزش ها، شیوه ها و سبک های مرتبط با بخش های خاصی از جمعیت شهری محروم” تعریف می کند (ص 8؛ ص 169). ایلان از نظر علت آن بیان می کند که فرهنگ خیابانی «محصول طرد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است… فرآیندی از تلاش‌ها برای ماندگار ماندن، شکوفا شدن و گنجاندن در یک محیط خیابانی خاص» (ص. 3). این تعریف حاکی از آن است که فرهنگ خیابانی در درجه اول رفتار افراد فقیر و حاشیه نشین است.

اگرچه این تعاریف شروع مهمی برای درک فرهنگ خیابانی است، اما نسبتاً محدود هستند. من تعریفی را ترجیح می دهم که بر اساس اندرسون، بورگویس و ایلان باشد. بنابراین، من فرهنگ خیابانی را به‌عنوان باورها، گرایش‌ها، ایدئولوژی‌ها، قوانین غیررسمی، شیوه‌ها، سبک‌ها، نمادها و ارزش‌های مرتبط با افراد و سازمان‌هایی که زمان نامتناسبی را در خیابان‌های بزرگ سپری می‌کنند، تعریف می‌کنم. مراکز شهری . ^{فرهنگ خیابانی از بسیاری} جهات مظهر مفهوم عادت بوردیو (1977) است، که توضیح می دهد که مردم چگونه دنیای اطراف خود را درک می کنند و چگونه واکنش نشان می دهند، از جمله وضعیت بدنشان. ^{فرهنگ خیابانی} نیز نوعی ارتباط است، نه تنها بین افراد درون آن فرهنگ، بلکه با افراد خارجی نیز. می تواند به طور همزمان یک حالت دفاعی و وسیله ای برای همبستگی گروهی باشد.

نکته دیگری که قابل تامل است موارد زیر است. از آنجایی که مفهوم فرهنگ خیابانی در ایالات متحده سرچشمه گرفت و در ابتدا در محیط های آمریکایی به کار رفت، وسوسه انگیز است که فرض کنیم هم پدیده و هم مطالعه فرهنگ خیابانی یک پدیده منحصر به فرد آمریکایی است. اما این تفسیر کوته بینانه خواهد بود. در واقع، اصطلاح و مفهوم فرهنگ خیابانی برای محیط‌های تحقیقاتی از جمله، اما نه محدود به، کانادا (بارون، 1989)، نروژ (ساندبرگ و پدرسن، 2009)، آلمان (زدون، 2008)، بریتانیا به کار رفته است. (پاویس و کانینگهام-برلی، 1999)، قاره آفریقا (بیایا، 2005)، و سنگاپور استعماری (Savage، 1992). ¹¹